Θέση κατά της ενέργειας του Αλέξη Τσίπρα να ασκήσει αγωγή κατά δύο δημοσιογράφων, του εκδότη των «Παραπολιτικών» Γιάννη Κουρτάκη και του αρθρογράφου των «Νέων» Γιώργου Παπαχρήστου, για όσα έγραψαν για το εξοχικό του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στο Σούνιο, πήρε μεταξύ πολλών άλλων η ΕΣΗΕΑ.

Η ανακοίνωση του ιστορικού σωματείου του Τύπου, με το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ είχε σταθερά καλές σχέσεις, είναι ενδεικτική της αμηχανίας, αν όχι ενόχλησης που έχει προκαλέσει η ενέργεια του κ. Τσίπρα να απαιτήσει 1 εκατ. ευρώ από τον καθένα για «αποκατάσταση ηθικής βλάβης», σε ένα ευρύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας, που διαβάζει πίσω από την πράξη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης μια απόπειρα εκφοβισμού και προληπτικής λογοκρισίας του Τύπου γενικά.

Αυτό, την προσπάθεια δηλαδή φίμωσης των «ενοχλητικών» ΜΜΕ και ομηρίας των ενοχλητικών δημοσιογράφων, επεσήμαναν σε ανακοινώσεις τους ΝΔ και Κίνημα Αλλαγής, αυτό κατέδειξαν και στο πρωτοσέλιδό τους την Τετάρτη «Τα Νέα», αυτό επεσήμανε στο άρθρο του στην εφημερίδα ο Μιχάλης Μητσός: «Κύριος στόχος, ο εκφοβισμός».

Διότι δεν είναι μόνο το οικονομικά εξοντωτικό της απαίτησης του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, για τους δύο εναγόμενους δημοσιογράφους –είναι και το ότι ο κ. Τσίπρας απαιτεί το εξής εξωφρενικό: ζητάει να του καταβάλλονται και 10.000 ευρώ «για κάθε μελλοντική προσβολή της προσωπικότητάς του»!

Η ΕΣΗΕΑ από την πλευρά της καταδίκασε την πράξη του κ. Τσίπρα:

«Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ, με αφορμή τις αγωγές του πρώην Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα κατά των δημοσιογράφων Ιωάννη Κουρτάκη και Γιώργου Παπαχρήστου, εκφράζει για μια ακόμη φορά την έντονη αντίθεσή του για τις ενέργειες πολιτικών προσώπων, που καταφεύγουν σε αγωγές κατά δημοσιογράφων, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για προβεβλημένα πολιτικά πρόσωπα και επαναλαμβάνει τη πάγια θέση του για την κατάργηση του τυποκτόνου νόμου 1178/81, ώστε να παύσει, επιτέλους, η βιομηχανία αγωγών, που μοναδικό σκοπό έχουν να πλήξουν την ελευθερία του Τύπου. Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ τονίζει ότι τα θέματα που προκύπτουν από τη δημόσια κριτική, η οποία πρέπει πάντα να στηρίζεται στις αρχές του Κώδικα Δεοντολογίας του δημοσιογραφικού επαγγέλματος, όπως ψηφίστηκε από τη Γ.Σ. της ΕΣΗΕΑ, το 1998 και του Παγκόσμιου Χάρτη Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας της ΔΟΔ, δεν πρέπει να επιλύονται στις αίθουσες των Δικαστηρίων».

Πέρα από το συντεχνιακό ζήτημα, υπάρχει και το πολιτικό. Ως προς αυτό ενδιαφέρον είχε η τοποθέτηση του πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ, πρώην αντιπροέδρου της κυβέρνησης και διακεκριμένου συνταγματολόγου, Βαγγέλη Βενιζέλου, ο οποίος με άρθρο του στα «Νέα», κάνει λόγο για «πολιτικό λάθος» του κ. Τσίπρα.

