Μάλλον απογοητευμένος από την έλλειψη χιούμορ στην κοινωνία (στις κοινωνίες), η οποία εκδηλώνεται με κυνήγι μαγισσών στα σόσιαλ μίντια και αντανακλάται σε ανούσιες τηλεοπτικές σειρές πλατιάς κατανάλωσης, εγκαταλείπει το επάγγελμα του κωμικού (;) ηθοποιού ο Ρόουαν Ατκινσον, ο άνθρωπος που -εκτός Βρετανίας κυρίως- ταυτίστηκε με τον ρόλο του συναισθηματικά πλούσιου αλλά γκαφατζή Mr Bean.

Πρόκειται για έναν εμβληματικό ρόλο, που υπογράμμισε με τρόπο κωμικό και ελαφρύ, δίχως όμως να του λείπει η μελαγχολία και το βάθος, μία αναντίρρητη και στενόχωρη αλήθεια: οι ευφυείς και οι ισχυροί άνθρωποι, είπε στον θεατή του ο Mr Bean, δεν είναι απαραιτήτως και καλόψυχοι, μπορεί να είναι καθάρματα και μηδενικά από πλευράς ήθους, ενώ οι χαζούληδες και οι διαρκώς αφηρημένοι είναι πάντα ένα κομμάτι μάλαμα. Ψέματα είναι;

Στα 66 χρόνια του ο βρετανός ηθοποιός και σεναριογράφος βρίσκει ότι οι άνθρωποι δεν γελούν πια αλλά σκοτώνονται στα σόσιαλ μίντια, ότι η δουλειά του κωμικού έχει καταστεί εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Ε, έχουν περάσει και τα χρόνια, και κάποια στιγμή ο άνθρωπος πρέπει να αποσύρεται – όχι για να έλθουν άλλοι, οι νεότεροι, οι καλύτεροι κ.λπ., αλλά για να ξεκουραστεί ο ίδιος.

Ο Ατκινσον, καθώς θεωρεί ευθύνη την υποκριτική τέχνη, ενοχλείται από την επικρατούσα -πρώτα στη σκέψη και μετά στην έκφραση- υποκριτική πολιτική ορθότητα, και δεν το κρύβει. Και αυτή η παράμετρος συνέβαλε στην εξομολογούμενη στα Μέσα κούρασή του. Το φρέσκο και πραγματικά καινοτόμο δεν το βλέπει γύρω του: «Δεν υπάρχουν πολλά πράγματα που με κάνουν να γελάω στη βρετανική τηλεόραση σήμερα. Το πρόβλημα είναι ότι στο Διαδίκτυο έχουμε έναν αλγόριθμο που αποφασίζει τι ‘θέλουμε’ να δούμε και, τελικά, δημιουργεί ένα απλοϊκό και δισδιάστατο όραμα της κοινωνίας».

Η επίδραση του παραπάνω «οράματος» στη ζωή των ανθρώπων είναι το λογικώς επόμενο. Σχετικά με αυτό η Corriere della Sera έγραψε ότι τα σόσιαλ μίντια φοβίζουν τον Ατκινσον, κυρίως σε ό,τι έχει να κάνει με το μέλλον, με το δυνητικό αποτέλεσμά τους δηλαδή, λόγω του ότι καλλιεργούν την ιδέα του λιντσαρίσματος για όσους υποστηρίζουν διαφορετικές ιδέες.

«Φαίνεται ότι κάποιος μπορεί να τοποθετείται μόνο υπέρ ή κατά. Οποιος κριθεί ενάντιος αξίζει να ‘ακυρωθεί’ και να σιγήσει. Είναι σαν τα πλήθη του Μεσαίωνα, τα περιπλανώμενα στους δρόμους, τα διψασμένα για αίμα, που γύρευαν κάποιον να κάψουν στον πάσσαλο. Τα θύματα τέτοιας αντιμετώπισης βιώνουν τρομαχτική εμπειρία». Ο ηθοποιός έχει επανειλημμένως διακηρύξει την πίστη του στην, «θεμελιώδη» όπως λέει, ελευθερία του λόγου και τώρα αγανακτεί με τον φανατισμό που καλλιεργείται στο Διαδίκτυο: «Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί δεν πρέπει να έχω το δικαίωμα να λέω κάτι επειδή κάποιος άλλος είναι εναντίον του».

Η διεθνής επιτυχία του Mr Bean (σε 245 χώρες!) βασίστηκε και στα βιώματα που είχε σαν παιδί ο Ατκινσον, όταν ταλαιπωρούνταν από το τραύλισμα. Εφτιαξε αυτόν τον καλοκάγαθο χαζούλη τη δεκαετία του ’90, και από τη βρετανική TV ο ήρωάς του κατέκτησε τον κόσμο μέσα σε λίγα χρόνια. Τα δύο κινηματογραφικά φιλμ με τον ίδιο ήρωα διατήρησαν τον «μύθο» του ζωντανό.

Οι έξτρα εμφανίσεις του σε άλλες ταινίες απέδειξαν το ταλέντο του ακόμη και σε καθαρά δραματικά ρόλους, οι οποίοι για να είναι πειστικοί πρέπει απαραιτήτως να χαρακτηρίζονται από χιούμορ – λόγου χάρη ο δύσκολος ρόλος τού επιθεωρητή Μαιγκρέ, στη σειρά που προβάλλεται τώρα από την Ertflix (εκεί οι συγκρίσεις με τον Ζαν Γκαμπέν ή με τον Μπρουνό Κρεμέρ είναι αναπόφευκτες, ο Ατκινσον το γνώριζε εξαρχής αυτό, ωστόσο και πολύ θαρραλέα το τόλμησε).

Από τις πληροφορίες που ίσως δεν είναι ευρύτερα γνωστές για τη ζωή του Ατκινσον είναι ότι σπούδασε Μηχανολογία στην Οξφόρδη, κάτι μάλλον «κόντρα» στην ιδιοσυγκρασία του καλλιτέχνη δηλαδή. Ως ηθοποιός έδωσε βάση στην εικονοποιία της σιωπής και υπηρέτησε με αγάπη την υποκριτική τού άνευ λόγου ύφους, στην οποία είχαν διαπρέψει παλαιότεροι βρετανοί ηθοποιοί εξαιρετικού ταλέντου, όπως ο Πίτερ Σέλερς.

Ποιος Mr Bean;

Ο Ατκινσον, σαν τέλειος Mr Bean που με κάθε ευκαιρία υποσκάπτει, υποτίθεται, τον εαυτό του, μόλις ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση εξομολογήθηκε ότι τον πιο αγαπημένο ρόλο του τον υποδύθηκε στη βρετανική τηλεοπτική σειρά «Blackadder» («Οχιά») τη διετία 1982 -1983.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News