Οσοι αναρωτιούνται ακόμη και σήμερα γιατί ο Αλέξης Τσίπρας δεν κλείνει την (ρημάδα) την αξιολόγηση έχουν μπροστά τους την απάντηση. Ο σύντροφος Πάνος Σκουρλέτης, υπουργός Εσωτερικών ο οποίος θεωρεί εαυτόν εκ των αρχιτεκτόνων της εκλογικής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο του 2015, όχι μόνο διαφωνεί για την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, εμπόδιο που αποτέλεσε και τον λόγο απομάκρυνσής του από το υπουργείο Ενέργειας, αλλά τώρα που η συμφωνία με τους δανειστές έκλεισε σε τεχνικό επίπεδο έσπευσε να εκφράσει δημόσια τη διαφωνία του.

Εγραψε λοιπόν: «Ενδεχόμενη ιδιωτικοποίηση του 40% της ΔΕΗ θα ισοδυναμεί με “κανιβαλισμό” της επιχείρησης». Και αναρωτιέται: «Γιατί λοιπόν οι Θεσμοί αγνοούν ό,τι είχε προηγουμένως, μέχρι και την πρώτη αξιολόγηση συμφωνηθεί; Γιατί θέτουν ζητήματα έξω από τα όρια της συμφωνίας επαναφέροντας σενάρια για πώληση του 40% των μονάδων της ΔΕΗ;»

Ο κ. Σκουρλέτης δείγμα της κομματικής κουλτούρας της πλατείας Κουμουνδούρου αποδίδει την εξέλιξη σε «επίθεση, που στο στόχαστρό της έχει την περιουσία της ΔΕΗ με σκοπό αυτή να περάσει σε εξευτελιστικές τιμές σε συγκεκριμένα ευρωπαϊκά και εγχώρια επιχειρηματικά συμφέροντα».

Αυτό, η περαιτέρω ιδιωτικοποίηση ή πώληση μονάδων της ΔΕΗ είναι το τελευταίο ζήτημα που έκλεισε στις διαπραγματεύσεις των Βρυξελλών από το νυν υπουργό Ενέργειας Γιώργο Σταθάκη, μολονότι και αυτός τήρησε σιγήν ιχθύος, προφανώς για να μην απελευθερωθούν τα… δαιμόνια του ΣΥΡΙΖΑ όπως έγινε με τους συνδικαλιστές και τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις που έρχονται. Ο κ. Σταθάκης ενημέρωσε πάντως το βράδυ της Δευτέρας την ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ και τώρα παίρνουν σειρά οι βουλευτές Δυτικής Μακεδονίας του ΣΥΡΙΖΑ. Αντιδράσεις θα υπάρξουν, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. «Ο κ. Σταθάκης μάς είπε ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να αποτρέψει την πώληση υδροηλεκτρικών σταθμών», είπε ο Γιώργος Αδαμίδης της ΓΕΝΟΠ, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η κυβέρνηση συζητά την παραχώρηση στον ανταγωνισμό λιγνιτικών μονάδων. Ο αρχισυνδικαλιστής της ΔΕΗ προειδοποίησε: «Εμείς οι εργαζόμενοι θα κινηθούμε και συνδικαλιστικά αλλά και νομικά κατά της πώλησης μονάδων. Οι κινητοποιήσεις μας θα είναι αντίστοιχες με εκείνες του 2014, όταν κατατέθηκε στη Βουλή το νομοσχέδιο της “μικρής ΔEΗ”».

Η υπόθεση της ΔΕΗ δεν θα είναι η μόνη πολιτική δυσκολία για τον κ. Τσίπρα. Οπως φάνηκε κι από τις πρώτες αντιδράσεις των συνδικάτων, η κυβέρνηση θα κληθεί εν μέσω απεργιών, αν όχι πριν από τις εορτές του Πάσχα, σίγουρα μετά, να φέρει στη Βουλή τα συμφωνηθέντα για μεγαλύτερη ευελιξία στις απολύσεις και τη δημιουργία μιας νέας επιτροπής εμπειρογνωμώνων η οποία κατ΄έτος, από το 2018 και μετά, θα καθορίζει το όριο του βασικού μισθού στο ύψος που αντέχει η οικονομία.

Αυτές είναι οι δύο νέες πτυχές της συμφωνίας με τους δανειστές την οποία ο κ. Τσίπρας και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος καλούνται τώρα να… διαπραγματευτούν με το κόμμα και τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλωστε, σε μια ενδιαφέρουσα μετάλλαξη της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, η συμφωνία πρώτα θα πάει στην Κουμουνδούρου και στην Κεντρική Επιτροπή και μετά αυτή στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και στη Βουλή – είναι και αυτός ένας τρόπος να επιβληθεί κομματική πειθαρχία και να καμφθούν οι αντιρρήσεις των βουλευτών («αφού το αποφάσισε το κόμμα, δεν μπορώ να μην πειθαρχήσω» και πάμε γι’ άλλα).

