«Οι τέσσερις χώρες του Βίζεγκραντ είναι ο νέος άξονας. Και ο εχθρός τους είναι η Ανγκελα Μέρκελ, ισχυρό σύμβολο της φιλελεύθερης Ευρώπης». Το λέει στη Repubblica η Αγκνες Χέλερ, ουγγαρέζα φιλόσοφος, άλλοτε κύρια εκπρόσωπος της Σχολής της Βουδαπέστης και ιστορική ηγέτιδα της κεντροευρωπαϊκής διανόησης. «Η Ουγγαρία, η Πολωνία, η Τσεχία και η Σλοβακία θυμίζουν τον παλιό Αξονα. Δεν τους ενώνουν κοινές αξίες αλλά ένας κοινός εχθρός: ο πυρήνας της ΕΕ και κυρίως η Γερμανία εναντίον της οποίας μάχονται για να επιβάλουν τις ανελεύθερες ιδεολογίες τους. Ο εχθρός τους είναι οι φιλελεύθεροι, οι προοδευτικοί, οι συντηρητικοί, όλοι οι πραγματικοί Ευρωπαίοι».

Σύμφωνα με την Αγκνες Χέλερ, το «όχι» στους πρόσφυγες δεν είναι παρά ένα εργαλείο σε αυτόν τον πόλεμο. Χρησιμοποιούν την προσφυγική κρίση για να μετασχηματίσουν την ΕΕ σε μια «Ευρώπη των πατρίδων» στο όνομα του εθνικισμού και της παντοδυναμίας του έθνους – κράτους. «Παίζοντας το χαρτί της εθνικιστικής αντίστασης απέναντι στους υποτιθέμενους εκβιασμούς των Βρυξελλών και του Βερολίνου, υπονόμευσαν την ίδια την αρχή της αλληλεγγύης, η οποία αποτελεί θεμελιώδη αξία της ενωμένης Ευρώπης. Θέλουν τα πάντα από την ΕΕ χωρίς να δίνουν τίποτε σε αντάλλαγμα» σημειώνει η 83χρονη φιλόσοφος. Και επισημαίνει τον κίνδυνο: «Οι δυτικές δημοκρατίες δείχνουν αδύναμες απέναντι σε αυτές τις ημιδικτατορίες. Ως φιλελεύθερα κράτη, η Γερμανία, η Γαλλία ή η Ιταλία δεν συνηθίζουν στις σκληρές γραμμές και τις κυρώσεις. Αλλά εάν παραμείνουν αδύναμες, ο Αξονας και οι φίλοι του μπορεί πραγματικά να απειλήσει την ΕΕ και τις αρχές της».

Ακούει κανείς;

Με ρωτάς για το Χαλέπι και σου απαντώ για την πόλη στην οποία μεγαλώσαμε μαζί. Είναι εδώ και χρόνια που δεν ανατέλλει μια όμορφη ημέρα. Οι πυροβολισμοί δεν σταματούν ούτε λεπτό. Η ζωή έχει αλλάξει, όλα εκείνα τα μέρη που θυμάσαι απλώς δεν υπάρχουν πια. Είναι, όμως, εξίσου σκληρό να τα ξεχνάς. Οι βόμβες του καθεστώτος πέφτουν αδιακρίτως καταστρέφοντας τα πάντα στο πέρασμά τους. Τα πάντα έχουν καταστραφεί ή έχουν εγκαταλειφθεί χωρίς ζωή. Ούτε στα όνειρά μας πια δεν ξέρουμε τι σημαίνει «ασφάλεια». Όταν ανοίγεις τα μάτια σου, δεν ξέρεις εάν θα είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τα παιδιά σου.

Ολοι εκείνοι που γνώριζες δεν είναι πια εδώ. Το Χαλέπι δεν είναι μια πολιορκημένη πόλη αλλά η μετακίνηση έχει γίνει πολύ δύσκολη. Ζούμε σαν κάθε μέρα να είναι η τελευταία. Η ελπίδα πέθανε για πολλούς μαζί με την πόλη τους ή, πολύ συχνά, με τους οικείους τους που χάθηκαν. Τα πιο απλά πράγματα έχουν γίνει Γολγοθάς. Για να αγοράσεις φαγητό, ψωμί ή νερό πρέπει να περιμένεις επί ώρες σε τεράστιες ουρές. Περνάς όλη σου την ημέρα κοιτάζοντας γύρω σου, προσέχοντας κάθε θόρυβο σαν να είναι δυνατόν να αισθανθείς εάν θα είσαι ο επόμενος που θα χάσει τη ζωή του. Την υπόλοιπη ώρα σκέφτεσαι την οικογένειά σου: θα ναι ζωντανοί όταν γυρίσεις σπίτι; Το σπίτι σου θα υπάρχει ακόμα; Εάν είσαι τυχερός, γυρνάς σπίτι. Δεν είναι μόνο η μάχη στο μέτωπο ούτε οι συνεχείς βομβαρδισμοί που σε απειλούν. Είναι και οι ελεύθεροι σκοπευτές.

