Με την παλιά γιγαντιαία χαλυβουργία του ανεπιθύμητη πια από παραγωγικής αλλά και από οικολογικής πλευράς, ο Ταράντο (Τάρας) στην Πούλια, αυτή η αρχαιοελληνική πόλη του ιταλικού Νότου, μετράει χιλιάδες απολυμένους που αγωνιούν για εξεύρεση νέας δουλειάς και γενικότερα για την επιβίωσή τους στις νέες συνθήκες της ευρωπαϊκής αποβιομηχάνισης.
Κάποια λύση θα μπορούσε να είναι για αυτό το αζήτητο βιομηχανικό εργατικό δυναμικό η έλευση των κινεζικών επενδυτικών κεφαλαίων στην περιοχή.
Οι Κινέζοι στόχευσαν στον λιμένα του Ταράντο, όπως είχαν κάνει και κατά το πρόσφατο παρελθόν με τις λιμενικές εγκαταστάσεις της Γένοβας και της Τεργέστης. Ολα τα παραπάνω στο πλαίσιο του «εξωστρεφούς» εμπορικού προγράμματός τους Belt & Road, το οποίο το Πεκίνο υλοποιεί σε διάφορα σημεία του κόσμου πέρα από τα ευρωπαϊκά παράλια, όπως λόγου χάρη στην Αφρική και στην Ασία.
Οι τοπικοί παράγοντες στο Ταράντο χαίρονται για την εργασία που ενδεχομένως θα προκύψει, αλλά η Repubblica παρατηρεί κάτι φαινομενικώς άσχετο με την οικονομία αλλά δυνητικά επίφοβο, ότι «η βάση του ΝΑΤΟ γειτνιάζει με το λιμάνι του Ταράντο» και έτσι «εγείρονται θέματα ασφαλείας» από την κινεζική επέκταση στην Ευρώπη.
Οι τσιμινιέρες μπορεί να πάγωσαν στη βιομηχανική ζώνη του Ταράντο, όμως οι κινεζικές επιχειρηματικές και εμπορικές δραστηριότητες με επίκεντρο τον λιμένα του θα δώσουν και πάλι ζωή στην πόλη. Φυσικά, αποτελούν μέρος «του πιο σημαντικού γεωπολιτικού αγώνα» των ημερών μας, «αυτού μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας».
Ετσι, το αντίπαλον δέος του Πειραιά γεννιέται στο τακούνι της ιταλικής μπότας. Το νέο απόκτημα των Κινέζων θα καταστεί ανταγωνιστικό του αττικού λιμανιού στο νευραλγικό σημείο της υποδοχής των κινεζικών εμπορευμάτων και της περαιτέρω διοχέτευσής τους στην Ευρώπη.
Κατά τη διάρκεια του εφετινού μαύρου καλοκαιριού εξαιτίας του κορονοϊού, ο Πειραιάς άντεξε, έχοντας μόνο μια μικρή αρνητική μεταβολή στη διακίνηση εμπορευματοκιβωτίων, ενώ άλλα λιμάνια, ευρωπαϊκά και αμερικανικά, «γονάτισαν». Το γεγονός αυτό, της πειραϊκής αντοχής στη φουρτούνα της πανδημίας, ενεθάρρυνε τη διοίκηση της Cosco να μη μεταβάλει τον προγραμματισμό και τους στόχους της για το τρέχον έτος.
Η Repubblica γράφει ότι οι Κινέζοι ήθελαν το Ταράντο επειδή κρίνουν πως είναι ζωτικής σημασίας για τα πρότζεκτ τους, τα οποία σχετίζονται και με τη δημιουργία νέων υποδομών. Ως προς αυτό το σημείο δεν διαφέρει από τους υπόλοιπους λιμένες όπου έρρευσε ο πακτωλός του γουάν. Ωστόσο υπάρχει η ειδοποιός διαφορά, το Ταράντο «είναι θεμελιώδους σημασίας για το ΝΑΤΟ και για το ιταλικό Πολεμικό Ναυτικό». Τώρα, εγκαταστάσεις που περνούν στα κινεζικά χέρια «απέχουν ελάχιστα χιλιόμετρα από τη ΝΑΤΟϊκή βάση απ’ όπου επιχειρούν οι συμμαχικές δυνάμεις». Το θέμα, από άποψη ασφαλείας, έχει φθάσει μέχρι την ιταλική Βουλή.
Από πλευράς τους οι ιταλοί βιομήχανοι έχουν ξεκαθαρίσει ότι αυτούς δεν τους ενδιαφέρει η προέλευση των επενδυτών αλλά η σοβαρότητά τους, αφού «το πρόβλημα αποεπενδύσεων και ανεργίας στην πόλη είναι δεδομένο». Θα δούμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα.