Μια ανθρώπινη τραγωδία εκτυλίσσεται στο Μεξικό. Χιλιάδες οικογένειες ζουν καθημερινά με την αγωνία της απουσίας, με ένα όνομα και ένα πρόσωπο που λείπει από το οικογενειακό τραπέζι, από τη ζωή. Πρόκειται για τους αγνοούμενους – πάνω από 130.000 ψυχές που χάθηκαν χωρίς εξήγηση, χωρίς δικαιοσύνη, χωρίς επιστροφή.
Πίσω από κάθε εξαφάνιση υπάρχει μια ιστορία. Ενα παιδί, ένας αδελφός, μια μητέρα, ένας φίλος. Και όμως, οι εξαφανίσεις αυτές, αν και μαζικές, παραμένουν συχνά αόρατες για την κοινωνία και ατιμώρητες από το κράτος.
Μέσα σε αυτή τη σιωπή χιλιάδες άνθρωποι σε όλη τη χώρα υψώνουν φωνή. Βγαίνουν στους δρόμους κρατώντας φωτογραφίες, ελπίδες, και μια κραυγή: «Πού είναι;» Οι φωνές τους δεν είναι μόνο κραυγές πόνου, αλλά και πράξεις αντίστασης απέναντι σε ένα σύστημα που μέχρι σήμερα δεν έχει καταφέρει να τους δώσει απαντήσεις.
Συγγενείς και φίλοι αγνοούμενων προσώπων, μαζί με ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα, κατέβηκαν και πάλι στους δρόμους της Πόλης του Μεξικό, της Γουαδαλαχάρα, της Κόρδοβα και άλλων πόλεων, ζητώντας δικαιοσύνη και καλώντας την κυβέρνηση της προέδρου Κλαούντια Σάινμπαουμ να συμβάλει ενεργά στην ανεύρεση των αγαπημένων τους προσώπων.
Περισσότερα από 130.000 άνθρωποι έχουν δηλωθεί ως αγνοούμενοι στο Μεξικό, με τη συντριπτική πλειονότητα των εξαφανίσεων να έχει καταγραφεί μετά το 2007, τη χρονιά που ο τότε πρόεδρος Φελίπε Καλδερόν κήρυξε τον λεγόμενο «πόλεμο κατά των ναρκωτικών», σύμφωνα με το BBC.
Σε πολλές περιπτώσεις οι αγνοούμενοι είτε εξαναγκάστηκαν να ενταχθούν σε καρτέλ ναρκωτικών είτε δολοφονήθηκαν επειδή αρνήθηκαν να συνεργαστούν. Παρότι τα καρτέλ και οι οργανωμένες εγκληματικές ομάδες ευθύνονται για τις περισσότερες εξαφανίσεις, οι δυνάμεις ασφαλείας έχουν επίσης κατηγορηθεί για συμμετοχή σε θανάτους και απαγωγές, συνεχίζει το δημοσίευμα.
Η εξάπλωση των διαδηλώσεων σε πόλεις, πολιτείες και κοινότητες σε όλη τη χώρα καταδεικνύει το εύρος του προβλήματος και το πώς αγγίζει οικογένειες και κοινωνίες από άκρη σε άκρη του Μεξικό.
Από τον Νότο –στην Οαχάκα– έως τον Βορρά, σε πολιτείες όπως η Σονόρα και η Ντουράνγκο, χιλιάδες διαδηλωτές, κρατώντας πλακάτ με τις φωτογραφίες των αγαπημένων τους, απαίτησαν περισσότερα μέτρα από τις Αρχές. Στην Πόλη του Μεξικού η πορεία παρέλυσε την κυκλοφορία, καθώς χιλιάδες διαδηλωτές κατέκλυσαν τους κεντρικούς δρόμους.
Πολλές οικογένειες έχουν σχηματίσει δικές τους ομάδες αναζήτησης, γνωστές ως «buscadores» – εθελοντές που ερευνούν την ύπαιθρο και τις ερήμους του βόρειου Μεξικού, ακολουθώντας πληροφορίες, συχνά προερχόμενες ακόμα και από τα ίδια τα καρτέλ, σχετικά με τοποθεσίες ομαδικών τάφων, έγραψε το BBC.
Οι buscadores εκτίθενται σε τεράστιους κινδύνους. Πρόσφατα, μετά την ανακάλυψη μιας φερόμενης «ναρκοφάρμας» στην πολιτεία Χαλίσκο από μια τέτοια ομάδα, αρκετά μέλη της εξαφανίστηκαν.
Η Γενική Εισαγγελία του Κράτους αργότερα ανακοίνωσε ότι δεν βρέθηκαν αποδείξεις για ύπαρξη κρεματορίου στον χώρο.
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών έχει χαρακτηρίσει το φαινόμενο «ανθρώπινη τραγωδία τεράστιων διαστάσεων».
Το πρόβλημα των εξαφανίσεων στο Μεξικό έχει λάβει τέτοιες διαστάσεις, που ξεπερνά ακόμη και τις πιο σκοτεινές περιόδους της Λατινικής Αμερικής: περίπου 40.000 άτομα εξαφανίστηκαν κατά τη διάρκεια του 36χρονου εμφυλίου πολέμου στη Γουατεμάλα, που έληξε το 1996, ενώ περίπου 30.000 άτομα εξαφανίστηκαν στην Αργεντινή υπό στρατιωτικό καθεστώς, μεταξύ 1976 και 1983, επισήμανε το BBC.