Μέσα σε λίγο λιγότερο από έναν χρόνο, ένα διαστημικό σκάφος της NASA θα συντριβεί εσκεμμένα στην επιφάνεια ενός αστεροειδούς. Ο στόχος; Να τον κάνει να παρεκκλίνει από την πορεία του. Η αποστολή αυτή, η οποία χαρακτηρίζεται αποστολή «πλανητικής άμυνας», αναμένεται ότι θα επιτρέψει στην ανθρωπότητα να είναι προετοιμασμένη για την περίπτωση απειλής πρόσκρουσης αστεροειδούς στο μέλλον.

Το σενάριο φέρνει στον νου εκείνο της ταινίας «Αρμαγεδδών», στην οποία ο Μπρους Γουίλις και ο Μπεν Αφλεκ σώζουν τον πλανήτη από έναν τεράστιο αστεροειδή που κατευθύνεται προς τη Γη.

Ομως η αμερικανική διαστημική υπηρεσία διεξάγει εδώ ένα πολύ πραγματικό πείραμα. Αν και κανένας γνωστός μεγάλος αστεροειδής δεν βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε πορεία σύγκρουσης, το θέμα είναι να προετοιμαστούμε για αυτό το ενδεχόμενο.

«Δεν θέλουμε να βρεθούμε στη θέση όπου ένας αστεροειδής θα κατευθύνεται προς τη Γη και εμείς θα πρέπει να δοκιμάσουμε τότε αυτή την τεχνική» για πρώτη φορά, εξήγησε χθες, Πέμπτη, σε συνέντευξη Τύπου ο Λίντλεϊ Τζόνσον, του τμήματος Πλανητικής Αμυνας της NASA.

Η αποστολή, που έχει ονομασθεί DART (ακρωνύμιο του Double Asteroid Redirection Test), θα απογειωθεί από την Καλιφόρνια με έναν πύραυλο Falcon 9 της SpaceX στις 22:20 (τοπική ώρα) της 23ης Νοεμβρίου.

Δέκα μήνες αργότερα, το σκάφος θα πλήξει τον στόχο του, ο οποίος θα βρίσκεται τότε σε απόσταση ένδεκα εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη – δηλαδή τη στιγμή που η απόστασή του από τη Γη θα είναι η μικρότερη.

«Ενα μικρό χτύπημα» 

Στην πραγματικότητα, ο στόχος είναι διπλός: πρώτα ένας μεγάλος αστεροειδής, ο Δίδυμος, που έχει διάμετρο 780 μέτρα, δηλαδή δύο φορές το ύψος του Πύργου του Αϊφελ.

Και σε τροχιά γύρω από αυτόν, μια σελήνη, ο Δίμορφος, με διάμετρο 160 μέτρα – πιο ψηλός από το άγαλμα της Ελευθερίας.

Πάνω ακριβώς σε αυτή τη σελήνη είναι που το σκάφος, το οποίο είναι περίπου εκατό φορές μικρότερο από αυτή, θα τελειώσει την κούρσα του, με μια ταχύτητα 24.000 χλμ./ώρα.

Η πρόσκρουση θα εκτοξεύσει τόνους υλικών στο Διάστημα.

Ομως «δεν θα καταστρέψει τον αστεροειδή, θα του δώσει απλώς ένα μικρό χτύπημα», λέει η Νάνσι Τσάμποτ του εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς, που διευθύνει αυτή την αποστολή σε σύμπραξη με τη NASA.

Ετσι, η τροχιά του μικρού αστεροειδούς γύρω από τον μεγάλο θα μειωθεί μόνο κατά «περίπου 1%», εξηγεί.

Χάρη στις παρατηρήσεις που γίνονται εδώ και δεκαετίες με τα τηλεσκόπια που βρίσκονται στη Γη, ξέρουμε ότι ο Δίμορφος κάνει αυτή τη στιγμή μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον Δίδυμο σε 11 ώρες και 55 λεπτά ακριβώς.

