689
|

Eδώ Λονδίνο: Γυμνοί στο ποδήλατο

Ξένια Μπολομύτη Ξένια Μπολομύτη 19 Ιουνίου 2014, 00:11

Eδώ Λονδίνο: Γυμνοί στο ποδήλατο

Ξένια Μπολομύτη Ξένια Μπολομύτη 19 Ιουνίου 2014, 00:11

World Naked Bike Ride. Η παγκόσμια διαμαρτυρία για τη μόλυνση του περιβάλλοντος και την άγνοια/απροσεξία των οδηγών πραγματοποιείται σε 50 χώρες στον κόσμο. Πριν τρεις μέρες το Λονδίνο γέμισε εκατοντάδες γυμνούς ποδηλάτες και χιλιάδες κόσμου να απαθανατίζουν το «απαγορευμένο». Για πολλούς αποτελεί αξιοθέατο, για άλλους προκλητικό γεγονός, αλλά για όλους αυτούς, για τους οποίους μοναδικό μέσο συγκοινωνίας είναι το ποδήλατο ή απλά αγαπούν την ποδηλασία, είναι ένα κάλεσμα για συμπαράσταση. Μια έκκληση για μια πιο δραστική συμμετοχή των αρμόδιων φορέων για την προστασία των ποδηλατών.

Ποδηλατώ καθημερινά. Με όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό και την προσοχή που απαιτείται σε δρόμους και περιοχές υψηλότερου κινδύνου. Δεν είμαι μόνη, ούτε στην παρέα των φίλων μου, ούτε των γειτόνων μου. Εξοπλισμός δεν θεωρείται μόνο το κράνος. Ούτε τα φωσφορούχα γιλέκα, τσάντες, ταινίες. Στον «εξοπλισμό» σου, βασική προϋπόθεση είναι η διατήρηση της καλής λειτουργικής κατάστασης του ποδηλάτου. Θέλει συντήρηση, βασική γνώση χειρισμού -όσο και αν αυτό ακούγεται απλό στα αυτιά των περισσοτέρων- και συνεχόμενο έλεγχο, μια και η εναλλαγή των καιρικών συνθηκών προκαλεί συχνότερες βλάβες. Δεν έχει σημασία αν είσαι ερασιτέχνης ή επαγγελματίας. Ούτε αν ξέρεις να οδηγείς από παιδί.

Τι γίνεται όμως όταν η οδική σου ασφάλεια απειλείται έχοντας να αντιμετωπίσεις είτε την αμέλεια των οδηγών αυτοκινήτου/νταλίκας/λεωφορείου είτε μια μερική ή ολική διάβρωση της ασφάλτου; Και πόσες φορές ο φόβος μιας μεγάλης διαδρομής θα σταθεί ανασταλτικός παράγοντας ώστε τελικά να επιλέξεις το μετρό;

Κάθε χρόνο τα νούμερα των θυμάτων αυξάνονται και όσο «παρηγορητικό» είναι για κάποιους ότι αναλογικά αυξάνονται και τα νούμερα των ποδηλατών, η λύση δεν είναι να μπουζουριάζεις ανθρώπους σε στατιστικές αναλύσεις, ευλογώντας έτσι την πόλη όπου «ευτυχείς να ποδηλατείς».

Οι άντρες ποδηλατούν τέσσερις φορές περισσότερο από τις γυναίκες. Πολλοί προστρέχουν σε συγκρίσεις με πόλεις όπως το Brighton, Oxford, Cambridge κ.λπ. Για άλλη μια φορά, Λονδίνο δεν είναι Αγγλία. Γι' αυτό ακριβώς και τα στατιστικά διαφοροποιούνται σε άλλες πόλεις/περιοχές. 

