Η άφιξή του στην Κωνσταντινούπολη, τον Ιούνιο του 2024, έκανε πάταγο. Στο αεροδρόμιο «Σαμπιχά Γκιοκτσέν» τον υποδέχθηκαν εκατοντάδες οπαδοί της Φενέρμπαχτσε, και η… Μουρινιο-μανία εκείνων των ημερών κορυφώθηκε στην επίσημη παρουσίασή του στο «Σουκρού Σαράτσογλου», την έδρα του τουρκικού συλλόγου, όπου είχαν συγκεντρωθεί πάνω από 30.000 άνθρωποι για να τον αποθεώσουν. Εκατοντάδες χιλιάδες παρακολούθησαν την εκδήλωση live, στην TV ή στο Διαδίκτυο, ενώ τα media της χώρας μετέδιδαν αφιερώματα στη μυθική του καριέρα.
Η αναχώρηση του Ζοσέ Μουρίνιο, 14 μήνες μετά, ήταν βουβή. Ο φακός ενός φωτορεπόρτερ της A Spor τον συνέλαβε να περιμένει ολομόναχος την αναγγελία της πτήσης του, προσπαθώντας να αποφύγει τους δημοσιογράφους και τα τηλεοπτικά συνεργεία που τον περίμεναν σε άλλο σημείο της αχανούς αίθουσας. Ηρθε με τυμπανοκρουσίες, αλλά έφυγε «σαν τον κλέφτη».
Απολύθηκε δύο μέρες μετά τον αποκλεισμό της Φενέρ από την Μπενφίκα στο Τσάμπιονς Λιγκ. Μετά την ήττα (1-0) της ομάδας του στη Λισαβόνα, ο πορτογάλος προπονητής επιχείρησε να προσπεράσει την αποτυχία, δηλώνοντας ότι ο υποβιβασμός της στο Γιουρόπα Λιγκ μπορεί να της βγει σε καλό. Με την έννοια ότι αυτό το τρόπαιο είναι πιο εύκολο να κατακτηθεί. Αλλά ο πρόεδρος του club, Αλί Κοτς, δεν διάβασε την αποτυχία με τον ίδιο, αισιόδοξο τρόπο.
Ο 58χρονος επιχειρηματίας επανεξελέγη στο αξίωμά του το περασμένο καλοκαίρι, κυρίως επειδή κατάφερε να πείσει τον Μουρίνιο να αναλάβει την ομάδα. Τον παρουσίασε σαν Μεσσία. Ως τον άνθρωπο που θα την οδηγούσε στον πρώτο της τίτλο πρωταθλήματος μετά το 2014. Τα πράγματα, όμως, δεν πήγαν όπως τα περίμενε. Η Φενέρ τερμάτισε 11 βαθμούς πίσω από τη μισητή της αντίπαλο, Γαλατάσαράι, την οποία, μάλιστα, δεν κατόρθωσε να νικήσει σε κανένα από τα τρία «διηπειρωτικά ντέρμπι» (λέγονται έτσι επειδή η Φενέρ εδρεύει στην ασιατική πλευρά της πόλης, ενώ η Γαλατά, στην ευρωπαϊκή).
Τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά και στα Κύπελλα Ευρώπης. Πέρυσι τον Αύγουστο η πανάκριβη Φενέρ αποκλείστηκε από τη Λιλ στο Τσάμπιονς Λιγκ, και τον περασμένο Μάρτιο από τη Ρέιντζερς (που τότε απείχε 16 βαθμούς από την κορυφή της σκωτσέζικης λίγκας) στο Γιουρόπα Λιγκ. Ο νέος της αποκλεισμός, από την Μπενφίκα, σημαίνει ότι θα μείνει εκτός Τσάμπιονς Λιγκ για 17η διαδοχική σεζόν.
Οπως γράφει το Athletic, η δημοφιλία του Κοτς έχει πέσει στα τάρταρα. Είναι υποχρεωμένος να ζητήσει ξανά ψήφο εμπιστοσύνης από τα μέλη του συλλόγου, και θα το κάνει σε έκτακτη γενική συνέλευση -πιθανότατα- στις 21 Σεπτεμβρίου. Για να έχει ρεαλιστικές πιθανότητες να κρατήσει τη θέση του, αυτή τη φορά έπρεπε να διώξει τον Μουρίνιο, με την ελπίδα ότι ο αντικαταστάτης του θα επαναφέρει αμέσως την αισιοδοξία στη Φενέρ.
