604
Το 1988 ο Μάικλ Δουκάκης (αριστερά) πλήρωσε την εναντίωσή του στη θανατική ποινή - το 2019 ο κυβερνήτης της Καλιφόρνιας Γκάβιν Νιούσομ ανοίγει νέο δρόμο για τους Δημοκρατικούς | CreativeProtagon/Shutterstock

ΗΠΑ: Οι Δημοκρατικοί ξεθαρρεύουν και αρχίζουν να λένε «όχι» στη θανατική ποινή

Protagon Team Protagon Team 11 Απριλίου 2019, 07:30
Το 1988 ο Μάικλ Δουκάκης (αριστερά) πλήρωσε την εναντίωσή του στη θανατική ποινή - το 2019 ο κυβερνήτης της Καλιφόρνιας Γκάβιν Νιούσομ ανοίγει νέο δρόμο για τους Δημοκρατικούς
|CreativeProtagon/Shutterstock

ΗΠΑ: Οι Δημοκρατικοί ξεθαρρεύουν και αρχίζουν να λένε «όχι» στη θανατική ποινή

Protagon Team Protagon Team 11 Απριλίου 2019, 07:30

Οι ΗΠΑ παραμένουν το μεγάλο κράτος της πολιτισμένης Δύσης στο οποίο ακόμη δεν έχουν καταργηθεί η θανατική ποινή και οι συνεπαγόμενες εκτελέσεις των θανατοποινιτών. Αυτό το πρόβλημα, εξεταζόμενο παράλληλα με το κοινωνικό στάτους κβο της εκτεταμένης οπλοκατοχής, συνιστά το πιο δηλητηριώδες θέμα για την αμερικανική δημοκρατία.

Είναι ένα ταμπού ασφαλώς, αφού ακόμη και οι… δημοκρατικότεροι των Δημοκρατικών, όταν κυβέρνησαν, όπως λ.χ. ο Μπαράκ Ομπάμα, δεν το έθιξαν: δεν ζήτησαν ποτέ κατάργηση της θανατικής ποινής και των εκτελέσεων.

Τα πράγματα όμως τώρα δείχνουν να αλλάζουν, τουλάχιστον στο στρατόπεδο των Δημοκρατικών, όπως γράφει η εφημερίδα New York Times κρίνοντας από την απόφαση του κυβερνήτη της Καλιφόρνιας Γκάβιν Νιούσομ να αναστείλει τις εκτελέσεις 737 θανατοποινιτών. Ο Νιούσομ με αυτήν την ενέργεια κέρδισε την επιδοκιμασία των Δημοκρατικών προεδρικών υποψηφίων Μπέρνι Σάντερς, Κόρι Μπούκερ, Ελίζαμπεθ Γουόρερ και Κίρστεν Γκίλιμπραντ – οι εν λόγω δύο κύριοι και οι δύο κυρίες δηλώνουν ότι θεωρούν τη θανατική ποινή μολυσμένη από τη φυλετική προκατάληψη. Μάλιστα η Καμάλα Χάρις και ο Μπέτο Ο’Ρουρκ επικρότησαν και επαύξησαν, ζητώντας αναστολή των εκτελέσεων σε όλες τις Πολιτείες.

Αυτή η κίνηση του κυβερνήτη (και η στάση των υπολοίπων) βρίσκεται στον αντίποδα της πολιτικής και της λογικής του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος επιδιώκει το ακριβώς αντίθετο: να διευρύνει το πεδίο των εγκλημάτων για τα οποία θα επιβάλλεται θανατική ποινή. Η νεοϋορκέζικη εφημερίδα υποστηρίζει ότι το κοινωνικό σώμα στις ΗΠΑ σήμερα βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή, ότι υπάρχει μεταστροφή στο ζήτημα: η υποστήριξη στη θανατική ποινή ήταν σχεδόν 80% τη δεκαετία του 1990, αλλά πλέον έχει μειωθεί και είναι λίγο πάνω από το 50%. Παράλληλα έχει μειωθεί και ο αριθμός των θανατοποινιτών οι οποίοι εκτελέστηκαν: από το ρεκόρ του 1999, όταν εκτελέστηκαν 98 φυλακισμένοι, οι εκτελέσεις ήταν «μόλις» 31 το 2016.

