Τόσο η κριτική του BBC, όσο και πολλές ακόμη, δεν χαρίστηκαν στη Νάταλι Πόρτμαν και στην ερμηνεία της στην ταινία «Vox Lux». Η μεταμόρφωσή της είναι εντυπωσιακή, παραπέμποντας σε διασταύρωση Ντέιβιντ Μπάουι με Lady Gaga, και θυμίζοντας σε κάποιες στιγμές την εικόνα της στον «Μαύρο κύκνο», την ταινία που της έχει χαρίσει το Οσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου.

Οταν όμως είναι απογυμνωμένη από το έντονο μακιγιάζ και τα εντυπωσιακά κοστούμια που φορά για να ενσαρκώσει μία σταρ της ποπ, κατά κοινή ομολογία, αποτυγχάνει να δώσει στην ηρωίδα της, Σελέστ, το βάθος που της αναλογεί.

Η Σελέστ μετασχηματίζεται λοιπόν από ένα τρομαγμένο πλάσμα σε μία σούπερ σταρ κατατρεγμένη από τους παπαράτσι. Η ταινία που έγραψε και σκηνοθέτησε ο 30χρονος Μπρέιντι Κορμπέτ, επιχειρεί να συνδέσει ποπ κουλτούρα με το κοινωνικό τραύμα, αποτυπώνοντας πράξεις και συμπεριφορές που στιγματίζουν την εποχή μας. Από περιστατικά μπούλινγκ, μέχρι μαζικούς πυροβολισμούς σε σχολεία των ΗΠΑ, κτλ, κτλ.

Οπως σχολιάζει η κριτική του BBC, η ταινία καταλήγει να είναι «συναρπαστική από άποψη φιλοδοξίας, άνιση στην εκτέλεσή της και κάποιες φορές σου φέρνει τρέλα με τη μεγαλομανία της».

Το φιλμ διαθέτει κι έναν διάσημο αφανή πρωταγωνιστή: ο Γουίλεμ Νταφόε έχει ρόλο αφηγητή. Σε τακτά διαστήματα θα ακούσουμε την χαρακτηριστική φωνή του να συνδέει τα όσα τραγικά συμβαίνουν στην πρωταγωνίστρια, με τα ανησυχητικά σημάδια των καιρών.

Η νεαρότερη εκδοχή της Σελέστ, την οποία υποδύεται με επιτυχία η Ράφεϊ Κάσιντι, βρίσκεται στη σχολική τάξη, όταν ένα παιδί εισβάλλει κρατώντας ένα όπλο και σκορπίζοντας τον θάνατο, σε μία άκρως κλειστοφοβική και αιμοσταγή σκηνή.

Το κορίτσι θα τραυματιστεί στη σπονδυλική στήλη αλλά θα επιζήσει και θα γράψει ένα τραγούδι κάθαρσης αφιερωμένο στα θύματα αυτού του αιματοβαμμένου περιστατικού. Τα τραγούδια της ταινίας έχει γράψει η γνωστή σταρ της ποπ Σία και αντανακλούν τόσο την απόγνωση, όσο και την βαθιά κρυμμένη αισιοδοξία.

Ο Νταφόε-αφηγητής σχολιάζει ότι το πρώτο τραγούδι της Σελέστ «εξέφρασε το πένθος μιας ολόκληρης χώρας». Και αυτό ακριβώς, αποτελεί σχόλιο για το πώς η ειλικρίνεια μπορεί να δώσει τη θέση της στη γρήγορη δόξα.

Ο Τζουντ Λο κρατά τον ρόλο ενός παράξενου μάνατζερ που καθοδηγεί την Σελέστ κατά τη διάρκεια αυτής της ανέλπιστης επιτυχίας της.

Ο σκηνοθέτης της ταινίας σε κάποια σημεία χαντακώνει και σε κάποια άλλα αναδεικνύει το ταλέντο της Πόρτμαν. Οταν προσπαθεί να συνδέσει για παράδειγμα τη ζωή της ποπ σταρ με όσα συνέβησαν στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001 στη Νέα Υόρκη, χάνει πολλούς πόντους, αφού ξαφνικά μετατρέπεται σε ένα φιλμ που παραπαίρνει σοβαρά τον εαυτό του.

Η εκθαμβωτική Νάταλι, έχει στη διάθεσή της πολύ καλούς μακιγιέρ και εντυπωσιακότατα κοστούμια, που όπως αναφέρει η κριτική του BBC, «κάνουν σχεδόν όλη τη δουλειά». Η ίδια, χωρίς να της λείπουν οι πραγματικά λαμπερές στιγμές, είναι σαν να έχει μείνει ένα ολόγραμμα του εαυτού της. Οπως ακριβώς η ηρωίδα που υποδύεται, πουλά την ψυχή της στον διάβολο για να βρεθεί αγκαλιά με τη δόξα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News