Το χρονοδιάγραμμα

Σε ό,τι αφορά στο χρονοδιάγραμμα της τελικής συμφωνίας τα είπε ξεκάθαρα από τις Βρυξέλλες ο εκπρόσωπος της Ευρωπαικής Επιτροπής, ο πρώην ευρωβουλευτής της ΝΔ, Μαργαρίτης Σχοινάς:
«Στόχος είναι η συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο (staff level agreement) να επιτευχθεί έως το Eurogroup της 7ης Απριλίου. Θα προηγηθεί τη συνεδρίαση προετοιμασίας του ΕuroWorking Group την ερχόμενη Πέμπτη 30 Μαρτίου».

Οπως σημείωσε, οι συνομιλίες μεταξύ ελληνικών αρχών και Θεσμών συνεχίζονται «εξ αποστάσεως» μετά τη «σημαντική πρόοδο» που σημειώθηκε την προηγούμενη εβδομάδα. Υπενθύμισε επίσης τη δήλωση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ σύμφωνα με την οποία «όλες οι πλευρές θα πρέπει να εργαστούν υπεύθυνα προκειμένου να επιτευχθεί συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο (staff level agreement) το συντομότερο δυνατό».

Βέβαια η οριστική, η τελική συμφωνία, αφού προηγουμένως έχει αποφασίσει και το ΔΝΤ τι θα κάνει με την Ελλάδα στην εαρινή του σύνοδο 21-23 Απριλίου, σχεδιάζεται να υπογραφεί και να πάρει πανηγυρικό χαρακτήρα στην σύνοδο του Eurogroup της 22ας Μαΐου.

Ο λογαριασμός

Αυτά είναι τα καλά νέα, αλλά ήδη ο λογαριασμός του μέχρι τώρα αδιεξόδου καταγράφεται στην επιστροφή της οικονομίας στην ύφεση με δύο αρνητικά τρίμηνα, το τελευταίο του 2016 και το πρώτο του 2017.

Ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας ευελπιστεί ότι μετά την επίτευξη της τεχνικής συμφωνίας δεν υπάρχει τελικά κίνδυνος να έχουμε ύφεση το 2017 λόγω της καθυστέρησης. Οπως όμως δήλωσε στις πυκνές το τελευταίο διάστημα δημόσιες εμφανίσεις του –και όπως θα πει σήμερα Τρίτη στη συνάντηση με τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκο Μητσοτάκη και τους οικονομικούς του συμβούλους– έχουμε μια πρώτη ένδειξη για το κόστος της καθυστέρησης στην πραγματική οικονομία που είναι το carry over από το τελευταίο περυσινό τρίμηνο στο τωρινό έτος και είναι 0,6%. Με άλλα λόγια ο ρυθμός ανάπτυξης που προβλεπόταν στο 2,7% για το 2017 θα είναι χαμηλότερος τουλάχιστον κατά 0,6%.

Ο κ. Στουρνάρας έχει και τη δική του άποψη για την οικονομική πολιτική την οποία παρουσίασε εκτενώς στη Βουλή τη Δευτέρα το βράδυ.

Στα μέτρα και τις πολιτικές που προτείνει διακρίνει κανείς ένα «μείγμα» πολιτικών που ήδη εφαρμόζονται ή (θα) προβλέπονται από τη συμφωνία με τους δανειστές ή και πιο φιλελεύθερες απόψεις όπως οι περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις και το λιγότερο κράτος.

Οι προτάσεις του πάντως είναι σαφείς:

1. Αρση των εμποδίων που υπάρχουν ακόμη και για τις ιδιωτικοποιήσεις που έχουν ήδη εγκριθεί και περαιτέρω προώθηση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων και αξιοποίησης της ακίνητης δημόσιας περιουσίας, μέσω των κατάλληλων χρήσεων γης.

2. Αντιμετώπιση του προβλήματος των μη εξυπηρετούμενων δανείων, με έμφαση στην αποπληρωμή των δανείων των λεγόμενων «στρατηγικών κακοπληρωτών».

3. Αντιμετώπιση του προβλήματος του υψηλού δημόσιου χρέους και ρεαλιστική αναπροσαρμογή των δημοσιονομικών στόχων, με μείωση των στόχων για πρωτογενές πλεόνασμα στο 2% του ΑΕΠ μετά από το 2020.

4. Αλλαγή στο μείγμα της δημοσιονομικής προσαρμογής, ώστε να καταστεί πιο φιλικό προς την επιχειρηματικότητα και την ανάπτυξη. Κάτι τέτοιο, όπως εξήγησε, μπορεί να επιτευχθεί με επανεξέταση όλων των δημοσίων δαπανών με σκοπό την επαναστόχευσή τους, την ενίσχυση των ποικίλων μηχανισμών κινήτρων που εμπεριέχονται σε αυτές και τελικά τη μείωσή τους, την αξιολόγηση των δομών του Δημοσίου και των δημόσιων οργανισμών, την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και, το κυριότερο,
τη μείωση των φορολογικών συντελεστών και των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης.

5. Αντιμετώπιση του προβλήματος της μακροχρόνιας ανεργίας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News