Μια σειρά από άγνωστα πρόσωπα. Ωστόσο, είναι όλοι «πρόεδροι», «βασιλιάδες», «βασίλισσες» μυριάδων μικρών εθνών. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι ηγέτες ανύπαρκτων εθνών, αυτο-εστεμμένοι και χωρίς πραγματική κυριαρχία. Μία αυξανόμενη τάση στον κόσμο: «Απογοητευτήκατε από τη χώρα σας; Δεν είναι πολύ αργά για να δημιουργήσετε μία για τον εαυτό σας», αναφέρει ειρωνικά το Quartz. Σε αυτό το θέατρο του παράλογου, οι ηγέτες των μικροεθνών «δείχνουν ποικίλους βαθμούς δέσμευσης».

Μερικοί, όπως ο πρόεδρος της Μολοσσίας (στο Ντέιτον της Νεβάδα), Κέβιν Μπάου, δίνουν ιδιαίτερη προσοχή σε ρεαλιστικές λεπτομέρειες, ενώ άλλοι «αρχηγοί κρατών» φαίνεται να κυβερνούν κυρίως στη φαντασία τους. Η βασίλισσα της Ρουριτανίας (στο Στόουν Μάουντεν της Τζόρτζια), Αναστασία Σοφία Μαρία Ελενα φον Ρούμπενροθ Ελπμπέργκ, ίδρυσε το έθνος όταν ήταν ακόμα έφηβη. Ο Μεγάλος Δούκας Τρέιβις ΜακΧένρι βασιλεύει σε 120 εκτάρια έρημης γης στα νότια σύνορα της Καλιφόρνιας: την Καλσαχάρα. Μία τυπική ημέρα εργασιών αυτών των ηγετών ποικίλλει πολύ: από τον αθλητικό προπονητή της Εθνικής Φρουράς των ΗΠΑ, όπως ο Κέβιν Μπάου έως στον εμψυχωτή της Ντίσνευλαντ όπως ο βασιλιάς του Σίλοχ, Τίμοθι Μίλερ.

Ο δημοσιογράφος Ματ Ροθ πέρασε μερικά χρόνια να τους αναζητήσει έναν προς έναν, διερευνώντας τα κίνητρά τους. «Όχι, δεν επιδιώκουν την απόσχιση: απαιτείται πολύ μεγάλη προσπάθεια» λέει. Και διαβεβαιώνει: «Όχι, δεν είναι τρελοί». Ας τον πιστέψουμε.

Φωτό: Μα τι οικογενειακή φωτογραφία ε;  Πηγή: Quartz

«Μοναχικός γάτος, 28 ετών, 1.78 ύψος, με σκούρα ξανθά μαλλιά και αθλητική εμφάνιση, ψάχνει για γατούλα (απαιτείται μαρξιστική-λενινιστική θεώρηση του κόσμου)». Αυτή η απολύτως υπαρκτή αγγελία αποτελεί μέρος μιας σειράς εκθεμάτων στο Μουσείο DDR (Μουσείο Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας, ΛΔΓ) στο Βερολίνο, στην έκθεση με τίτλο «Αγάπη, σεξ και σοσιαλισμός». «Βρίσκουμε σε πολλές αγγελίες της εποχής εκείνο το μυστηριώδες “m-l WA”, συντομογραφία για το Marxistisch-Leninistische Weltanschauung (μαρξιστική-λενινιστική θεώρηση του κόσμου). Έτσι, εδώ ο νεαρός άνδρας λέει ότι είναι μέλος του SED, του Ενωμένου Σοσιαλιστικού Κόμματος της Γερμανίας, και ότι περιμένει το ίδιο από την σύντροφό του, εξηγεί στην Libération ο ένας από τους δύο επιμελητές της έκθεσης, ο ιστορικός της ΛΔΓ Στέφαν Βόλε. Θα μπορούσε επίσης να σημαίνει ότι κάποιος ήταν μέλος της Στάζι. Στο κάτω κάτω, όπως όλοι οι άλλοι, και αυτοί οι άνθρωποι αναζητούσαν τον έρωτα (αλλά τον σοσιαλιστικό έρωτα).

Ο έρωτας την εποχή της ΛΔΓ. Με την πρώτη ματιά, οι συνθήκες φαίνονται ρόδινες. Πρώτα για τις γυναίκες. Ήταν πολύ πιο ελεύθερες να εργαστούν από ό,τι στη Δύση και αυτή η οικονομική ελευθερία είχε φυσικά κοινωνικές επιπτώσεις. Είχε διευκολύνει αυτό που ο ιστορικός ονομάζει «ερωτική αυτοδιάθεση».Το αντισυλληπτικό χάπι ήταν ελεύθερο και διαθέσιμο από το 1966, πολύ λιγότερο περιορισμένη η άμβλωση, το ποσοστό διαζυγίων ήταν πολύ υψηλότερό και το κοινωνικό στίγμα λιγότερο ισχυρό. Στην ανατολικογερμανική καλτ ερωτική ταινία «Die Legende von Paul und Paula» (1972) –η αγαπημένη ταινία της καγκελαρίου Μέρκελ – η ηρωίδα είναι μια ανύπαντρη μητέρα ερωτευμένη με έναν παντρεμένο άντρα.