Δεν χρειάζεται να κοιτάξουμε πολύ πίσω στον χρόνο ώστε να διαπιστώσουμε την αλλαγή στάσης στην πολιτική των Δημοκρατικών, επισημαίνουν οι ΝΥΤ: τρία χρόνια πριν η Χίλαρι Κλίντον ως αντίπαλος του Ντόναλντ Τραμπ στις προεδρικές εκλογές υποστήριξε τη θανατική ποινή, βαδίζοντας στα χνάρια του συζύγου της Μπιλ Κλίντον και του Αλ Γκορ. Και, όπως σημειώσαμε ήδη, ο Μπαράκ Ομπάμα δεν ζήτησε ποτέ την κατάργησή της.

Αν και πρόκειται για απαίτηση του προοδευτικότερου τμήματος της αμερικανικής κοινωνίας (αλλά και της βάσης των Δημοκρατικών), η θανατική ποινή «τρέφεται» από τις προκαταλήψεις και τον συντηρητισμό της «βαθιάς Αμερικής» που παραδοσιακά ψηφίζει τους Ρεπουμπλικανούς. Ετσι ορισμένοι στο Δημοκρατικό στρατόπεδο φοβούνται ότι η προεκλογική ανακίνηση της κατάργησής της θα είναι ένα εξ ορισμού χαμένο ζήτημα για το κόμμα, ιδίως με αντίπαλο τον Τραμπ ο οποίος θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το όλο θέμα δημαγωγικά, ώστε να συσπειρώσει την εκλογική βάση του, παρουσιάζοντας τους Δημοκρατικούς ως «επιεικείς απέναντι στο έγκλημα».

Τοξικό ζήτημα…

Η θανατική ποινή διαδραμάτισε ισχυρό ρόλο στην πολιτική ζωή των ΗΠΑ, ιδιαίτερα τη δεκαετία του 1980 και του 1990. Ο Δημοκρατικός υποψήφιος Μάικλ Δουκάκης το 1988 πλήρωσε ακριβά την εναντίωσή του στη θανατική ποινή. Τέσσερα χρόνια αργότερα, σε προεκλογική περίοδο και κινούμενος στον αντίποδα του Δουκάκη, ο Μπιλ Κλίντον έσπευσε να παρακολουθήσει την εκτέλεση ενός ανθρώπου με νοητική υστέρηση, καταδικασμένου σε θάνατο για τον φόνο αστυνομικού.

Ο Στίβεν Μπράιτ, καθηγητής στη Νομική του Γέιλ, λέει ότι πρόκειται για τοξικό θέμα: «Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου πολλοί κρατικοί δικαστές απομακρύνθηκαν από το αξίωμα για την αντίθεσή τους στη θανατική ποινή. Ο κυβερνήτης της Νέας Υόρκης Μάριο Κουόμο έχασε την επανεκλογή, το 1994, εν μέρει επειδή ήταν ενάντια στη θανατική ποινή»

…και κοστοβόρο

Στους Δημοκρατικούς οι οποίοι πλέον αλλάζουν στάση μπορεί να προστεθούν και αρκετοί Ρεπουμπλικανοί, κυρίως επειδή προβληματίζονται από το υψηλό κόστος των εκτελέσεων. Σχετικές μελέτες δείχνουν ότι επικρατεί οικονομικός παραλογισμός. Για να επιτευχθεί θάνατος απαιτείται φοβερή σπατάλη: η θανατική ποινή κόστισε στην Καλιφόρνια 5 δισ. δολάρια από το 1970 έως σήμερα!…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...