Η πιο φιλόδοξη και σχεδόν πλήρως αυτοχρηματοδοτούμενη ταινία του Φράνσις Φορντ Κόπολα αποδείχθηκε εμπορικό και καλλιτεχνικό φιάσκο, με τους κριτικούς να την αποδοκιμάζουν και το κοινό να παραμένει ασυγκίνητο μπροστά στο φουτουριστικό θέαμά της. Τώρα, ο θρυλικός σκηνοθέτης επιχειρεί να την προωθήσει εκ νέου, ουσιαστικά πόρτα-πόρτα.

Το «Megalopolis», που διαδραματίζεται σε μία μελλοντική Νέα Υόρκη εμπνευσμένη από τη Ρώμη στα πρόθυρα της κοινωνικής της κατάρρευσης, κόστισε 120 εκατομμύρια δολάρια, χρηματοδοτήθηκε από τον ίδιο τον 86χρονο σκηνοθέτη και απέφερε μόλις 14,3 εκατ. δολάρια –μόλις το ένα δέκατο του προϋπολογισμού της– στα ταμεία.

Αντί να πουλήσει, όμως, τα δικαιώματά της σε μια πλατφόρμα ροής ώστε να ανακτήσει τμήμα της χασούρας του, ο Κόπολα, ο πολυβραβευμένος σκηνοθέτης του κινηματογραφικού έπους των «Νονών», του «Cotton Club» και του «Αποκάλυψη Τώρα», ποντάρει εκ νέου σ’ αυτήν σαν αμετανόητος χαρτοπαίκτης: με μια «τουρνέ» σε 10 αμερικανικές μεγαλουπόλεις, με μονοήμερες προβολές της, συνοδευόμενες από ένα τουλάχιστον ωριαίο σεμινάριο που παρουσιάζει ο ίδιος στο κοινό.

«Αυτός είναι ο τρόπος που πρέπει να προβάλλεται η ταινία», έγραψε στο λογαριασμό του στο Instagram. «Σε έναν μεγάλο χώρο, με πλήθος θεατών, και ακολουθούμενο από έντονες διαδραστικές συζητήσεις για το μέλλον». Και, προς το παρόν, όπως γράφει η βρετανική Telegraph, το κοινό δείχνει να ανταποκρίνεται στο κάλεσμά του. Φωτογραφίες από τις προβολές στο Νιου Τζέρσεϊ, τη Νέα Υόρκη, το Σικάγο και το Τέξας δείχνουν θάλασσες από κεφάλια σε τεράστιους, sold-out χώρους.

Σε μια δίωρη συνομιλία του Κόπολα με το κοινό μετά την προβολή του «Megalopolis» στο Σικάγο, τα θέματα που καλύφθηκαν περιελάμβαναν τη φύση του χρόνου, την εισαγωγή των ρομπότ στο εργατικό δυναμικό, τους κινδύνους των αιμομικτικών γάμων, τις αποτυχημένες φιλοδοξίες του να γίνει χορευτής, μια α καπέλα φωνητική ερμηνεία, και μια ανάλυση των ιταλικών βωμολοχιών.

Περιγράφοντας όλα τα παραπάνω στην κινηματογραφική ιστοσελίδα World of Reel, ένας θεατής χαρακτήρισε εξαιρετικά εύστοχα την εμπειρία ως «μια ολοκληρωτική πνευματική οδύσσεια στο μυαλό ενός ανθρώπου που είτε τα ξέρει όλα, είτε έχει ξεφύγει εντελώς από τα όρια – πιθανώς και τα δύο». Αλλωστε, ουδείς αμφισβητεί την ιδιοφυΐα του δημιουργού του «Νονού», αλλά οι περισσότεροι αρχίζουν να πιστεύουν ότι το μυαλό του ίσως έχει ξεφύγει από την πραγματικότητα.

Για τους ελάχιστους φανατικούς υποστηρικτές του «Megalopolis», ο Κόπολα υποσχέθηκε στην προβολή του Νιου Τζέρσεϊ ότι σύντομα θα κυκλοφορήσει μια ακόμη «πιο περίεργη» εκδοχή της ταινίας, η οποία θα επαναφέρει μια σειρά από ονειρικές σκηνές που ο Κόπολα έκοψε στο μοντάζ πριν από την πρεμιέρα της στις Κάννες. Μάλιστα, παρά την παταγώδη αποτυχία της, η ταινία δείχνει να διαθέτει και… μεταθανάτια ζωή.

