Απίστευτο ενδιαφέρον έχουν τα αποτελέσματα μιας έρευνας σύμφωνα με τα οποία ο βυθός των ωκεανών «φιλοξενεί» τεράστιες ποσότητες εγκλωβισμένων αλιευτικών εργαλείων που έχουν θανατηφόρες συνέπειες για τη θαλάσσια ζωή.
Ο εξοπλισμός των ψαράδων που «καταπίνει» η θάλασσα, είτε γιατί έπεσε κατά λάθος από μια βάρκα είτε γιατί τον πέταξαν σαν σκουπίδι, είναι ικανός να εγκλωβίζει ψάρια και κήτη για αμέτρητα χρόνια – ίσως και για πάντα.
Είναι τόσο πολλά τα αλιευτικά εργαλεία που χάνονται στην άβυσσο του νερού, ώστε, όπως διαπιστώνει η τελευταία και πιο ολοκληρωμένη μελέτη που έχει γίνει ποτέ για αυτό το θέμα, αν τα έβαζες το ένα δίπλα στο άλλο, θα μπορούσαν –κυριολεκτικά– να φτάσουν ως το φεγγάρι ή να αγκαλιάσουν τη Γη 18 φορές!
Εχει υπολογιστεί ότι στους ωκεανούς υπάρχουν 25 εκατ. γλάστρες και 14 δισ. γάντζοι. Οσο για τα δίχτυα… είναι τόσο πολλά, που από μόνα τους θα μπορούσαν να καλύψουν ολόκληρη τη Σκωτία, γράφει ο Guardian.
«Με αυτά τα δεδομένα, φανταζόμαστε ότι ο αριθμός των θανάτων στη θαλάσσια άγρια ζωή είναι επίσης τεράστιος», είπε η δρ Ντενίζ Χάρντεστι, εκ μέρους του επιστημονικού οργανισμού της αυστραλιανής κυβέρνησης CSIRO και μία από τους συγγραφείς της μελέτης η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Science Advances.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Τασμανίας ρώτησαν 451 ψαράδες σε επτά χώρες τι χάνουν συνήθως κατά τη διάρκεια της αλιείας. Ελαβαν υπ’ όψιν τους διάφορες παραμέτρους και κατέληξαν στο ότι οι ετήσιες απώλειες περιλαμβάνουν:
78.000 τετραγωνικά χλμ. γρι-γρι και άλλα δίχτυα
215 τετραγωνικά χλμ. δίχτυα τράτας βυθού
13 δισ. γάντζους παραγαδιών
25 εκατ. παγίδες και γλάστρες
Οι ψαράδες που πήραν μέρος στην έρευνα ήταν από τις ΗΠΑ, το Μαρόκο, την Ινδονησία, το Μπελίζ, το Περού, την Ισλανδία και τη Νέα Ζηλανδία. Οι χώρες επιλέχθηκαν επειδή η αλιευτική βιομηχανία τους χρησιμοποιεί περισσότερες μεθόδους αλιείας.
Οι ψαράδες συχνά χάνουν δίχτυα εξαιτίας κακοκαιρίας ή όταν τα εργαλεία μπλέκονται με τον εξοπλισμό άλλων σκαφών, που κυνηγούν τον ίδιο θαλάσσιο στόχο. Τα δίχτυα, όμως, σχεδιάστηκαν για να πιάνουν και να σκοτώνουν ζώα, οπότε αυτά που χάνονται συνεχίζουν να παγιδεύουν πουλιά, χελώνες, φάλαινες, καρχαρίες, δελφίνια, σκουπίδια… επί χρόνια.
Γι’ αυτό, τα ονόμασαν και δίχτυα-φαντάσματα – μια ιδιαίτερα θανατηφόρα μορφή ρύπανσης. Από τη στιγμή που χάνονται από ένα αλιευτικό σκάφος, δεν σταματούν να ψαρεύουν.
Ο Ρίτσαρντ Λεκ, ωκεανολόγος στο WWF της Αυστραλίας, δήλωσε ότι «αυτά τα στοιχεία κόβουν την ανάσα. Η αντιμετώπιση του προβλήματος επείγει. Αλλωστε, επηρεάζει όλες τις χώρες – όχι μόνο τα μέρη όπου χάνονται δίχτυα. Γιατί ο αλιευτικός εξοπλισμός μπορεί να “μεταναστεύει” γύρω από τους ωκεανούς και να συνεχίσει να πιάνει ψάρια, εξαφανίζοντας ολόκληρα ζωικά είδη».