Ο τύπος δεν είχε… γκατς μόνο όταν ήταν παλικαράς και ομορφονιός, αψύς επιθεωρητής Κάλαχαν που «του έφτιαχναν τη μέρα» οι διάφοροι «πανκ» ψυχοπαθείς του Σαν Φρανσίσκο. Και τώρα, στα 91 χρόνια του, αφού ο Θεός (μάλλον μέσω του ελιξιρίου που καλείται ουίσκι) τον φύλαξε και δεν έγινε ραμολί, ούτε κατάντησε να ουρεί μέσω καθετήρα, γύρισε ακόμη μία ταινία στην οποία πρωταγωνιστεί κιόλας. Μπράβο του παππού και εύγε του Κλιντ Ιστγουντ!

Η καινούργια φιλμική κατάθεση του μεγάλου αμερικανού κινηματογραφιστή και ηθοποιού αφορά μία κλασική φιγούρα που έρχεται από την πρώτη νιότη του, όταν υποδυόταν ρόλους καουμπόηδων στα ιταλικά γουέστερν του Σέρτζο Λεόνε («Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος», «Για μια χούφτα δολάρια»). Εναν τέτοιον μαστόρεψε και τώρα, και τον παίζει με δυναμισμό θαυμαστό για την τόσο προχωρημένη ηλικία του στο φιλμ που μόλις κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ και τιτλοφορείται «Cry Macho».

Θέλετε γεροντικές μπουνιές; Τις έχετε! Ο ήρωας του Ιστγουντ (ο ήρωας Ιστγουντ, καλύτερα) ρίχνει μερικές, καλά μελετημένες, όπως και κάποιες σιέστες επιβεβλημένες από την κατάσταση του σώματος και του προσώπου που εκτίθενται νέτα σκέτα στο βλέμμα του θεατή: άσπρα μαλλιά κάτω από το καπέλο, δέρμα αυλακωμένο βαθιά από τις ρυτίδες, θαμπό βλέμμα, κινήσεις που δεν κρύβουν τον κόπο, ραγισμένη φωνή.

Ο φακός κατέγραψε τη στοχαστική όσο και φιλοπαίγμονα ματιά του επιτήδειου σκηνοθέτη και πάνω στον ήρωά του και πάνω στον εαυτό του. Ο τίτλος του φιλμ υπαινίσσεται τα περασμένα μεγαλεία βέβαια, όμως η κινηματογραφική «διήγηση» δεν προκαλεί τα δάκρυα των σολωμικών στίχων που έμειναν παροιμιώδεις σε εμάς τους Ελληνες.

Τα αμερικανικά ΜΜΕ αφιέρωσαν πολύν από τον χρόνο και τον χώρο τους στο φιλμ, αφού ο Ιστγουντ αγαπήθηκε διαχρονικώς από πολλούς και από πολλές ανεξαρτήτως της ηλικίας τους, επειδή πρόκειται για καλλιτέχνη με σταθερές, ανεπηρέαστο από τις μόδες και τις τάσεις του Χόλιγουντ. Το Variety απένειμε στον Ιστγουντ έναν μεγάλο και ειλικρινή έπαινο γράφοντας ότι δεν ξέχασε πώς να σκηνοθετεί μία ταινία με φειδώ και έλεγχο, και μακάρι να του έμοιαζαν οι άλλοι σκηνοθέτες: «Ως σκηνοθέτης κέρδισε το δικαίωμα να λέγεται αγέραστος».

Το «Cry Macho», προϊόν της εταιρείας Warner Bros, βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ν. Ρίτσαρντ Νας, του 1975. Ο βασικός ήρωας είναι ο Μάικ Μάιλο, ένας κουρασμένος τεξανός καουμπόης που αναλαμβάνει την αποστολή να φέρει πίσω στις ΗΠΑ για λογαριασμό ενός πλουσίου τον δεκατριάχρονο γιο του που ζει με τη μάνα του στο Μεξικό. Το παιδί είναι αγριοκάτσικο, κυκλοφορεί με τον κοκορομάχο κόκορά του που τον φωνάζει… Macho και δίνει στον Ιστγουντ-Μάιλο τη δυνατότητα της πατρικής νουθεσίας και στοργής. Ιστορία απλή, τρυφερή.

Ζούμε, βέβαια, σε καιρούς #Me too. Ετσι τα media επισήμαναν ότι ο Ιστγουντ λέει κάποια στιγμή στον πιτσιρικά ότι «η ιδέα του Macho είναι υπερτιμημένη» και συνέδεσαν την έννοια macho με τον άνδρα και όχι με τον κόκορα. Ως γνωστόν, οι ποικίλες «αναγνώσεις» είναι απαραίτητες στην Τέχνη, το αλατοπίπερό της…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News