Τα Χριστούγεννα αναμένεται η έκδοση ενός κόμικ βασισμένου στη θεματολογία της, ενώ σύντομα θα κυκλοφορήσει ένα «αφιλτράριστο» ντοκιμαντέρ με τίτλο «MegaDoc» από τον βρετανό σκηνοθέτη και μουσικό Μάικ Φίγκις – που θα καλύπτει τα χαοτικά γυρίσματα, μεταξύ των οποίων και τη στιγμή που ο Κόπολα απέλυσε ολόκληρο το τμήμα οπτικών εφέ της παραγωγής, αλλά και τους ισχυρισμούς περί ανάρμοστης συμπεριφοράς παρενόχλησης των κομπάρσων από τον σκηνοθέτη.

Η πρεμιέρα του «MegaDoc» στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας προς τα τέλη του μήνα πιθανότατα θα εδραιώσει τη φήμη του «Megalopolis» για αρκετό καιρό ακόμα, κάτι που πρέπει να χαροποιεί τον ίδιο τον σκηνοθέτη, καθώς τον καθιστά εκ νέου ως «enfant terrible» του διεθνούς κινηματογράφου, στη δύση της ζωής του.

Η ταινία χρηματοδοτήθηκε από τα έσοδα των διάσημων αμπελώνων που παράγουν το επώνυμο κρασί του Κόπολα στην Καλιφόρνια, αλλά δεν ήταν η πρώτη φορά που ο σκηνοθέτης φλερτάρει με τη χρεωκοπία για να συντηρήσει το όραμά του. Στη δεκαετία του 1970 δεν δίστασε να βάλει δεύτερη υποθήκη στο σπίτι του για να συμπληρώσει τον διογκούμενο προϋπολογισμό της αριστουργηματικής ταινίας του για τον πόλεμο του Βιετνάμ, «Αποκάλυψη Τώρα».

Λίγα χρόνια αργότερα, το 1982, μετά την δαπανηρή αποτυχία του επίσης αυτοχρηματοδοτούμενου μοντέρνου μιούζικαλ «Μια Μέρα, Ενας Ερωτας», οδηγήθηκε σε πτώχευση – και, για να συνέλθει οικονομικά, αναγκάστηκε να αναλάβει τη σκηνοθεσία του μέτριου ρομάντζου «Η Πέγκι Σου Παντρεύτηκε», αλλά και το τρίτο μέρος του θρυλικού «Νονού» για λογαριασμό της Paramount.

Ο σκηνοθέτης, που έχει στο ενεργητικό του πέντε βραβεία Οσκαρ, δύο Χρυσούς Φοίνικες και θεωρείται ένας από τους 10 σημαντικότερους δημιουργούς της έβδομης τέχνης, ελπίζει ότι το «Megalopolis» θα έχει την τύχη του «Μια Μέρα, Ενας Ερωτας», το οποίο δίχασε τους κριτικούς, απέτυχε εισπρακτικά στις αίθουσες, αλλά με τα χρόνια απέκτησε μια καλτ φήμη – ειδικά μετά την επανέκδοση του με πιο σφιχτοδεμένο μοντάζ προ δεκαπενταετίας.

Για το άμεσο μέλλον, ο Κόπολα ετοιμάζει τα γυρίσματα μιας νέας ταινίας – ενός μιούζικαλ της δεκαετίας του 1930 εμπνευσμένο από το μυθιστόρημα της Ιντιθ Γουόρτον «Ματιές στο Φεγγάρι» και από τα τραγούδια του θρυλικού συνθέτη, Νόελ Κάουαρντ. Η δε πρωτότυπη περιοδεία του με το «Megalopolis» αντανακλά τόσο την επιμονή του ότι η ταινία του αξίζει ευρύτερης αναγνώρισης, όσο και τον αμείωτο έρωτά του με την κινηματογραφική αίθουσα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News