Σύντροφοι στη ζωή και συνεταίροι εδώ και 43 χρόνια οι Πέρεθ και Πόλο σοκαρίστηκαν από την κλοπή
«Αυτά τα κρασιά είναι σαν τα κοσμήματα του στέμματος του Κάθερες», δήλωσαν οι Πόλο και Πέρεθ, οι οποίοι γνωρίστηκαν πριν από 43 χρόνια και έκτοτε είναι συνεταίροι και σύντροφοι στη ζωή: «Αποτελούν μέρος της κληρονομιάς αυτής της πόλης», είπαν στην Telegraph και πρόσθεσαν: «Νιώθουμε απέραντη θλίψη. Το χειρότερο είναι ότι δεν έχουν κλέψει χρήματα, ούτε καν αντικείμενα, έχουν ξεριζώσει την ιστορία μας από τις καρδιές μας».
Είναι προφανές ότι η ασφάλεια στο κελάρι με τα πολύτιμα κρασιά ήταν ελλιπής, ωστόσο όπως επισημαίνουν οι ιδιοκτήτες, δεν σκοπεύουν να το κλείσουν για τους επισκέπτες στο μέλλον. «Προτιμώ να το πουλήσω και να αποσυρθώ παρά να χρησιμοποιήσω ένοπλους φρουρούς», λέει ο Πέρεθ.
Γεγονός είναι ότι η εγκληματικότητα στον χώρο του κρασιού αυξάνεται, καθώς παρατηρείται μια έκρηξη τις τιμές των εκλεκτών κρασιών. Ωστόσο αρχίζει από τον… πάτο του βαρελιού, όπως σημειώνει ο Τιμ Μουρ στην Telegraph. Νωρίτερα φέτος, σε ένα σούπερ μάρκετ στα Γουέστ Μίντλαντς της Αγγλίας βρέθηκαν 41 φιάλες με πλαστή ετικέτα Yellow Tail, μια αυστραλιανή μάρκα που πωλείται σε περίπου 8,5 ευρώ. Είναι μέρος μιας τεράστιας παρτίδας, που πιστεύεται ότι προέρχεται από την Κίνα, «όπου βρίσκεται το επίκεντρο του ψεύτικου κρασιού», λέει ο ειδικός του κλάδου Γιούαν Λέισι. «Εμφιαλώνουν το κρασί μιας άλλης χώρας, που έχουν αγοράσει για ένα δολάριο».
Στην άλλη άκρη της κλίμακας της απάτης, το 2014, ένας Ινδονήσιος με έδρα το Λος Αντζελες, ονόματι Ρούντι Κουρνιαουάν, καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκιση γιατί είχε πωλήσει κρασιά, δήθεν σπάνια vintage, αξίας 30 εκατ. δολαρίων σε ανυποψίαστα εστιατόρια και συλλέκτες, τυπώνοντας ψεύτικες ετικέτες στο υπόγειό του. Γενικά, τις τελευταίες δύο δεκαετίες, οι απάτες του κρασιού εκτιμάται ότι κόστισαν στους αγοραστές και τους παραγωγούς περίπου 500 δισ. ευρώ.
Οι κλοπές κρασιού χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Στις περισσότερες γαλλικές ληστείες, για παράδειγμα, μια συμμορία κλέβει τα κελάρια ενός chateau ή τις αποθήκες εκλεκτών κρασιών και στη συνέχεια πουλάει τα κλοπιμαία. Στη δεύτερη κατηγορία, η ληστεία κρασιών διοργανώνεται κατά παραγγελία από κάποιον, που γνωρίζει καλά το κελάρι, πράγμα που φαίνεται ότι μάλλον έχει συμβεί και στην περίπτωση του «Atrio». Το πιθανότερο είναι ότι κάποιος γνώστης είχε ενημερώσει λεπτομερώς το ζευγάρι των απατεώνων και τα κρασιά που έκλεψαν έχουν πάει ήδη σε χέρια ιδιωτών συλλεκτών. Οπότε, η προοπτική να διαλευκανθεί το έγκλημα είναι μάλλον ζοφερή. Ο Πέρεθ λέει ότι η μεγαλύτερη ελπίδα του είναι πως εκείνος που έχει τώρα στην κατοχή του το 1806 Yquem, το εκτιμά πραγματικά: «Είναι ένα μπουκάλι που πρέπει να το αγαπάς και να το τιμάς. Δεν θα έπρεπε να το πιει ποτέ κανείς»…