Προσφάτως η Ελκε Καρ έκανε το μεγάλο μπαμ στο Γκρατς και κέρδισε τις δημοτικές εκλογές. H νίκη της δεν θα ήταν αξιομνημόνευτη πέραν των ορίων της πατρίδας της, αν η πολιτική ταυτότητα της δεν ήταν «κόκκινη»: ναι, η γυναίκα είναι (ακόμη) κομμουνίστρια ωστόσο… κερδίζει. Οι πρώτες δηλώσεις της έδειξαν τον συγκλονισμό της, ευχάριστον βέβαια, από το γέννημα της κάλπης: «Ηταν κάτι παραπάνω από έκπληξη…» Πάντως κατάλαβε γιατί την υπερψήφισαν οι συντοπίτες της: «Κάποιοι δίνουν υποσχέσεις λίγες εβδομάδες πριν από τις εκλογές, αλλά εμείς είμαστε κάθε μέρα δίπλα στους πολίτες και επί σειρά ετών, ειδικά στους φτωχότερους».

Τα τοπικά ζητήματα ήταν το κλειδί της επιτυχίας των κομμουνιστών στο Γκρατς. Εστίασαν στα μικρά και καθημερινά, κυρίως στην πολιτική στέγασης, ενώ σε ιδεολογικό επίπεδο έχουν ήδη βάλει μπόλικο νερό στο κόκκινο κρασί τους. Στην υπόλοιπη Αυστρία το κομμουνιστικό κόμμα σχεδόν δεν υπάρχει καθόλου, όμως στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας κατέκτησε το 30% των ψήφων. Ηταν, συνεπώς, η νίκη και προσωπική επιτυχία της Καρ.

Η Repubblica ασχολήθηκε με την περίπτωση των «συντρόφων» του Γκρατς, κάνοντας και μία βόλτα στα λημέρια τους. Διαπίστωσε ότι πέρα από το όμορφο κέντρο του υπάρχουν οι λαϊκές συνοικίες με τα φθηνά σουπερμάρκετ λιανικής (γερμανικά, όπως το Lidl) και οι άνθρωποι με τα προβλήματά τους που ζουν με επιδόματα. Το ιταλικό Μέσο είδε αναξιοπαθούντες πολλών κατηγοριών, ντόπιους και αλλοδαπούς, Κούρδους, Τσετσένους κ.ά., να καταφεύγουν στην ομάδα της Καρ για βοήθεια κάθε είδους. Σε αυτήν προσβλέπουν και άνθρωποι που ευελπιστούν να βρουν κάποια θεσούλα στον δήμο για να τα βγάλουν πέρα με αξιοπρέπεια.

Η Καρ, έγραψε η Repubblica, μπορεί να βοηθήσει επειδή έχει υπομονή, εμπειρία, επαφές και επειδή, όπως όλοι οι σύντροφοί της στο κόμμα, χαρίζει τα δύο τρίτα του μισθού της. «Στην Αυστρία οι πολιτικοί κερδίζουν πολλά, ωστόσο 2.000 ευρώ τον μήνα είναι αρκετά λεφτά για μένα» λέει… Εξ αυτού του γεγονότος ορμώμενοι, πολλοί αναλυτές θεώρησαν, κάπως πικρόχολα οπωσδήποτε, ότι στο Γκρατς ο κόσμος δεν ψήφισε δημοτική παράταξη με βάση πολιτικά κριτήρια, αλλά φιλανθρωπική οργάνωση με βάση την τσέπη του… Τις γνωρίζει, φυσικά, η Καρ αυτές τις κριτικές, αλλά δεν την αγγίζουν: «Είμαι κομμουνίστρια, για μένα μόνο η ευτυχία των φτωχών ανθρώπων μετράει».

Τα μικρά και καθημερινά  

Προ τριάντα ετών οι κομμουνιστές της Αυστρίας αποφάσισαν ότι το «χρήσιμο κόμμα» είναι αυτό που θα θέλξει τον λαό, αφού θα συνδέεται με τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες. Ετσι, όταν το 2003 επιλέχθηκε το Γκρατς ως «ευρωπαϊκή πολιτιστική πρωτεύουσα», ξεκίνησαν την καμπάνια «ούτε ένα διαμέρισμα χωρίς μπάνιο και τουαλέτα». Κατάφεραν και την ενέταξαν στο επίσημο πρόγραμμα της «πρωτεύουσας», και μέσα σε έξι χρόνια χτίστηκαν περισσότερα από δύο χιλιάδες μπάνια σε διαμερίσματα ιδιοκτησίας του Δημοσίου.

Αποτέλεσμα εκείνης της δράσης για τους καμπινέδες των διαμερισμάτων του Γκρατς ήταν η μεγάλη εκτίμηση που κέρδισαν οι κομμουνιστές σε τοπικό επίπεδο. Τώρα τα «κουκιά» που μαζεύουν εκεί υπερβαίνουν πολύ την κομματική στελέχωση και τις στενές κομματικές επιρροές. Επίσης, η πολιτική στροφή στην καθημερινότητα σημαίνει ότι κάποια στιγμή το κόμμα κατάλαβε ότι ο λαός βαριέται τις… απόμακρες καμπάνιες υπέρ της Κούβας ή της Βενεζουέλας. Αντιθέτως, ο λαός θέλει παρεμβάσεις σε θέματα μικρά μεν, όμως τεράστιας σημασίας για τη διαβίωσή του. Και όταν βλέπει ενδιαφέρον και έργα, τότε επιβραβεύει (στις δημοτικές κάλπες, βέβαια).

Διότι οι κεντρικές κάλπες, των βουλευτικών εκλογών, είναι και στην Αυστρία, όπως παντού στον κόσμο, άλλη υπόθεση. Η Καρ αισιοδοξεί πάντως και σε αυτό το επίπεδο, αφού αυτή είναι η δουλειά της: «Λαμβάνω χιλιάδες ηλεκτρονικά μηνύματα, πολύ ενθουσιώδη. Μου στέλνουν συγχαρητήρια σύντροφοι απ’ όλον τον κόσμο. Ισως να είναι μία καινούργια αρχή…»

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News