Λίγο πριν τα μεσάνυχτα το κέντρο των Βρυξελλών δονείτο από τραγούδια, μουσικές, φωνές, γέλια, ποτήρια που τσούγκριζαν έξω από μπαρ που ξεχείλιζαν από κόσμο ή στα πεζοδρόμια. Το Βέλγιο είχε μόλις ηττηθεί με δυο γκολ από την Ιταλία. Ε και; Οι Βέλγοι το γιόρταζαν.
Σαν καθετί να είναι αφορμή για γιορτή σε αυτή την πόλη που έχουμε ταυτίσει με γραφειοκράτες με γκρι κοστούμια και αυστηρά χρονοδιαγράμματα. Τη γιορτή της ζωής, δηλαδή του αυτονόητου που βίαια κατέρρευσε και στις Βρυξέλλες, όπως πριν στο Παρίσι, μετά τα πολύνεκρα τρομοκρατικά χτυπήματα. Από τις επτά το απόγευμα της Δευτέρας κατά χιλιάδες έσπευδαν σε μπαρ και καφέ στο κέντρο των Βρυξελλών ατρόμητοι οι κάτοικοι της πόλης. Χωρίς το φόβο του τρομοκρατικού χτυπήματος που προκαλούν τέτοιου είδους συναθροίσεις. Εκατοντάδες μαζί, χαλαροί τη στιγμή του γλεντιού…
Στις πλατείες, στα μπιστρό στα δρομάκια αλλά και πάνω σε φωτισμένες ταράτσες με γιγαντοθόνες είδαν τον αγώνα με την Ιταλία. «Εχασαν, 2-0», μας ενημέρωσαν κάποια στιγμή και υποθέσαμε ότι θα βλέπαμε αντίστοιχες σκηνές με αυτές που διεξάγονται στην Αθήνα όταν χάνει η Εθνική Ελλάδος. Γκρίνια, κατήφεια, σιχτίρισμα… Αλλά αυτοί βγήκαν στους δρόμους με τύμπανα και μουσικές. Χορός, τραγούδια, χέρια ψηλά, γέλια.
Ενα τεράστιο πάρτι στήθηκε στην πόλη. Γιατί μπορεί. Γιατί η συνύπαρξη, η συνάντηση, η συλλογικότητα είναι τα θεμελιώδη της δημοκρατίας και της ουσίας την ανθρώπινης ύπαρξης. Κανείς δεν μπορεί να τους τα στερήσει. Διότι δεν το επιτρέπουν οι ίδιοι.
«Φαντάσου τι θα έκαναν αν κέρδιζε το Βέλγιο», λένε δίπλα μου καθώς και οι Ελληνες που βρεθήκαμε στους δρόμους χορεύουμε μαζί τους και τραγουδάμε σε αυτή την κοινή γιορτή.
Λίγο πιο πέρα, η Grand Place βαμμένη με φώτα στα χρώματα του Pride, λίγες ώρες μετά το μακελειό στο Ορλάντο, διατράνωνε το δικαίωμα στην επιλογή με σύνθημα «η αγάπη είναι πολύ ωραία για να είναι κρυμμένη». Οι Βρυξέλλες, πληγωμένες ακόμα από το τρομοκρατικό χτύπημα, με ένοπλους στρατιώτες σε διάφορα σημεία τους, επιμένουν και αποδεικνύουν πως η ζωή είναι πολύ όμορφη για να είναι κρυμμένη, να είναι έγκλειστη.
Το πρωί της Τρίτης, πρώτη είδηση παντού η επίθεση του τζιχαντιστή στο Παρίσι. Κι όμως δίπλα μου ακούω να κανονίζουν σε ποιο μπαρ, σε ποια πλατεία θα πάνε το βράδυ για να δουν και σήμερα Εuro. Η ζωή θα νικήσει.