Προσαρμοζόμαστε συνεχώς. Τα σχολεία έχουν μεταφερθεί στα υπόγεια, οι γιατροί πρέπει να κάνουν οικονομία στα φάρμακα, προσπαθήσαμε να οικοδομήσουμε νέους δημοκρατικούς θεσμούς, εκλέξαμε νέους ηγέτες, επιχειρήσαμε να πάμε στις βόρειες συνοικίες αλλά έπεφταν πάνω μας οι βόμβες. Βλέπουμε τα αεροπλάνα πάνω από τα κεφάλια μας, άλλα έχουν τη συριακή σημαία, άλλα τη ρωσική, καμιά φορά δεν ξέρουμε ούτε αυτό. Νιώθουμε να μας ακολουθούν όπου κι αν πάμε.

Και τώρα ήρθε η ώρα να φύγω. Δεν πίστευα ότι θα ερχόταν αυτή η στιγμή που θα παραδιδόμουν. Φεύγω για ένα μέρος που δεν είμαι καν σίγουρος ότι υπάρχει. Πολλοί φίλοι μου περιμένουν ήδη στα σύνορα με την Τουρκία. Είναι ένας χώρος ανοικτός, κρύος, πλημμυρισμένος από 700.000 ανθρώπους. Αλλά η καρδιά μου θα μείνει για πάντα εδώ.

Ο παιδικός σου φίλος

Σ.

*  Ο Ραμπί, παραλήπτης της επιστολής, εγκατέλειψε τη Συρία στο τέλος του 2012. Ο «Σ» γεννήθηκε στο Χαλέπι το 1980 και συμμετείχε στις διαδηλώσεις εναντίον του καθεστώτος το 2011. Η επιστολή πρωτοδημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα www.thesyriacampaign.org

«Πρόταση μη διαπραγματεύσιμη». Η θέση της El Pais γίνεται ήδη εμφανής από τον τίτλο του κύριου άρθρου της. Αλλά και από τον υπότιτλο: «Το PSOE πρέπει να απορρίψει κατηγορηματικά το πρόγραμμα του Podemos».

Σύμφωνα με την κορυφαία εφημερίδα της Ισπανίας, η πρόταση που απηύθυνε η ριζοσπαστική Αριστερά στους Σοσιαλιστές για τον σχηματισμό κυβέρνησης είναι προβληματική τόσο στους τύπους (ο Πάμπλο Ιγκλέσιας την κατέθεσε τη Δευτέρα δίνοντας διορία έως την Πέμπτη  «ξεχνώντας ότι αυτός που έλαβε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον βασιλιά είναι ο σοσιαλιστές όχι ο ίδιος») όσο και στην ουσία. Πρόβλημα υπάρχει και στο οικονομικό του πρόγραμμα όπου προβλέπεται αύξηση δημοσίων δαπανών ύψους 96 δισεκατομμυρίων ευρώ – «σχεδόν ένα δισ. για κάθε σελίδα του 98σελιδου προγράμματος» σαρκάζει η El Pais»). Προβληματική, όμως, είναι και η θέση του Podemos στο θέμα της Καταλονίας αφού τάσσεται υπέρ του δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία. Ενώ στην εξωτερική πολιτική το κόμμα του Ιγκλέσιας προτείνει επανακαθορισμό της σχέσης της Ισπανίας με την ΕΕ και τους διεθνείς οργανισμούς.

«Ο Πάμπλο Ιγκλέσιας – εκτιμά η εφημερίδα – έκανε ένα ακόμη βήμα προς την κατεύθυνση των νέων εκλογών. Κατέθεσε μια πρόταση που είναι αδύνατον να γίνει δεκτή πιστεύοντας ότι έτσι το βάρος της άρνησης στη συμφωνία θα πέσει στους Σοσιαλιστές. Ετσι, όμως, ο η ηγέτης των Podemos θέτει σε κίνδυνο την αξιοπιστία του και, πιθανότατα, τις εκλογικές επιδόσεις του κόμματός του». Ενώ όλα αυτά ο Αλέξης Τσίπρας τα έλυσε με μια αγκαλιά με τον Καμμένο.

