Επειτα από πάρα πολλά χρόνια που αφιέρωσε στο ρεπορτάζ και στην αρθρογραφία – προασπίζοντας τα ανθρώπινα δικαιώματα ανά τον κόσμο και κερδίζοντας δύο Πούλιτζερ – ο Νίκολας Κρίστοφ πρόκειται, τώρα, να αφοσιωθεί στην πολιτική και στην ιδιαίτερη πατρίδα του, που ανήκει στην αγροτική, στην άλλη, στην ξεχασμένη Αμερική, όπου από τις αρχές του αιώνα το αμερικανικό όνειρο άρχισε να μετατρέπεται σε αμερικανικό εφιάλτη.

Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας ο επιφανής δημοσιογράφος έγραψε το τελευταίο του κείμενο για τους New York Times (την εφημερίδα όπου άρχισε να εργάζεται το 1984, σε ηλικία 25 ετών ως ρεπόρτερ) ανακοινώνοντας στους αναγνώστες του: «εγκαταλείπω μία δουλειά που αγαπώ για να διεκδικήσω τη διακυβέρνηση του Ορεγκον». Είναι η Πολιτεία όπου μεγάλωσε (σε ένα αγρόκτημα με πρόβατα και κερασιές) και η οποία σήμερα, ή μάλλον εδώ και χρόνια, περνάει σοβαρή κρίση, εξαιτίας της κατάρρευσης του μεταποιητικού κλάδου και της βιομηχανίας της ξυλείας.

Ο Κρίστοφ, στη γενέθλια γη του, το Γιάμχιλ, μία κοινότητα 1.200 κατοίκων, 64 χιλιόμετρα μακριά από το Πόρτλαντ, επέστρεψε πρόσφατα, γράφοντας από κοινού με την (επίσης βραβευμένη με Πούλιτζερ) σύζυγό του Σέριλ Γουντούν ένα βιβλίο.

Το «Tightrope» (Τεντωμένο Σκοινί) κυκλοφόρησε πέρυσι στην Αμερική και περιστρέφεται γύρω από τη ζωή του Κλέιτον Γκριν, ενός παιδικού φίλου του Κρίστοφ, τον οποίο γονάτισαν η χρόνια ανεργία, η εξάρτηση από τα ναρκωτικά, η παχυσαρκία και τα διαστήματα που πέρασε στη φυλακή. Εξαιτίας της κατάντιας του ο δυστυχής φίλος του Κρίστοφ κατέστη ακούσια σύμβολο της εγκατάλειψης των μελών της εργατικής τάξης της Αμερικής.

Ομως κατά τη διάρκεια της τελευταίας διετίας ο Κρίστοφ επέστρεψε πολλές φορές στο Γιάμχιλ, για να φυτέψει μηλιές στις θέσεις των κερασιών, με σκοπό την παρασκευή μηλίτη. Εν τω μεταξύ ο Κλέιτον Γκριν απεβίωσε και μερικοί συντοπίτες του σκέφτηκαν να ζητήσουν από τον επιφανή δημοσιογράφο να αποπειραθεί να αλλάξει τη μοίρα τους, διεκδικώντας το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος για τη θέση του κυβερνήτη του Ορεγκον.

«Γνώρισα προέδρους και τυράννους, νομπελίστες και πολεμάρχους, ταξιδεύοντας σε 160 χώρες. Και ακριβώς επειδή έχω μία υπέροχη δουλειά, εξαιρετικούς συναδέλφους και τους καλύτερους αναγνώστες, ενδέχεται να είμαι ανόητος που φεύγω. Αλλά όλοι γνωρίζετε πόσο πολύ αγαπώ το Ορεγκον και πόσο πολύ με πόνεσε η δυστυχία παλιών φίλων εκεί. Οπότε κατέληξα, απρόθυμα, στο συμπέρασμα πως πρέπει να προσπαθήσω όχι μόνο να αποκαλύψω τα προβλήματα αλλά και δω εάν μπορώ να τα διορθώσω άμεσα», εξήγησε ο ίδιος ο Κρίστοφ, απευθυνόμενος στα μέσα του μήνα στους συναδέλφους του.

Την περασμένη Πέμπτη, απευθυνόμενος στους αναγνώστες του, εξήγησε πως παρότι πέρασε την καριέρα του στην πρώτη γραμμή της ανθρώπινης δυστυχίας και κατάπτωσης, καλύπτοντας πολέμους και γενοκτονίες και πάσης φύσεως συμφορές και αδικίες, πιστεύει ακράδαντα πως «μπορούμε να σημειώσουμε πραγματική πρόοδο, επιστρατεύοντας την πολιτική βούληση».

Για αυτόν τον λόγο επέλεξε καταρχάς να ασχοληθεί με την πολιτική ένας από τους κορυφαίους αμερικανούς δημοσιογράφους των τελευταίων τριών δεκαετιών. Γιατί θεωρεί πως «είμαστε ένα εκπληκτικό είδος και μπορούμε να βελτιωθούμε».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News