Ο κ. Καμίνης σχολίασε την τακτική του ΣΥΡΙΖΑ πριν γίνει κυβέρνηση και το «ναι μεν αλλά» σχετικά με την καταδίκη της βίας | IntimeNews
Επικαιρότητα

Καμίνης: Οι ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ για την επίθεση στον Μπουτάρη

«Ούτε ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ καταδίκασαν ποτέ απερίφραστα αυτά τα φαινόμενα. Πάντοτε υπήρχε ένα “ναι μεν, αλλά…” που μισόκλεινε το μάτι στη βία ως δικαιολογημένη αντίδραση της κοινωνίας»
Protagon Team

Με δύο παρεμβάσεις του, ένα άρθρο στην «Καθημερινή της Κυριακής» και μία συνέντευξη στο «Εθνος της Κυριακής», ο Γιώργος Καμίνης σχολιάζοντας το πολιτικό πλαίσιο γύρω από την τραμπούκικη επίθεση εναντίον του Γιάννη Μπουτάρη, θέτει τον πρωθυπουργό προ των ευθυνών του.

Και όλα αυτά ενώ είναι εμφανής η προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα να εκμεταλλευτεί πολιτικά το περιστατικό.

Πιο συγκεκριμένα, στο άρθρο του στην «Καθημερινή», ο δήμαρχος Αθηναίων, αναζητώντας τα αίτια πίσω από την επίθεση, δεν τα εντοπίζει μόνο στην έξαρση των εθνικών θεμάτων και στο ενδεχόμενο ακροδεξιό υπόβαθρο μερίδας της κοινωνίας στην Θεσσαλονίκη αλλά και στην όξυνση της ρητορικής της βίας στα χρόνια κατά τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ προήλαυνε προς την εξουσία.

Γράφει συγκεκριμένα:

«Παρεμβαίνοντας ακαριαία, μέσω twitter, στη συζήτηση που μόλις είχε ανοίξει για την επίθεση σε βάρος του Γιάννη Μπουτάρη, ο πρωθυπουργός έσπευσε να διευκρινίσει ότι αυτοί που επιτέθηκαν στον Δήμαρχο….δεν είναι ούτε αγανακτισμένοι πολίτες, ούτε συγκεντρωμένο πλήθος… είναι απλά ακροδεξιοί τραμπούκοι……. Να λοιπόν μια εύλογη και ξεκάθαρη ερμηνεία της επίθεσης! ‘Ελα όμως που οι «ακροδεξιοί τραμπούκοι» είναι στην πραγματικότητα κάποιοι νεαροί, σχεδόν σχολιαρόπαιδα, που μυξόκλαιγαν στο δικαστήριο ζητώντας γονυπετείς συγγνώμη!

»Το πραγματικό ερώτημα λοιπόν είναι: από πού άντλησαν τα παιδιά αυτά την πεποίθηση ότι δικαιούνται ατιμωρητί να χτυπούν και να προπηλακίζουν δημοσίως τον δήμαρχο της πόλης τους; Φταίει μήπως η ακροδεξιά παράδοση της Θεσσαλονίκης; Η συλλογική μας παραζάλη λόγω της κρίσης; Ο φανατισμός για το Μακεδονικό; Οι δηλώσεις του Μπουτάρη για τα εθνικά θέματα; Ο εμφύλιος; Η δικτατορία; Ο οθωμανικός ζυγός; Το βαλκάνιο αίμα που έχει λυμένο το ζωνάρι του για καυγά; Η απάντηση είναι, ότι όλα αυτά μπορεί να εξηγούν τη ροπή μιας κοινωνίας στην έξαψη των πολιτικών παθών, δεν αρκούν όμως για να μετατρέψουν μια χούφτα ανώριμων νεαρών σε όχλο έτοιμο να λιντσάρει τον δήμαρχο. Την απάντηση μας την έδωσε άθελά του ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Σαν να τον προδίδει το υποσυνείδητό του όταν αψυχολόγητα αντιδιαστέλλει τους αγανακτισμένους με τους τραμπούκους. Φυσικά, αυτά δεν ταυτίζονται. ‘Ομως ο ίδιος το γνωρίζει καλά: η τακτική του λιντσαρίσματος δημοσίων προσώπων έφτασε στο αποκορύφωμά της όταν το κόμμα του ήταν στην αντιπολίτευση.

