Τον τελευταίο καιρό ο πρόεδρος της Κίνας έδρεψε δάφνες, τόσο στο πλαίσιο του πολιτικού συστήματος της πατρίδας του όσο και στη διπλωματία. Οι πρόσφατες διεργασίες στη Βουλή του Πεκίνου επιβεβαίωσαν την ισχύ του στο κόμμα και στο κράτος, το deal Ιράν και Σαουδαραβίας εστέφθη από επιτυχία χάρη στη μεσολάβησή του, το ταξίδι του στη Μόσχα επίκειται και ο Ζελένσκι περιμένει στο Κίεβο εναγωνίως το τηλεφώνημά του. Ολα τού πήγαν και του πάνε πρίμα.

Φυσιολογικό είναι που ο Σι Τζινπίνγκ σκέφτηκε ότι τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να αποκαλύψει και το σχέδιο που υποκρύπτει τις γεωστρατηγικές φιλοδοξίες του. Πρόκειται για το πολιτικό παραπλήρωμα του περιβόητου Δρόμου του Μεταξιού, του πρότζεκτ οικονομικής εξωστρέφειας της Κίνας αλλά και εισοδισμού της σε άλλες χώρες, τριτοκοσμικές και μη. Ο Σι μιλάει για «παγκόσμιο πολιτισμό», που είναι το αγκωνάρι του σχεδίου του περί οικοδόμησης ενός διεθνισμού στα μέτρα του.

Ο στόχος του νέου πρότζεκτ, όπως γράφει η Repubblica, είναι η δημιουργία μιας νέας παγκόσμιας τάξης, κινεζικής κοπής, με τον «τιμονιέρη» στο τιμόνι και τους Αμερικανούς, τους παλιούς καπετάνιους του κόσμου, στο μπαλαούρο, δηλαδή εκτός μάχης. Η απαραίτητη γαρνιτούρα της δικής του Νέας Τάξης, τα «ζαρζαβατικά» που θα αντικαταστήσουν τον «ελεύθερο κόσμο» της Pax Americana στη διακόσμηση του κυρίως πιάτου, είναι ο «αλληλοσεβασμός», η «ανοχή» και, φυσικά, η (διαχρονικώς ανύπαρκτη σε κάθε επίπεδο) «ισότητα» μεταξύ των κρατών.

Η Κίνα του Σι, για να αμφισβητήσει το βεριτάμπλ καπιταλιστικό μοντέλο ανάπτυξης, δηλαδή το αμερικανικό, απομόνωσε τον όρο «εκσυγχρονισμός» και τον αποσυνέδεσε από τη συνταγή που λανσάρισαν μεταπολεμικώς (Β’ ΠΠ) οι ΗΠΑ για την ανάπτυξη, ομολογουμένως με μεγάλη επιτυχία. Οχι, λέει η Κίνα ενθυμούμενη τον Μάο. Δεν υπάρχει πατέντα στην ανάπτυξη, τα πράγματα δεν γίνονται σε στιλ copy-paste, κάθε έθνος επιδιώκει την εξέλιξή του βάσει των δικών του συνθηκών και ιδιαιτεροτήτων, βάσει των δικών του μοναδικών χαρακτηριστικών: «Εμείς σας προσφέρουμε ό,τι οι Αμερικανοί σας στερούν».

Με λίγα λόγια, η πρόταση έχει ως εξής: σεβασμός στην ποικιλομορφία των πολιτισμών, προάσπιση των κοινών αξιών της ανθρωπότητας, τιμές στην παράδοση αλλά και σπονδές στην  καινοτομία, από κοινού προώθηση των σταθερών διεθνών ανταλλαγών και της συνεργασίας μεταξύ των εθνών. Τα αποκαλυπτήρια της δικής έμπνευσης Νέας Τάξης ο Σι τα έκανε σε τηλεδιάσκεψη με πολιτικό προσωπικό από 150 χώρες, στις οποίες περιλαμβάνονταν η Ρωσία, η Νότια Αφρική, η Νικαράγουα κ.ά.

Ορισμένοι αμερικανοί διανοούμενοι, όπως ο Μόριτζ Ρούντολφ, αναλυτής κινεζικών υποθέσεων στη Νομική Σχολή του Γέιλ, τοποθετήθηκαν στο θέμα. «Παρά την αυξανόμενη ένταση με τις ΗΠΑ, οι προτεραιότητες και οι κατευθύνσεις εξωτερικής πολιτικής στην τρίτη θητεία του Σι φαίνονται πιο ξεκάθαρες και πιο συγκεκριμένες: προσέγγιση στον παγκόσμιο Νότο με σκοπό να διαμορφώσει τη διεθνή τάξη. Η εφαρμογή αυτών των πρωτοβουλιών είναι άλλη ιστορία, όμως η πολιτική βούληση υπάρχει» σχολίασε στο Twitter ο Ρούντολφ. Και ο Μπιλ Μπίσοπ, συγγραφέας του βιβλίου «Sinocism», δήλωσε: «Φρονώ ότι πολλές χώρες μπορεί να βρουν αυτή τη λύση πιο ελκυστική από το πλαίσιο ‘‘δημοκρατία κατά αυταρχισμού’’ της κυβέρνησης Μπάιντεν».

With Xi Jinping’s recent announcement of the “Global Civilization Initiative” (全球文明倡议), there are at least 5 🇨🇳 initiatives aimed towards shaping the international order.

What are they?

How are they interrelated?

What does that mean for Xi Jinping’s third term?
🧵 pic.twitter.com/iA4XxJPZdy

— Moritz Rudolf (@MoritzRudolf) March 16, 2023

Η Κίνα είναι ήδη δικτυωμένη στον κόσμο που επιθυμεί να κυβερνήσει με τον τρόπο της. Συμμετέχει στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης (του οποίου μέλος είναι και η Ρωσία), ο οποίος καλύπτει σε επίπεδο οικονομίας αλλά και ασφαλείας την Κεντρική Ασία, επίσης πρωταγωνιστεί στον όμιλο BRICS, ο οποίος, εκτός από την ίδια, περιλαμβάνει τις Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία και Νότια Αφρική, έχει συνάψει συμφωνίες με νησιωτικά κράτη του Ειρηνικού Ωκεανού, έχει πατήσει γερά πόδι στη Μαύρη Ηπειρο (έριξε περί τα 160 δισ. δολαρίων με μορφή δανεισμού) και στη Λατινική Αμερική. Φυσικά, από την Παγκόσμια Τάξη των ΗΠΑ δεν αρνήθηκε τον εκλεκτό μεζέ: από το 2001 έχει ενταχθεί στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου και έχει τρέξει το όχημα της παγκοσμιοποίησης για δικό της όφελος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News