«Τα δημόσια πρόσωπα κατά τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου οφείλουν να αποδέχονται πολύ πιο σκληρή, επιθετική, ακόμη και απαξιωτική κριτική σε σχέση με τα πρόσωπα που δεν είναι δημόσια και κινούνται μόνο στην ιδιωτική τους σφαίρα», σημείωσε ο κ. Βενιζέλος, για να συμπληρώσει: «Υπάρχει βεβαίως και για τα δημόσια πρόσωπα όριο στο περιεχόμενο και στο ύφος της κριτικής. Δημοσιογραφικές όμως έρευνες ή ερωτήσεις για το πραγματικό κόστος της ανακαίνισης και το συνηθισμένο για τα δεδομένα της αγοράς ύψος του μισθώματος μιας κατοικίας δεν είναι θέματα που υπερβαίνουν το όριο του εύλογου δημοσιογραφικού ενδιαφέροντος. Αφορούν τα αντικειμενικά στοιχεία μιας μισθωτικής σύμβασης, όχι τον ηθικό πυρήνα της προσωπικότητας ενός δημόσιου προσώπου.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πρώην πρωθυπουργός δεν είναι μάλιστα απλό δημόσιο πρόσωπο, είναι θεσμικός παράγοντας της λειτουργίας του πολιτεύματος. Φορέας θεσμικού αξιώματος που έχει πολλές φορές τροφοδοτήσει με δημόσιες τοποθετήσεις του, απροκάλυπτα ψευδείς και ανεύθυνες, τη βαριά προσβολή της προσωπικότητας πολιτικών του αντιπάλων ή άλλων προσώπων που η συγκυρία τα έφερε απέναντί του. Οργανώθηκαν με τον τρόπο αυτόν δολοφονίες χαρακτήρων με συστηματικό και επίμονο τρόπο, δηλαδή με βαρύ δόλο, βασισμένες στα λόγια του.

Αναρωτιέμαι λοιπόν πώς ο κ. Τσίπρας έκανε ένα τόσο μεγάλο πολιτικό λάθος. Κατέστησε με δική του πρωτοβουλία τη μίσθωση της θερινής παραθαλάσσιας κατοικίας του αντικείμενο δικαστικής διερεύνησης. Αν είχε γνήσια και όχι υποκριτική ευαισθησία για την ελευθερία του Τύπου και της πληροφόρησης, καθώς και για τη διαφάνεια, θα έπρεπε να έχει ενημερώσει εγκαίρως και με δική του πρωτοβουλία την κοινή γνώμη για τις συνθήκες της δεύτερης κατοικίας του. Γνώριζε ότι θα υπάρξει εύλογο ενδιαφέρον για την αλλαγή των ειδικότερων συνθηκών της στην περιοχή της Λαυρεωτικής καθώς το ενδιαφέρον αυτό είχε εκδηλωθεί και είχε προκαλέσει δημόσια συζήτηση με τη συμμετοχή του εκμισθωτή και του υπεκμισθωτή της προηγούμενης κατοικίας του.

Θέλω να ελπίζω συνεπώς ότι, την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενος, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα παραιτηθεί από τις αγωγές αυτές ως εκδήλωση όψιμου σεβασμού της ελευθερίας του Τύπου αντί να περιμένει να του πουν τα ελληνικά δικαστήρια ή τελικά το ΕΔΔΑ ότι την προσέβαλε με τις αγωγές του».

Σε κάθε περίπτωση, η υπόθεση με τις αγωγές του κ. Τσίπρα κατά των δύο δημοσιογράφων μοιάζει να εκθέτει περισσότερο τον ενάγοντα παρά τον εναγόμενο. Τον εκθέτει ακόμα και υπό το πρίσμα ιλαρών καταστάσεων: στο ραδιόφωνο των «Παραπολιτικών» είπαν ότι θα κάνουν έρανο για να μαζέψουν τα λεφτά για τον «προσβεβλημένο» πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News