Αναρίθμητοι φωτογράφοι έχουν απαθανατίσει ως τώρα το Σέντραλ Παρκ της αμερικανικής μεγαλούπολης. Και άπειροι τουρίστες αλλά και νεοϋορκέζοι έχουν βγάλει τις selfies τους εκεί. Ποτέ όμως κάποιος δεν το παρουσίασε ως σκηνικό ονείρου, όπως ο Πάολο Πετιτζιάνι.
Ο ιταλός φωτογράφος, που μετακόμισε στο Χάρλεμ μόλις τον περασμένο Απρίλιο, χρησιμοποίησε μια Canon 5D Mark III με υπέρυθρο φίλτρο για να δώσει υπερβατική διάσταση στις πυκνές φυλλωσιές των δέντρων, στις ειδυλλιακές τεχνητές λιμνούλες και στους βραχώδεις σχηματισμούς του πάρκου, και να μεταμορφώσει αυτό το εμβληματικό τοπίο σε… κουκλόσπιτο.
Οπως επισημαίνει ο ίδιος στη Λόρα Μαλόουνι και το Wired, σκοπός του ήταν να αναδείξει μια νέα διάσταση του Σέντραλ Παρκ και να το παρουσιάσει πιο κοντά στην αισθητική των Αμερικανών, λίγο σαν περιτύλιγμα καραμέλας ή ζαχαρωτού.
Γι΄ αυτό και διάλεξε το συγκεκριμένο φίλτρο το οποίο αφήνει μονάχα τις υπέρυθρες ακτίνες του φωτός να περάσουν και το αποτέλεσμα που δίνει είναι μια ροζ απόχρωση που στο χρωματικό φάσμα έπεται του κόκκινου.
Ο πρώτος που έβγαλε υπέρυθρες φωτογραφίες, στα πρώτα χρόνια του 20ού αιώνα, ήταν ο Ρόμπερτ Ρ. Γουντ. Η τεχνική αυτή τελειοποιήθηκε από τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ και χρησιμοποιήθηκε με άριστα αποτελέσματα για τη λήψη φωτογραφιών σε αναγνωριστικές πτήσεις στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.
Αρκετοί φωτογράφοι πειραματίστηκαν με το υπέρυθρο φίλτρο, μεταξύ των οποίων και ο πολεμικός φωτορεπόρτερ Ρίτσαρντ Μος ο οποίος έδωσε στον εμφύλιο του Κονγκό την αλλόκοτη και αρκετά γκροτέσκα αίσθηση ενός… ροδαλού εφιάλτη.
Η πρωτοποριακή αυτή δουλειά του Μος χρησίμεψε ως έμπνευση για τον Πετιτζιάνι ο οποίος επέλεξε να επισκεφθεί το νεοϋορκέζικο πάρκο πολύ νωρίς το πρωί, όταν είναι σχεδόν άδειο. Εμεινε έξι ώρες εξερευνώντας τα μυστικά του και τράβηξε αρκετές φωτογραφίες που αποτέλεσαν τον κορμό των εικόνων του.
Είναι ιδιαίτερα φειδωλός όταν πρόκειται να μιλήσει για την τεχνική του, προτιμώντας να εισάγει τον συνομιλητή του στο γιατί επέλεξε το συγκεκριμένο φίλτρο που δίνει αυτό το ονειρικό αποτέλεσμα.
«Προτιμώ να βλέπω τον κόσμο μέσα απ΄τα δικά μου μάτια» υπογραμμίζει. «Αυτό είναι, πιστεύω, που κάνει τη δουλειά μου τόσο ξεχωριστή». Και βλέποντας τις φωτογραφίες του δεν νομίζουμε ότι θα μπορούσε κάποιος να διαφωνήσει μαζί του.