Με την κορονοϊκή παραλλαγή Ομικρον ασχολήθηκε η Washington Post και, επ’ ευκαιρία, στο εκτενές σχετικό κείμενό της (που παρουσιάζει και τις πρώτες αντιδράσεις παγκοσμίως όσον αφορά τις νέες μεταλλάξεις) έθεσε ξανά το ζήτημα των πλουσίων και των φτωχών χωρών σε συνθήκες πανδημίας. Δηλαδή, πώς οι πλούσιοι Δυτικοί δεν βοηθούν όσο πρέπει τους φτωχούς, ώστε να εμβολιαστούν και αυτοί με τα αντικορονοϊκά σκευάσματα. «Οι πλούσιοι θερίζουν ό,τι έσπειραν» έγραψε η Post, «καθώς η Ομικρον ήρθε και στη Δύση».

Η Νότιος Αφρική, «εν πολλοίς, μη εμβολιασμένη», είναι η πατρίδα της Ομικρον, με εντοπισμένο τον «ασθενή μηδέν» από την ιατρό Ανζελίκ Κέτζι. Ανεξάρτητα από το πόσο επικίνδυνη είναι η νέα παραλλαγή, η Post εκτίμησε ότι «κανείς δεν είναι ασφαλής ώσπου να είμαστε όλοι ασφαλείς», μάλιστα έγραψε περί «θανατηφόρου επιπλοκής της εμβολιαστικής ανισότητας». Το παγκόσμιο σύστημα, δηλαδή, «επέτρεψε στις πλούσιες και στις αναπτυσσόμενες χώρες να παράγουν εμβόλια για τη δική τους κατανάλωση, αφήνοντας τις φτωχότερες και λιγότερο ισχυρές χώρες να επιβιώσουν με τα ‘‘ψίχουλα’’ εμβολίων».

Το αμερικανικό Μέσο συνέδεσε τον τόπο γέννησης των κορονοϊκών παραλλαγών με τον βαθμό εμβολιασμού κάθε χώρας: «Τα χαμηλά ποσοστά εμβολιασμού έχουν καταστήσει τις φτωχές χώρες πιθανούς τόπους αναπαραγωγής ιικών μεταλλάξεων που στη συνέχεια εξαπλώνονται ταχέως στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο». Παρέθεσε και ποσοστά εμβολιαστικής κάλυψης: στις ΗΠΑ 60%, στη Γαλλία 70%, στην Κίνα 77%, αλλά «μόνο 6% στην Αφρική του 1,2 δισεκατομμυρίου κατοίκων».

Η Post αναφέρθηκε στον λεγόμενο «εμβολιαστικό εθνικισμό», για τον οποίο τόσα έχουν γραφεί από τα μεγάλα Μέσα κατά το διάστημα από την παρασκευή των αντικορονοϊκών εμβολίων μέχρι και σήμερα. Τώρα, «ο αυξανόμενος συναγερμός για την παραλλαγή Ομικρον δημιουργεί μία νέα και σημαντική παγκόσμια απειλή, η οποία θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί». Πώς θα μπορούσε; «Με πιο ριζοσπαστικές λύσεις από ό,τι τα πλούσια και ισχυρά έθνη φαίνονται ικανά ή πρόθυμα να συμφωνήσουν».

Η από πλευράς πλουσίων χωρών χρηματοδότηση, λόγου χάρη, των φαρμακευτικών εταιρειών που παράγουν τα εμβόλια είναι ένας τρόπος. Η δωρεά των περισσευμάτων εμβολίων (και κοντά στην ημερομηνία λήξης τους) δεν αρκεί. Η απελευθέρωση των εμβολίων από το κοπιράιτ που έχουν είναι ένας άλλος, μακροπρόθεσμος στόχος, με σκοπό η παραγωγή των αντικορονοϊκών σκευασμάτων να γίνεται στις φτωχές χώρες. Σε ό,τι αφορά το πρόγραμμα του ΟΗΕ περί χρήσης των δόσεων εμβολίων παγκοσμίως, το γνωστό Covax, η Ροst έγραψε ότι έχουν γίνει εκπτώσεις στις αρχικές δεσμεύσεις: «Τα 2 δισεκατομμύρια δόσεις μέχρι το τέλος του χρόνου, τον περασμένο Σεπτέμβριο έγιναν 1 δισεκατομμύριο και 425 εκατομμύρια. Και πρακτικώς μόνο 537 εκατομμύρια δόσεις έχουν αποσταλεί».

Επίσης, οι πλούσιες χώρες εμβολιάζουν παιδιά και ανηλίκους ακόμη και με ενισχυτικές δόσεις, ενώ οι Τριτοκοσμικοί δεν έχουν λάβει ακόμη την πρώτη δόση τους. Παράλληλα, «οι πλούσιοι συνεχίζουν να αποθηκεύουν περισσότερα εμβόλια, ενώ οι χώρες χαμηλού εισοδήματος περιμένουν ακόμη». Αλλά και κάποιοι από τους οι κατασκευαστές των εμβολίων δεν ενημερώνουν την Covax για τον αριθμό των δόσεων που διατίθενται στους φτωχούς, ούτε για τον ακριβή χρόνο διάθεσής τους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News