»Ούτε ο ίδιος προσωπικά ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ καταδίκασαν ποτέ απερίφραστα αυτά τα φαινόμενα. Πάντοτε υπήρχε ένα ναι μεν, αλλά… που μισόκλεινε το μάτι στη βία ως δικαιολογημένη αντίδραση της κοινωνίας. Και στο κάτω-κάτω της γραφής τι υποδηλώνει ο όρος αγανακτισμένος πολίτης; Δεν είναι εκείνος που έχει υπερβεί κάθε όριο ανοχής απέναντι στον πολιτικό αντίπαλο; Που είναι ψυχικά έτοιμος από αντίπαλος να μετατραπεί σε εχθρό έτοιμο να αφανίσει αυτόν που βλέπει απέναντί του;»

Η συνέντευξη στο «Εθνος»

Μιλώντας στον φιλοκυβερνητικό «Εθνος» και την δημοσιογράφο Φώφη Γιωτάκη, ο κ. Καμίνης ερωτάται αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι προοδευτικό κόμμα. Ο δήμαρχος Αθηναίων αποφεύγει να δώσει στο κυβερνών κόμμα προοδευτικό πρόσημο. Αναλυτικά η απάντησή του:

«Δεν είναι δουλειά μου να χορηγώ πιστοποιητικά προοδευτισμού. Δείτε όμως για παράδειγμα ένα χαρακτηριστικό δείγμα γραφής της σημερινής κυβέρνησης που προσπαθεί με κάθε μέσο να διατηρήσει τον κομματισμό στη δημόσια διοίκηση. Δεν αρκούν τα μεγάλα λόγια ή ακόμη και οι καλές προθέσεις για να υπερασπιστείς την πρόοδο. Χρειάζονται θέσεις και νομοθετικές πρωτοβουλίες. Είναι πρόοδος ο κρατισμός και οι συνεχείς παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη; Είναι πρόοδος να κλείνεις το μάτι στην ανομία και την πολιτική βία; Υπάρχει κάτι το προοδευτικό στο να συγκυβερνάς με τον σκοταδισμό των ΑΝΕΛ; Αλλά ακόμη και στο πεδίο των δικαιωμάτων, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δώσει κάποια σωστά δείγματα γραφής (π.χ. σύμφωνο συμβίωσης, αναδοχή από ομόφυλα ζευγάρια, κοινωνική ένταξη προσφύγων κ.λπ.), όταν ερχόμαστε στο θέμα της πολιτικής βίας που ταλανίζει κυρίως την Αθήνα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πάρει σαφή θέση εναντίον της βίας. Λες και τα δικαιώματα απειλούνται μόνο από το κράτος και όχι από τους βίαιους πυρήνες που λυμαίνονται τα Εξάρχεια και την ευρύτερη περιοχή. Ας το πάρουμε επιτέλους απόφαση: δεν υπάρχουν δικαιώματα χωρίς ασφάλεια. Τον πολίτη δεν τον ενδιαφέρει αν τον δέρνει ο “μπάτσος” ή ο κουκουλοφόρος. Του αρκεί ότι τρώει ξύλο αδίκως. ‘Εχω προειδοποιήσει: Εάν το δημοκρατικό κράτος δικαίου δεν αντιδράσει σήμερα και αποφασιστικά απέναντι στη βία κάθε προέλευσης, αύριο θα επικρατήσει η πιο σκληρή κρατική καταστολή».

Ο δήμαρχος Αθηναίων στην συνέχεια καλείται να σχολιάσει αν κατά τη γνώμη του, το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη έχει λόγο ύπαρξης. Ο κ. Καμίνης καυτηριάζει το σχόλιο του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι το Ποτάμι δεν έχει λόγο να υπάρχει ενώ δηλώνει πως δεν θεωρεί ότι το Ποτάμι απέτυχε. Αναλυτικά, η απάντησή του:

«Στην πολιτική δεν υπάρχουν κενά. Και το Ποτάμι δημιουργήθηκε για να εκφράσει προοδευτικά άστεγους πολίτες. Πολίτες που δεν ήταν, ούτε θα γίνουν συντηρητικοί· αν και κάτι τέτοιο θα βόλευε τη ΝΔ. Κάποιοι θεωρούν ότι το Ποτάμι απέτυχε, εγώ όχι. Πιστεύω ότι στάθηκε με συνέπεια και πολιτική αξιοπρέπεια απέναντι στα κύματα του λαϊκισμού που γέννησε η κρίση. Το Ποτάμι έχει -ορθώς- επιλέξει να συμμετάσχει σε μία μεγαλύτερη προσπάθεια, αυτή του Κινήματος Αλλαγής, όπως και εμείς, διότι πιστεύουμε πως όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε περισσότερα. Και θα τα καταφέρουμε, όλοι μαζί, αρκεί να έχουμε ενιαία φωνή εντός και εκτός Βουλής»

Ο κ. Καμίνης δηλώνει στην ίδια συνέντευξη ότι αποδέχεται την σύνδεση ενός τμήματος της Νέας Δημοκρατίας με την ακροδεξιά.

«Ο ρατσισμός και ο εθνικισμός είναι στοιχεία υπαρκτά στους κόλπους της ΝΔ. Πολιτικό ζητούμενο για τη συντηρητική παράταξη είναι αν θα καταφέρει να αποδυναμώσει τις ακροδεξιές πτυχές της ή αυτές θα συνεχίσουν να εγκαταβιώνουν εκεί και θα εκφράζονται με κάθε ευκαιρία. Προς το παρόν, ο κύριος Μητσοτάκης ισορροπεί κάπου ανάμεσα, εις βάρος πάντως της εθνικής ευθύνης που του αναλογεί».