«Οι φωτογραφίες του Ιωάννη Παύλου Β’ θέτουν ένα θέμα για τον κανόνα της αγαμίας στην Καθολική Εκκλησία» ήταν ο τίτλος του BBC όταν την περασμένη Δευτέρα αποκάλυψε την «ιδιαίτερη σχέση» που είχε ο πρώην πάπας με την πολωνοαμερικανίδα φιλόσοφο Αννα Τερέζα Τιμιένενκα. Αλλά ο βατικανολόγος του Crux δεν το βλέπει έτσι. Ακόμη κι αν υπήρχε μια «ρομαντική διάσταση» σε εκείνη τη σχέση από την πλευρά του πάπα, «δεν υπάρχει τίποτε το σκανδαλώδες» γράφει ο Πολ Αλέν. «Η αγαμία έχει σχέση με αυτά που κάνεις όχι με αυτά που νιώθεις» λέει. Εκείνες οι επιστολές πάντως μπορούν να μας διδάξουν κάτι, προσθέτει ο ίδιος. Για την αγαμία των καθολικών ιερέων; Όχι, για τον τρόπο που βλέπει ο κόσμος τους πάπες. «Όχι πολύ καιρό πριν, η τάση ήταν να βλέπουμε τους πάπες σαν όντα πέρα από την ανθρώπινη συνθήκη. Πολλά πράγματα έχουν αλλάξει, όμως, χάρις στον πάπα Ιωάννη  ΚΓ’, τον ίδιο τον πάπα Βοϊτίλα και τώρα τον Φραγκίσκο». Και ποιο είναι το συμπέρασμα από τις ρομαντικές επιστολές; «Ότι τελικά και οι πάπες είναι άνθρωποι». Εμείς το ξέρουμε. Αυτοί;

«Ερχόμαστε να κατακτήσουμε όλη την χώρα». Πολύ φιλειρηνικό δεν ακούγεται το σύνθημα, δείχνει ωστόσο το πνεύμα των εκατοντάδων πλέον μελών της γρηγορότερα ανερχόμενου ρόκ κινήματος –  όπως αυτοχαρακτηρίζονται τα μέλη της – στη Γερμανία. Ονομάζονται Osmania Germania Boxclub δηλαδή κάτι αντίστοιχο με το Fight Club, μόνο που έχουν σαν στόχο να κυριαρχήσουν στις πόλεις και όχι απλά να παλεύουν μεταξύ τους, με τα μέλη τους έτοιμα «να δώσουν και την τελευταία σταγόνα του αίματός τους για τα αδέλφια τους στο πεδίο της μάχης», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά μια άγνωστη φωνή στο video που έχουν ανεβάσει στην σελίδα τους στο Facebook.

Το νέο ρόκ συγκρότημα Osmania Germania Boxclub έχει ήδη προκαλέσει πονοκέφαλο στις γερμανικές αρχές σε όλη μάλιστα την επικράτεια της χώρας. Το γκρουπ σχηματίστηκε τον Απρίλιο του 2015 στην Eσση και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αρχών μετρά πάνω από 700 μέλη πολλά από τα οποία είναι παιδιά τούρκων μεταναστών – από εκεί άλλωστε προκύπτει και το Osmania. Τον περασμένο Οκτώβριο πραγματοποίησαν την πρώτη τους «Παγκόσμια συνάντηση» στο Ντούισμπουργκ ενώ ένα μήνα αργότερα οργάνωσαν μια «Γερμανική συνάντηση» στο Βερολίνο. Ήδη διαθέτουν 20 πυρήνες σε όλη τη Γερμανία ενώ τα νέες οργανώσεις, τα λεγόμενα «κεφάλαια», ξεπερνούν τις εννέα μόνο στο κρατίδιο της Βορείου Ρηνανίας Βεστφαλίας.

Παρόλο που οι αρχές γνωρίζουν την ύπαρξή τους, δεν γνωρίζουν περισσότερες λεπτομέρειες για την δράση τους, ούτε για τον τρόπο που στρατολογούν τα μέλη τους. Τόποι συνάντησης τους είναι συχνά τα μπαρ και οι μπυραρίες. Και κάποιοι φοβούνται ότι σε λίγο καιρό οι ροκάδες του Osmania Germania Boxclub θα θυμίζουν περισσότερο εγκληματική οργάνωση.