Η απόλυση ενός προπονητή είναι, συνήθως, κακό σημάδι. Αλλά στην περίπτωση του «Mou», συνέβη κάτι απίθανο. Μόλις ανακοινώθηκε ότι αποχωρεί, η αξία της μετοχής της Φενέρ (μιας από τις λίγες ποδοσφαιρικές ομάδες που είναι εισηγμένες στο χρηματιστήριο) αυξήθηκε κατά 7%. Ακόμη ένα χτύπημα στη φήμη του «Special One», η οποία έχει αρχίσει να ξεθωριάζει εδώ και αρκετό καιρό. Αυτός, άλλωστε, ήταν ο λόγος για τον οποίο ένας τεχνικός με το δικό του βιογραφικό στο ποδόσφαιρο αποφάσισε να εργαστεί στην Τουρκία: σε μια λίγκα που βρίσκεται μόλις στη 18η θέση στην κατάταξη της Opta με τα πιο ανταγωνιστικά πρωταθλήματα, κάτω ακόμη και από τη Β’ Κατηγορία της Αγγλίας και της Γερμανίας.
Στους 14 μήνες του στην Τουρκία ο Μουρίνιο έκανε πολύ ντόρο, αλλά πάντοτε για τους λάθος λόγους. Οι λεκτικές επιθέσεις του στους διαιτητές και τα εμπρηστικά του σχόλια στις συνεντεύξεις Τύπου ήταν συνηθισμένο φαινόμενο. Το ίδιο και οι καυγάδες του με παίκτες και προπονητές αντίπαλων ομάδων. Τον περασμένο Απρίλιο έπειτα από έναν αγώνα Κυπέλλου έτρεξε πίσω από τον τεχνικό της Γαλατά, Οκάν Μπουρούκ, και τον έπιασε από τη μύτη. Αν και έκλεισε τα 62, αρνείται πεισματικά να ωριμάσει. Απολαμβάνει τη δημοσιότητα, ακόμη και την αρνητική.
Πάντα του άρεσε να προκαλεί. Μόνο που τα τελευταία χρόνια, της παρακμής του, η αλλόκοτη συμπεριφορά του τον χαρακτηρίζει περισσότερο και από την ποδοσφαιρική του αυθεντία. Στην Τουρκία… το τερμάτισε. Τσακώθηκε ακόμη και με τον άνθρωπο που τον πληρώνει. Σύμφωνα με τουρκικά media, τον εξόργιζε η συνήθεια του Κοτς να επισκέπτεται την ομάδα πριν από τα παιχνίδια της, είτε στο ξενοδοχείο, είτε στην προπόνηση. Και του το έδειχνε. Οι σχέσεις των δύο ανδρών έγιναν ακόμη χειρότερες όταν, πριν από τη δεύτερη αναμέτρηση με την Μπενφίκα, ο Πορτογάλος κατηγόρησε δημοσίως τη διοίκηση για καθυστερήσεις στις μεταγραφές, παρότι αυτό το καλοκαίρι αποκτήθηκαν αρκετοί (και ακριβοί) παίκτες.
Θα του τα συγχωρούσαν όλα, αν, τουλάχιστον, η Φενέρ έπαιζε ελκυστικό ποδόσφαιρο. Επί των ημερών του προκατόχου του, Ισμαΐλ Καρτάλ, ήταν επιθετική και διασκεδαστική. Η δική του ομάδα ήταν… ομάδα Μουρίνιο. Συντηρητική, αργή, γεμάτη ένταση, με παίκτες έτοιμους για τσαμπουκάδες. Στο τέλος της περασμένης σεζόν, στο «Σουκρού Σαράτσογλου» των 50.000 θέσεων οι θεατές δεν ήταν περισσότεροι από 10.000.
Ο άλλοτε serial-winner προπονητής, ένας από τους σπουδαιότερους συλλέκτες τίτλων, κατάντησε συλλέκτης αποζημιώσεων. Σύμφωνα με τη Marca, η έβδομη απόλυση της καριέρας του θα του αποφέρει 15 εκατομμύρια ευρώ και θα ανεβάσει το συνολικό ποσό αυτού του… ειδικού λογαριασμού στα 115 εκατ. ευρώ. Εδώ και μια δεκαετία, ο «Special One αποχωρεί από τις ομάδες του, είτε χωρίς κανένα τρόπαιο, είτε με κάποιο από αυτά που τον παλιό, καλό καιρό περιφρονούσε.