Την πρόταση του Κινήματος Αλλαγής για το θέμα της βουλευτικής ασυλίας και της ποινικής ευθύνης των υπουργών παρουσίασε κατά την ομιλία του στη Βουλή ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΙΝΑΛ, Γιώργος Καμίνης. Οσο για την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού, χαρακτήρισε θετική την προσπάθεια εξεύρεσης συναίνεσης, η οποία όμως, όπως επεσήμανε, δεν μπορεί να αναζητείται με κάθε τίμημα.

Ακολουθούν τα κυριότερα σημεία της αγόρευσης του κ. Καμίνη:

1. ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΑΣΥΛΙΑ: ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΒΑΡΟΥΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗΣ

 Η κοινή γνώμη έχει αναπτύξει μια δικαιολογημένη απέχθεια απέναντι στο καθεστώς της βουλευτικής ασυλίας.

 Εχει επικρατήσει η εντύπωση ότι η βουλευτική ασυλία έχει καταστεί αντικείμενο κατάχρησης, ότι δηλαδή έχει προστατεύσει από την ποινική δίωξη βουλευτές για πράξεις που δεν είχαν καμία σχέση με τα βουλευτικά τους καθήκοντα.

Με πρωτοβουλία και ευθύνη του ΠΑΣΟΚ, το πολιτικό σύστημα ανταποκρίθηκε, καθιερώνοντας τη διαδικασία του άρθρου 83 του Κανονισμού της Βουλής: τη διάκριση μεταξύ πράξεων που συνδέονται με την άσκηση των βουλευτικών καθηκόντων και για τις οποίες πρέπει να παρέχεται ασυλία και πράξεων μη συνδεομένων με την άσκηση των βουλευτικών τους καθηκόντων.

Τη διάκριση αυτή την υιοθετούν ουσιαστικά σήμερα η ΝΔ και ο Σύριζα.

Το Κίνημα Αλλαγής έχει καταθέσει μία ρηξικέλευθη πρόταση που πάει ακόμη πιο πέρα.Την αντιστροφή της διαδικασίας. Προτείνουμε να μην υπάρχει καταρχήν ασυλία, αλλά να την ζητά ο ίδιος ο βουλευτής από τη Βουλή, δηλαδή να φέρει αυτός πλέον το βάρος της απόδειξης ότι η δίωξή του υποκρύπτει πολιτικά κίνητρα. Στέλνουμε έτσι το μήνυμα ότι η Βουλή δεν είναι μια κλειστή συντεχνία που προστατεύει με τη δική της ομερτά τα μέλη της.

2. ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΥΠΟΥΡΓΩΝ 

 Ως προς την ποινική ευθύνη των υπουργών, πρέπει να αναζητήσουμε αλλού τη βασική αιτία της λαϊκής αντίδρασης. Αυτό που έχει κυρίως ενοχλήσει τον ελληνικό λαό, είναι η χειραγώγηση της απονομής της ποινικής δικαιοσύνης για πολιτικές σκοπιμότητες. Αυτό όμως δεν επιτρέπεται να μας οδηγήσει στην πλήρη κατάργηση της αποσβεστικής προθεσμίας, γιατί αυτό συνιστά μια άνευ όρων παράδοση στον συνταγματικό λαϊκισμό.

Συνειδητοποιούμε το τίμημα αυτού του λαϊκισμού; Δεν πρέπει να αναρωτηθούμε ποιός υπουργός θα βρεθεί να βάλει την υπογραφή του σε μια πολιτικά αμφιλεγόμενη απόφαση; Είμαστε έτοιμοι να δούμε υπουργούς να φέρνουν σωρηδόν για κύρωση στη Βουλή  συμβάσεις και ατομικές διοικητικές πράξεις, προκειμένου να αποτινάξουν από πάνω τους την ευθύνη;

Ως δήμαρχος έχω υπογράψει αναρίθμητες διοικητικές πράξεις, για τις οποίες εν δυνάμει μπορεί να βρεθώ ποινικά υπόλογος έως το 2039.

Είναι χρέος του κοινού νομοθέτη να παρέμβει, προκειμένου αυτός πια να ορίσει μια αποσβεστική προθεσμία. Να είναι μεν μακρότερη αυτής που προβλέπει σήμερα το Σύνταγμα, αλλά σαφώς βραχύτερη της εικοσαετίας που ισχύει για κάποια κακουργήματα.

3. ΨΗΦΟΣ ΑΠΟΔΗΜΩΝ 

 Εμείς εξαρχής υποστηρίξαμε τέσσερις βασικές σταθερές:Α) δικαίωμα ψήφου να έχουν όσοι είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους, δηλαδή στα δημοτολόγια. Β) η ψήφος να είναι ισοδύναμη με αυτήν των υπόλοιπων εκλογέων. Γ) Να καθιερωθεί τουλάχιστον η επιστολική ψήφος. Δ) να υιοθετηθεί ένα σύστημα εκλογικών περιφερειών στο εξωτερικό ή ένα τμήμα του ψηφοδελτίου επικρατείας.

Προτείνουμε την εξής λιτή διατύπωση: «Νόμος ορίζει περιορισμούς στην άσκηση του εκλογικού δικαιώματος από τους εκλογείς που βρίσκονται έξω από την Επικράτεια, ιδίως με γνώμονα τους δεσμούς που διατηρούν με τη χώρα».

Είναι θετική εκ μέρους της Κυβέρνησης η αναζήτηση της συναίνεσης. Όμως, αυτή η συναίνεση δεν μπορεί να αναζητείται με κάθε τίμημα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News