Κατά την παρουσίαση της Εθνικής Στρατηγικής για την Πρόληψη και την Αντιμετώπιση της Βίας και της Παραβατικότητας Ανηλίκων (αναλυτικά ΕΔΩ) ειδική αναφορά, μεταξύ άλλων, έγινε στη θεσμοθέτηση της αποβολής εντός σχολείου ή/και της προσφοράς «κοινωνικής εργασίας», αντί της «παραδοσιακής» ποινής της αποβολής για τους παραβατικούς μαθητές.

Για την αντιμετώπιση της ενδοσχολικής βίας και του εκφοβισμού, ειδικότερα, προτείνεται μεταξύ άλλων η θεσμοθέτηση και πιλοτική λειτουργία τεχνικού γυμνασίου και η θεσμοθέτηση της αποβολής εντός σχολείου με προσφορά «κοινωνικής εργασίας», ανέφερε συγκεκριμένα ο Πρωθυπουργός κατά την τοποθέτησή του στην ειδική εκδήλωση στο Μέγαρο Μαξίμου.

Ετσι, μεταξύ των εισηγήσεων της οκταμελούς διεπιστημονικής επιτροπής που εκπόνησε την Εθνική Στρατηγική, προτείνεται ως προς την παιδαγωγική-συμβουλευτική προσέγγιση του μέτρου της αποβολής στη ΔευτεροβάΘμια Εκπαίδευση αφενός η αναστολή παρακολούθησης της μαθησιακής διαδικασίας εντός του σχολείου και αφετέρου (η και συνδυαστικά) η κοινωνική εργασία στο σχολείο.

Οπως αναφέρεται, η εφαρμογή της αποβολής στους/στις μαθητές/ ριες που παραβιάζουν τους κανόνες παρουσιάζει προβλήματα, όπως είναι η αδυναμία εποπτείας του αποβληθέντα μαθητή από κάποιον ενήλικα κατά τις ώρες απομάκρυνσής του από το σχολείο, οπότε μπορεί και να αυξάνεται η πιθανότητα εκδήλωσης της ίδιας ή άλλης ανεπιθύμητης συμπεριφοράς (π.χ. διαδικτυακός εκφοβισμός).

Γι΄αυτό και προτείνεται η αναστολή παρακολούθησης της μαθησιακής διαδικασίας να συνοδεύεται από υποχρεωτική παρακολούθηση μαθημάτων πολιτειακής εκπαίδευσης με βιωματικό χαρακτήρα εντός του σχολείου.

Παράλληλα, προτείνεται ο/η Διευθυντής/ ρια της σχολικής μονάδας να εισηγείται στον Σύλλογο Διδασκόντων να χρησιμοποιήσει/ αξιοποιήσει όλους τους διαθέσιμους τρόπους, ιδίως συμβουλευτικές συναντήσεις με τις υποστηρικτικές εκπαιδευτικές δομές, διαδικασία διαμεσολάβησης για τη βελτίωση της συμπεριφοράς του/της μαθητή/τριας, ενίσχυση της ατομικής υπευθυνότητας και αντιμετώπιση κάθε αποκλίνουσας συμπεριφοράς.

Οι συμβουλευτικές συναντήσεις υλοποιούνται εκτός της αίθουσας διδασκαλίας και εντός της σχολικής μονάδας και μπορεί να περιλαμβάνουν τουλάχιστον μία ώρα με τον/τη Διευθυντή/ρια του σχολείου, τον/την εκπαιδευτικό, υπεύθυνο/η του Τμήματος, τον/την ψυχολόγο και κοινωνικό/ή λειτουργό του σχολείου [μέλη της Επιτροπής Διεπιστημονικής Υποστήριξης (Ε.Δ.Υ.) του Σχολικού Δικτύου Εκπαιδευτικής Υποστήριξης (Σ.Δ.ΕΥ.) σε όσα σχολεία είναι ενταγμένα σε (Σ.Δ.ΕΥ.)] και δύο ώρες με τον/τη Σύμβουλο Σχολικής Ζωής.

Επιπρόσθετα, προτείνεται η υποχρεωτική «κοινωνική εργασία» στο σχολείο για τους μαθητές που εκφοβίζουν.