Υπάρχει όμως και το ζήτημα της σχέσης με το σώμα και το γυμνό. Σε αυτό, η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο. Από την Τετάρτη Δημοτικού, τα βιβλία βιολογίας διαχειρίζονταν α ανατομικά θέματα με ειλικρίνεια και λεπτομέρεια. Με τα παραθαλάσσια θέρετρα από τη Βαλτική Θάλασσα έως τις «παραλίες» γυμνιστών του Ανατολικού Βερολίνου, η ΛΔΓ έκανε το FKK – Freikörperkultur, «η κουλτούρα του ελεύθερου σώματος» – τρόπο ζωής. Ενώ στη Δύση οργιάζουμε αγοράζοντας sex toys, τα ερωτικά γκάτζετς της Ανατολικής Ευρώπης φαίνεται να γιορτάζουν, πιο συγκρατημένα και λιγότερο πορνογραφικά, τις χαρές της φύσης.

Πώς να το εξηγήσουμε αυτό; Ίσως επειδή ένας λαός που στερήθηκε την πολιτική του ελευθερία θα μπορούσε να ελπίζει ότι θα βρει στη σεξουαλικότητα μία διαφυγή. Γι’ αυτό όταν στις 13 Νοεμβρίου του 1989ο ηττημένος ηγέτης της Στάζι, ο τρομερός Εριχ Μίλκε, απευθύνθηκε στο Κοινοβούλιο της ΛΔΓ και διακηρύσσει με ένα θράσος που έμεινε στην ιστορία: «Και όμως, σας αγαπώ όλους!», αυτή η δήλωση αγάπης χάθηκε μέσα σε αποδοκιμασίες.

Φωτό: Αυτό σημαίνει «κουλτούρα του γυμνού σώματος».  Πηγή: naturistarchives2000s

Είμαστε όλοι κατά της δουλείας. Δεν μπορούμε να αντέξουμε την ιδέα της εκμετάλλευσης. Αισθανόμαστε υπερήφανοι για τις δωρεές μας σε ΜΚΟ που βοηθούν τους φτωχούς. Μισούμε δικτάτορες και αγωνιστές που στρατολογούν παιδιά-στρατιώτες. Και όμως είμαστε όλοι οι εκμεταλλευτές, λίγο ή πολύ συνειδητά, των σύγχρονων μορφών δουλείας.

Και ο Guardian μας καλεί να προβληματιστούμε, με ένα άρθρο της Φελίσιτι Λόρενς που αποκαλύπτει τη «συνενοχή» μας με εκείνον που πλένει το αυτοκίνητο στα φανάρια, με εκείνον που απασχολεί τους υποαμοιβόμενους εργαζόμενους στην καθαριότητα των γραφείων μας, με εκείνον που βάζει να εργάζονται χωρίς ασφάλιση αυτούς που ανακαινίζουν το σπίτι μας, με εκείνον που  πληρώνει 3 ευρώ την ώρα τους ντελιβεράδες που μας φέρνουν το φαγητό στο σπίτι.

Το 2015, η Βρετανία ξεκίνησε τη «Δράση για τη σύγχρονη δουλεία», η οποία απαιτεί από τις τοπικές επιχειρήσεις να παρακολουθήσουν τα πιθανά κρούσματα δουλείας στις εταιρείες που υποστηρίζουν για τις προμήθειές τους. Αυτό που προέκυψε ήταν μια συγκλονιστική εικόνα «διότι η συχνότητα εμφάνισης της δουλείας είναι ο κανόνας, όχι μόνο σε εγκληματικές δραστηριότητες, όπως η διακίνηση ναρκωτικών και η πορνεία, αλλά και στην παραδοσιακή οικονομία».

Φωτό: Ιλουστρασιόν, ναι. Αλλά είναι κόσμος αυτός;  Πηγή: The Guardian

Το BBC ανακοίνωσε την αναχώρηση την Κυριακή, αλλά από το Νεπάλ δεν υπάρχει ακόμη επιβεβαίωση. Αν πραγματικά ο 48χρονος Καμί Ρίτα, ξεκίνησε το Πάσχα των Καθολικών προς τις χιονισμένες κορυφές που φτάνουν στα 8.848 μέτρα, ήδη σήμερα θα πρέπει να βρίσκεται τουλάχιστον στο Νάμχε Μπαζάρ δηλαδή στα 3.440 μέτρα. Προς ένα νέο παγκόσμιο ρεκόρ.

Αυτός ο Σέρπα από το Νεπάλ, ο οποίος έχει συνεργαστεί με ξένους ορειβάτες για πάνω από είκοσι χρόνια, θα είναι ο πρώτος άνθρωπος που θα φτάσει 22 φορές στην κορυφή του Εβερεστ. Μέχρι στιγμής ο Καμί Ρίτα «μοιράζεται το ρεκόρ των 21 αναβάσεων με τον περίφημο Απα Σέρπα (τον πρώτο που ανέβηκε τόσες φορές στο Εβερεστ) και με τον Πούρμπα Τάσι Σέρπα».

Ο Καμί Ρίτα έχει κάνει τις 20 από 21 αναβάσεις του από την πλευρά του Νεπάλ, η πρώτη πριν από 24 χρόνια. Μόνο μια φορά ανέβηκε από τη Βόρεια πλευρά. «Δεν άρχισα να ανεβαίνω για να κατακτήσω ένα παγκόσμιο ρεκόρ – λέει από το Κατμαντού – αλλά για να κερδίσω τα προς το ζην». Και τι εύκολα και απλά που τα κερδίζει ε;

Φωτό: Αντε και πιο πάνω. Πηγή: Reuters