Από τους 122 ποδηλάτες που σκοτώθηκαν το 2012, οι 14 ήταν στο Λονδίνο. Το 60% των περιστατικών αφορούσε σύγκρουση με φορτηγό. Το 2013, 6 ποδηλάτες έχασαν τη ζωή τους σε λιγότετο από δύο βδομάδες, με ποσοστό 80% σε συγκρούσεις με φορτηγό. Σε μια ανάλυση της Metropolitan Police, μόνο τέσσερις οδηγοί τετράτροχων σε σαράντα θανατηφόρα ατυχήματα προφυλακίστηκαν. Διακρίσεις δεν υπάρχουν: ο μεγαλύτερος σε ηλικία 94 χρονών, ο μικρότερος 8.

Οι πιο επικίνδυνοι δρόμοι, συνήθως σε διασταυρώσεις, στο Λονδίνο έχουν καταγραφεί οι εξής:

  • Southampton Row/Theobalds Road, Holborn
  • Aldgate East, Whitechapel/Commercial Street
  • Shoreditch Highstreet/Commercial Street
  • Camden Town station
  • Blackfriars bridge
  • Elephant and Castle roundabout
  • Old Street roundabout
  • Vauxhall Bridge / Albert Embankment
  • Bank station roundabout
  • Bow roundabout
  • Millbank / Lambeth Bridge

Ο προϋπολογισμός για τους ποδηλατικούς αεροδιαδρόμους London Skycycle ανέρχεται σε 220 εκατομμύρια λίρες και θα εξυπηρετεί 12.000 ποδηλάτες ανά ώρα, μειώνοντας το χρόνο ταξιδίου μέχρι και 29 λεπτά, σε ένα δίκτυο 218 χιλιομέτρων περίπου. Πολλοί μιλούν για «εναέρια ουτοπία» και ακόμα πιο πολλοί θεωρούν την κατασκευή, το πιο υποσχόμενο σχέδιο του κρατικού μηχανισμού για την ασφάλεια των ποδηλατών.

Όπως και να 'χει και μέχρι να «πετάμε» χαρούμενοι στον λονδρέζικο ουρανό, κάθε διαμαρτυρία, καμπάνια, σκοπό έχει αυτό: την συνεχόμενη πληροφόρηση. Δε με νοιάζει αν 100, 200 ή 100.000 γυμνοί ποδηλάτες βγουν στους δρόμους, υπερασπίζοντας το δικαίωμα της ελευθερίας του ποδηλατείν με ασφάλεια. Ούτε αν γίνεται αξιοθέατο, ούτε αν πολλοί θεωρούν ότι έτσι κάποιοι «καρναβαλίζονται» και στοχεύουν στην πρόκληση και μόνο. Αν η θέα ενός γυμνού κορμιού σε ένα ποδήλατο προσβάλλει την αισθητική σας, τότε ίσως πρέπει να αναλογιστείτε την ισοπέδωση της ίδιας της ανθρώπινης ζωής, όταν η ασφάλειά της είναι συνυφασμένη με το λεγόμενο fear factor, όπως βροντοφωνάζουν σε εκατοντάδες καμπάνιες οι Βρετανοί.

Πριν από ενάμιση χρόνο ο Σ. ξεκίνησε χαρούμενος για τη δουλειά του στις 6.30 το πρωί. Είχε έρθει στο Λονδίνο ακριβώς ένα χρόνο πριν, με όρεξη για δουλειά και πίστη στα όνειρά του. Για ένα χρόνο ήταν ασταμάτητος προκειμένου να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της πόλης, αλλά και στην εκπλήρωση των επιθυμιών του. Χρειάστηκαν 5'', ένας στενός δρόμος και ένα φορτηγό. Δεν κατάφερε να ξαναπάει στη δουλειά, ούτε να ανοίξει την πόρτα του σπιτιού του, για το οποίο ήταν τόσο περήφανος.

Όχι λοιπόν, δε θα κατακρίνω τη γύμνια σε μια διαμαρτυρία που στόχο έχει την έγερση των συνειδήσεων. Όχι μόνο για τον Σ., αλλά για τον κάθε ποδηλάτη που θέλει να απολαμβάνει μια διαδρομή, χωρίς ο φόβος να διαβρώνει την χαρά του.

Στον Σ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News