Συγκεκριμένα, με στόχο την ανάληψη της ευθύνης των πράξεων και την αναγνώριση της ανεπιθύμητης συμπεριφοράς από το παιδί που εκφοβίζει και των ακολούθων του, προτείνεται η υποχρεωτική συμμετοχή τους σε ενδοσχολικές δράσεις που προάγουν την κοινωνική ευθύνη, όπως υποστήριξη σε μαθητές/ριες μικρότερων τάξεων (στη μελέτη μαθημάτων κ.λπ.), βοήθεια σε σχολικές δραστηριότητες, φροντίδα του σχολικού περιβάλλοντος, κ.ά. Το μέτρο αυτό εφαρμόζεται με επιτυχία σε χώρες της Ευρώπης (π.χ. Ιταλία) και τις ΗΠΑ

Οπως τόνισε η επικεφαλής της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων, Βάσω Αρτινοπούλου, κατά την παρουσίαση της δέσμης μέτρων στο Μέγαρο Μαξίμου, η πρόταση προβλέπει ότι σε περιπτώσεις ελαφρύτερων παραπτωμάτων, ο μαθητής θα παραμένει στο σχολικό περιβάλλον και θα εκτελεί κοινωνική εργασία κατά τις ώρες λειτουργίας του σχολείου. Σε σοβαρότερες περιπτώσεις, προβλέπεται η ένταξη του μαθητή σε ειδικά κέντρα κοινωνικής υποστήριξης, όπου η παρέμβαση θα είναι πιο δομημένη και υποστηρικτική.

Η εφαρμογή του μέτρου θα συνοδεύεται από την υποστήριξη κοινωνικών λειτουργών και ψυχολόγων, με στόχο να υπάρχει συνεχής αξιολόγηση των επιπτώσεων, αλλά και ουσιαστική καθοδήγηση του μαθητή. Σημειώνεται πως το μέτρο έχει ήδη τύχει θετικής αποδοχής σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες και αποτελεί ένα σύγχρονο «εργαλείο» παιδαγωγικής πειθαρχίας.

Η κοινωνική εργασία στο σχολείο εντάσσεται σε μία ολιστική στρατηγική, που βλέπει την ανήλικη παραβατικότητα όχι απλώς ως παράβαση κανόνων, αλλά ως σύμπτωμα βαθύτερων κοινωνικών και ψυχολογικών αιτίων.

Επιπλέον, σημειώνεται, η κοινωνική εργασία στο σχολείο εντάσσεται στη φιλοσοφία της αποκαταστατικής δικαιοσύνης: Δίνει στον μαθητή τη δυνατότητα να αντιληφθεί τον αντίκτυπο των πράξεών του, να αναλάβει ευθύνη και να επανορθώσει με πράξεις που έχουν αξία και συμβολή. Πρόκειται για ένα μέτρο με επανεκπαιδευτικό χαρακτήρα, όχι τιμωρητικό.

Ιδιαίτερη βαρύτητα, τέλος, δίδεται στην πρόληψη και αντιμετώπιση της εξτρεμιστικής και ρατσιστικής βίας και της ρητορικής μίσους, με την θεσμοθέτηση περιφερειακών συμβουλίων παιδιών και την ανάπτυξη τοπικών δικτύων πρόληψης παραβατικότητας. Με γνώμονα τη φιλική προς τα παιδιά Δικαιοσύνη, προβλέπονται για τα μεν ανήλικα θύματα η θεσμική ανασυγκρότηση των Σπιτιών του Παιδιού, η γεωγραφική εξάπλωση και η περαιτέρω υποστήριξή τους, με κύριο στόχο την αποτροπή της δευτερογενούς θυματοποίησης. Για τους ανήλικους παραβάτες, προβλέπεται μεταξύ άλλων η δημιουργία διαλειτουργικής μονάδας φιλικής Δικαιοσύνης, με πρωτόκολλα ενεργειών σε κάθε στάδιο και εργαλεία ατομικής αξιολόγησης και εκτίμησης παραγόντων κινδύνου.

Η εισήγηση περιλαμβάνει επίσης τη δημιουργία 10 τεχνικών Γυμνασίων , για τους παραβατικούς μαθητές που επί της ουσίας εγκαταλείπουν το σχολείο με μεγάλο αριθμό απουσιών.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News