Ενθουσιασμός και έκπληξη. Και εκείνο που στο Αμέρικα το λένε «ρισπέκτ». Όταν ο διάσημος σαξοφωνίστας της τζαζ (με όνομα βαρύ σαν ιστορία) Μπράνφορντ Μαρσάλις άκουσε ότι το όνομα του Μίνο Σινελού είναι στο πρόγραμμα του Sani Festival, στη Χαλκιδική, αυτή ήταν η αντίδρασή του.

«Είναι και ο Μίνο Σινελού στο πρόγραμμα; Ουάου», αναφώνησε μετά τα δικά του μουσικά κατορθώματα, με τις μπλε νότες, στο λόφο της Σάνης. «Δεν φαντάζεστε τι συναυλία θα είναι αυτή! Δεν φαντάζεστε τι θα ακούσετε!».

Έτσι, απλά. Με κλειστά τα μάτια που λένε. Όταν ένας σταρ της τζαζ θαυμάζει, εκ προοιμίου, τη συναυλία ενός ντράμερ της τζαζ, θα μού πείτε, δεν μπορεί, κάτι σπουδαίο είναι ο Μίνο Σινελού.

Κι ας μην σας λέει πολλά το όνομά του. Έλεγε στον μέγα Ντίζι Γκιλέσπι, πάντως. Ο μέγας Μάιλς Ντέιβις, κολλητός του και μόνιμος συνεργάτης του, έλεγε ότι «Μόνον με το Μίνο κάθε μουσική σουινγκάρει».

Η Κέιτ Μπους, άλλη φίλη και συνεργάτιδά του, το έθετε πιο γλαφυρά: «Η μαγεία των κρουστών είναι πάντα εκεί, με το Μίνο. Με ένα πλατύ χαμόγελο μαζί».

Κι αν επιμείνετε να τούς αγνοήσετε όλους αυτούς, ρωτήστε τον Στινγκ, που το Μίνο πήρε στη σόλο καριέρα του, μετά τους Police: «Ο Μίνο μπορεί να κάνει τους πάντες, μα τους πάντες, να χορέψουν». Δεν είναι τυχαίο ότι ο Μίνο Σινελού των ντραμς ξεκινάει τις δικές του πλέον συναυλίες με το σύνθημα «Let’s party!».

Δεν μάς το υπόσχεται κάποιος, αλλά έτσι θα ξεκινήσει και τη συναυλία του με το World Quartet του, στο Sani Festival, το Σάββατο 31 Ιουλίου 2021. Με φόντο τον φωτισμένο υστεροβυζαντινό πύργο του λόφου. Την ίδια, για την οποία ενθουσιάστηκε, με κλειστά μάτια, ο Μπράνφορντ Μαρσάλις και οι μουσικοί του κουαρτέτου του. Ξεκινώντας με ένα πρώτο άγγιγμα, σαν με μαγικό ραβδάκι, στα πιατίνια του.

Έγραφα τις προάλλες, με το μεταίσθημα από τη συναυλία του Branford Marsalis Quartet, στο λόφο της Σάνης, ότι ο πολύς κύριος Μαρσάλις το άλλαξε. Και από την ομάδα της Νέας Ορλεάνης, ξεκίνησε να υποστηρίζει την ομάδα του Μιλγουόκι, τους Bucks. Λόγω του «Γιάννης» (τη μόνη ελληνική λέξη που προφέρει ολόσωστα).

Ε, λοιπόν κάτι έχουν πάθει αυτοί οι μουσικοί της τζαζ με το παιχνίδι, αλλά κυρίως με την προσωπικότητα του «Γιάννης». Του Greek Freak. Του «παιδιού από τα Σεπόλια». Του Αντετοκούνμπο. Διότι ψάχνοντας τα τελευταία νέα και για τον Μίνο Σινελού, διαπίστωσα ότι κι εκείνος είναι με τον «Γιάννης» (όχι πως δεν είναι όλη η υφήλιος με τον κύριο MVP των ρεκόρ).

Θα μου πείτε, λέει αυτό κάτι για τη μουσική, τη δεξιοτεχνία ή την επικείμενη συναυλία του Μίνο Σινελού στο λόφο; Λέει. Ότι ο δεινός σταρ (κι ας μην το ξέρουμε εμείς) μουσικός, που θεωρεί ότι «η μουσική είναι πολλά παραπάνω από τις νότες», ξέρει να ξεχωρίζει την ψυχή και πίσω από τα πιο τεχνικά, όπως το NBA. Και αυτό λέει πολλά για κείνον, όχι μόνον για τον «Γιάννης».

Περιμένετε να σάς παραθέσω εδώ τα βιογραφικά του στοιχεία και άλλα τέτοια; Λάθος περιμένετε. Αυτά, αν θέλει κάποιος, μπορεί να τα βρει. Προσωπικά θα προτιμήσω να εμπιστευθώ όλα αυτά τα «κεφάλια» της μουσικής, που ελάλησαν, και να αφεθώ στην ουσία. Στη ζωντανή εμπειρία της μουσικής και του ρυθμού του Μίνου Σινελού.

Δεν θα σάς γράψω το μάλλον μπανάλ «Για το Γιάννης, ρε γ…». Αλλά για την ζωντανή μαγεία της μουσικής, ναι, αυτό θα το γράψω. Με έπιασε πολύ εκείνο το «δεν φαντάζεστε τι θα ακούσετε» του Μπράνφορντ Μαρσάλις. Ε, δεν το ακούς και συχνά…

Και «το ακορντεόν που πετάει»

Για επίγευση, σάς έχω κρατήσει και ένα πολύ γερό επιδόρπιο, από το Sani Festival. Ένα ακόμη μεγάλο «κεφάλι» της τζαζ και world μουσικής και γνωστό κι αγαπημένο στα μέρη μας: Ρίτσαρντ Γκαλιάνο. Ή Ρισάρ Γκαλιανό, αν θέλετε. Και παρακολουθείτε τη γαλλική τζαζ στο ακορντεόν.

Ναι, τον διάδοχο του μεγάλου της Αργεντινής Άστορ Πιατσόλα, που μας τον είχε γνωρίσει ο αξέχαστος Μάνος Χατζιδάκις στα Ανώγεια και ο επίσης αξέχαστος Θάνος Μικρούτσικος στο Φεστιβάλ της Πάτρας.

Αν δεν έχετε ακούσει μέχρι τώρα, στις συναυλίες του στην Ελλάδα, το Libertango του Πιατσόλα από το «ακορντεόν που πετάει» του Ρίτσαρντ Γκαλιάνο, δεν ξέρετε τι χάνετε. Και θα το ακούσετε στο λόφο της Σάνης, το Σάββατο 7 Αυγούστου 2021.
Δεν είναι τυχαίο ότι από τα τέσσερά του χρόνια, που ο Γκαλιάνο έπιασε στα χέρια του ακορντεόν, το έκανε να «κελαηδάει». Φανταστείτε τι γίνεται πολλά χρόνια μετά!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News