Ο Εμανουέλ Μακρόν όρισε τον έως τώρα υπουργό Αμυνας, Σεμπαστιάν Λεκορνί, νέο πρωθυπουργό της Γαλλίας, αναθέτοντάς του το δύσκολο έργο να βρει συναίνεση σε ένα διχασμένο κοινοβούλιο και να περάσει τον προϋπολογισμό του 2026, εν μέσω έντονων κοινωνικών εντάσεων. Γίνεται έτσι ο έβδομος πρωθυπουργός επί προεδρίας Μακρόν, ο πέμπτος από την έναρξη της δεύτερης πενταετούς θητείας του το 2022.
Τη Δευτέρα, ο απερχόμενος Φρανσουά Μπαϊρού υπέβαλε την παραίτησή του, την οποία ο Μακρόν αποδέχθηκε. Αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το αξίωμα, μόλις εννέα μήνες από την ανάληψη καθηκόντων, κυρίως λόγω της αδυναμίας του να προωθήσει μια εξαιρετικά αμφιλεγόμενη πολιτική για την αντιμετώπιση του διογκούμενου ελλείμματος της Γαλλίας.
Πριν από την ψηφοφορία εμπιστοσύνης, ο Μπαϊρού προειδοποίησε τους βουλευτές ότι η ανατροπή του δεν θα λύσει τα προβλήματα της χώρας. «Εχετε τη δύναμη να ανατρέψετε την κυβέρνηση, αλλά δεν έχετε τη δύναμη να εξαφανίσετε την πραγματικότητα», τόνισε, για να προσθέσει σε δραματικούς τόνους: «Η πραγματικότητα θα παραμείνει ανελέητη: οι δαπάνες θα συνεχίσουν να αυξάνονται και το βάρος του χρέους, ήδη δυσβάστακτο, θα γίνει ακόμα βαρύτερο και πιο κοστοβόρο».
Ο Σεμπαστιάν Λεκορνί, έγραψε το CNN, καλείται τώρα να αντιμετωπίσει τη διπλή πρόκληση: να βγάλει τη Γαλλία από το χρηματοοικονομικό αδιέξοδο και παράλληλα να ηγηθεί μιας κυβέρνησης που προετοιμάζεται για μαζικές διαδηλώσεις.
Πανεθνικές κινητοποιήσεις και αποκλεισμοί αυτοκινητοδρόμων έχουν προγραμματιστεί για την Τετάρτη, ενώ ακολουθεί γενική απεργία στις 18 Σεπτεμβρίου. Το κίνημα με το σύνθημα «Να μπλοκάρουμε τα πάντα» – το οποίο γεννήθηκε το καλοκαίρι μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα και υποστηρίζεται από ορισμένα συνδικάτα και την ριζοσπαστική Αριστερά – καλεί σε παράλυση της χώρας.
Περίπου 80.000 αστυνομικοί και χωροφύλακες θα αναπτυχθούν σε ολόκληρη την Γαλλία, ενώ η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας προβλέπει προβλήματα και καθυστερήσεις σε όλα τα γαλλικά αεροδρόμια.
Με την επιλογή ενός πρωθυπουργού από το δικό του πολιτικό στρατόπεδο, ο Μακρόν διακινδυνεύει να φανεί «κωφός» στα μηνύματα της κάλπης, δείχνοντας ότι δεν έχει αποδεχθεί πλήρως την πραγματικότητα της ήττας του στις πρόωρες εκλογές, εκτίμησε το CNN.
Η λογική πίσω από τον διορισμό του είναι ότι θα μπορούσε να επιτύχει συμφωνία με τους Σοσιαλιστές, ώστε να καταστεί πιο αποδεκτός ο νέος προϋπολογισμός – μια στρατηγική που είχε χρησιμοποιήσει και ο Φρανσουά Μπαϊρού, κάνοντας ορισμένες υποχωρήσεις προς τα αριστερά.
Ωστόσο, αυτό το σενάριο σήμερα μοιάζει εξαιρετικά απίθανο. Οι Σοσιαλιστές ζητούν φορολόγηση των πλουσίων και ανατροπή των φοροελαφρύνσεων που είχε θεσπίσει ο Μακρόν για τις επιχειρήσεις, απαιτήσεις που είναι «κόκκινο πανί» για τη δεξιά.
Ο κεντρώος Μπαϊρού κατάφερε με δυσκολία να ισορροπήσει σε αυτό το τεντωμένο σχοινί. Ο Λεκoρνί, με σαφέστερη τοποθέτηση προς τα δεξιά, ενδέχεται να μην διαθέτει την ίδια ευελιξία.
Ενα πιθανό «χαρτί σωτηρίας» είναι ότι ούτε η Αριστερά ούτε η Δεξιά επιθυμούν τις πρόωρες εκλογές που ζητά η Μαρίν Λεπέν, καθώς και οι δύο πλευρές κινδυνεύουν να χάσουν έδρες. Αυτό τους δίνει ένα κίνητρο να συνεργαστούν με την κυβέρνηση Μακρόν, αλλά όχι με οποιοδήποτε αντάλλαγμα.
Ποιος είναι ο νέος πρωθυπουργός της Γαλλίας
Ο Λεκορνί μπήκε στην πολιτική νωρίς. Σε ηλικία μόλις 19 ετών, έγινε ο νεότερος σε ηλικία κοινοβουλευτικός βοηθός στα γαλλικά χρονικά. Στην πορεία, διετέλεσε δήμαρχος του Βερνόν, στην περιοχή της Νορμανδίας, σύμφωνα με το Politico.
Προτού πάρει θέση στο πλευρό του Μακρόν το 2017 και αρχίσει να αναλαμβάνει σειρά από χαρτοφυλάκια, ήταν επί χρόνια μέλος των γάλλων Ρεπουμπλικανών (Les Républicains, πρώην UMP, της παράταξης δηλαδή των Σιράκ και Σαρκοζί).
Ως υπουργός Αμυνας, από τον Μάιο του 2022 και έπειτα, με φόντο τον πόλεμο στην Ουκρανία και όλες τις άλλες διεθνείς κρίσεις, ο 39χρονος έχει γίνει το πρόσωπο της γαλλικής αμυντικής ανασύνταξης και του γαλλικού «επανεξοπλισμού», γεγονός που του έχει δώσει υπερκομματικούς «πόντους» ενισχύοντας το προφίλ του εντός των γαλλικών συνόρων, αλλά και διεθνώς.
Διόλου τυχαία στις ομιλίες του επικαλείται συχνά τον Σαρλ Ντε Γκωλ, ενώ παρουσιάζεται να έχει καλές σχέσεις και με τον –επίσης ανερχόμενο πολιτικά– γερμανό ομόλογό του, Μπόρις Πιστόριους.