Με τη βοήθεια αυτών των ίδιων τηλεσκοπίων, αυτή η περίοδος θα μετρηθεί και πάλι μετά τη σύγκρουση. Θα είναι τότε ίσως «11 ώρες και 45 λεπτά ή κάτι τέτοιο», λέει η ερευνήτρια.

Πόσο ακριβώς; Οι επιστήμονες δεν το ξέρουν, και αυτό ακριβώς είναι που θέλουν να ανακαλύψουν. Πολυάριθμοι παράγοντες μπαίνουν στην εξίσωση, μεταξύ των οποίων η γωνία πρόσκρουσης, η όψη της επιφάνειας του αστεροειδούς, η σύνθεσή του ή ακόμη η ακριβής μάζα του, στοιχεία άγνωστα μέχρι τώρα.

Με αυτό τον τρόπο, «αν μια μέρα ένας αστεροειδής ανακαλυφθεί σε πορεία σύγκρουσης με τη Γη (…) θα έχουμε μια ιδέα για την ισχύ την οποία θα έχουμε ανάγκη ώστε ο αστεροειδής αυτός να μην πετύχει τη Γη», εξήγησε ο Αντι Τσενγκ του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς.

Η τροχιά του Διδύμου, του μεγάλου αστεροειδούς, γύρω από τον Ηλιο θα τροποποιηθεί επίσης ελαφρώς, λόγω της βαρυτικής σχέσης του με τη σελήνη του, διευκρίνισε ο Τσενγκ. Ομως η αλλαγή αυτή θα είναι «υπερβολικά μικρή για να μετρηθεί. Συνεπώς είναι ένα πολύ ασφαλές πείραμα», εξήγησε.

Εργαλειοθήκη

Ενας μικρός δορυφόρος θα κάνει επίσης αυτό το ταξίδι. Θα αποδεσμευθεί από το κύριο σκάφος δέκα ημέρες πριν από την πρόσκρουση και θα χρησιμοποιήσει το δικό του σύστημα προώθησης για να αποκλίνει ελαφρώς από την πορεία του.

Τρία λεπτά μετά τη σύγκρουση, θα πετάξει πάνω από τον Δίμορφο για να παρατηρήσει το αποτέλεσμά της και πιθανόν τον κρατήρα στην επιφάνεια.

Το συνολικό κόστος της αποστολής είναι 330 εκατ. δολάρια.

Αν το τεστ αυτό πραγματοποιηθεί με επιτυχία, «πιστεύουμε ότι αυτή η τεχνική θα μπορέσει να αποτελέσει μέρος μιας εργαλειοθήκης, την οποία αρχίζουμε να γεμίζουμε, ώστε να μπορούμε να κάνουμε έναν αστεροειδή να αποκλίνει από την πορεία του», εξήγησε ο Λίντλεϊ Τζόνσον. Ανέφερε για παράδειγμα μεθόδους, βάσει των οποίων θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί η βαρυτική δύναμη ενός ιπτάμενου σκάφους κοντά σε έναν αστεροειδή στη διάρκεια μιας μακροχρόνιας περιόδου ή ακόμη η χρησιμοποίηση λέιζερ.

Ομως υπενθύμισε ότι το κλειδί είναι κατ’ αρχάς να εντοπισθούν οι εν δυνάμει απειλές. «Η στρατηγική είναι να βρούμε αυτά τα αντικείμενα όχι μόνο χρόνια, αλλά δεκαετίες πριν από οποιονδήποτε κίνδυνο σύγκρουσης με τη Γη», υπογράμμισε.

Αυτή τη στιγμή είναι γνωστοί περίπου 27.000 αστεροειδείς που βρίσκονται κοντά στον μπλε πλανήτη.

Ο αστεροειδής Bennu, με διάμετρο 500 μ., είναι ένας από τους δύο αστεροειδείς που έχουν εντοπιστεί στο ηλιακό μας σύστημα και δημιουργούν τον μεγαλύτερο κίνδυνο για τη Γη, σύμφωνα με τη NASA.

Όμως από τώρα μέχρι το έτος 2300, ο κίνδυνος σύγκρουσης είναι μόλις 0,057%.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News