Τα βιβλία της ψυχολογίας πρέπει να έχουν ανακαλύψει στον ΣΥΡΙΖΑ, εσχάτως, σε μια προσπάθεια να ερμηνεύσουν τη συντριβή της 21ης Μαΐου. Οχι μόνο αυτά για την ψυχολογία των μαζών, που ίσως θα έπρεπε να τα έχουν ανοίξει πολύ νωρίτερα –αλλά τα πιο απλά, την αλφαβήτα του ψυχοθεραπευτή.

Βγήκε που λέτε η Πόπη Τσαπανίδου, η πορτ παρόλ του ΣΥΡΙΖΑ, την Παρασκευή στον ANT1 –επιτέλους βγήκε κάπου, δηλαδή, διότι κοντέψαμε να πιστέψουμε ότι είχε και αυτή είχε κρυφτεί κάτω από τα σκεπάσματα και δεν ήθελε να σηκωθεί από το κρεβάτι– και μεταξύ άλλων εξήγησε με ψυχολογικούς όρους την περιβόητη πλέον ψυχαναλυτική και βεβαίως προσβλητική δήλωση του πρώην βουλευτή Νίκου Ξυδάκη, περί Συνδρόμου Στοκχόλμης των ελλήνων ψηφοφόρων (βλέπε χθεσινή Βαβέλ, εδώ).

Είπε η κυρία Τσαπανίδου για τον κ. Ξυδάκη: «Οταν υφίστασαι μια τέτοια ήττα, μπαίνεις σε ένα πένθος. Έχεις δώσει ένα κομμάτι του εαυτού σου και βλέπεις ότι έχασες. Το δεύτερο ή το τρίτο στάδιο του πένθους είναι ο θυμός. Σε κάποιες περιπτώσεις οι αντιδράσεις είναι ανθρώπινες και αναμενόμενες».

Περνάει τα στάδια του πένθους λοιπόν και ο κ. Ξυδάκης και γι’ αυτό θύμωσε και είπε την ψυχαναλυτική μπαρούφα του.

Ετσι όπως πάει, όμως, δεν θα αργήσει η στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποδώσει το εκλογικό του ναυάγιο στη μαμά των ελλήνων ψηφοφόρων. Αλλωστε για όλα δεν φταίνε οι μαμάδες; Θα φταίνε και που οι Ελληνες δεν αγαπούν πια και δεν ψηφίζουν τον Αλέξη Τσίπρα.

Στον ΣΥΡΙΖΑ είναι πάντως μια ωραία ατμόσφαιρα –κατά τη δαλιανίδεια φιλμογραφία (βλέπε Ντίνο Ηλιόπουλο στον «Ατσίδα», 1962). Δεν τους λες και τόσο μονιασμένους εν όψει της επόμενης εκλογικής μάχης. Και μάλλον δεν ήταν καν μονιασμένοι και μπροστά στην προηγούμενη μάχη.

Τα όσα αποκάλυψε σε ανοιχτή επιστολή της η ηθοποιός και πρώην πλέον βουλευτής Λάρισας –δεν χρησιμοποιούμε το συριζαϊκό λανγκάζ «βουλεύτρια», καθώς ούτε η ίδια το χρησιμοποιεί– είναι χαρακτηριστικά ενός κόμματος που σφάζονταν μεταξύ τους ενώ υποτίθεται ήθελαν να σχηματίσουν με άλλους μια προοδευτική διακυβέρνηση και να φέρουν «δικαιοσύνη παντού».

Η κυρία Βαγενά, η  οποία κατετάγη τέταρτη (!) στη σταυροδοσία στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ –με μακράν πρώτο τον προερχόμενο από τους Ανεξ. Ελληνες του Πάνου Καμμένου, Βασίλη Κόκκαλη– κατήγγειλε μεταξύ άλλων πως «οι περισσότεροι υποψήφιοι των κομμάτων ξόδεψαν πιο πολύ χρήμα και ενέργεια για να πολεμήσουν τους συνυποψηφίους τους μέσα στα ίδια ψηφοδέλτια, παρά τους πολιτικούς τους αντιπάλους».

Εκανε δε λόγο για «χιλιάδες σταυρωμένα ψηφοδέλτια» που έφτασαν σε ψηφοφόρους, «πολλές φορές μάλιστα με διπλούς σταυρούς, σταυρούς που προήλθαν από συνδιαλλαγές και συνεννοήσεις».

Μα είναι δυνατόν; Γίνονται αυτά στην Αριστερά που έχει και το ηθικό πλεονέκτημα;