Αφού ενέπνευσε τον Πέδρο Αλμοδόβαρ να γράψει το σενάριο της ταινίας «Το Διπλανό Δωμάτιο» (2024) με το βιβλίο της «What Are You Going Through», η αμερικανίδα συγγραφέας Σίγκριντ Νούνεζ επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη με το «The Friend», ένα φιλμ που επίσης βασίζεται σε ένα δικό της, ομώνυμο στην προκειμένη, μυθιστόρημα (στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Gutenberg).
Πρωταγωνίστρια της ταινίας που σκηνοθέτησαν οι Αμερικανοί Σκοτ ΜακΓκί και Ντέιβιντ Σίγκελ (οι οποίοι έγραψαν και το σενάριο, από κοινού με τη συγγραφέα) είναι η Ναόμι Γουότς. Στην πρώτη της ταινία μετά από μια ολόκληρη τριετία (ο τελευταίος της κινηματογραφικός ρόλος ήταν στο «Goodnight Mommy» του 2022) η βρετανίδα ηθοποιός υποδύεται της Aϊρις, μια συγγραφέα και καθηγήτρια δημιουργικής γραφής στη Νέα Υόρκη, που παλεύει με τη συγγραφή ενός βιβλίου αφιερωμένου στην αλληλογραφία του μέντορά της ονόματι Γουόλτερ (τον ερμηνεύει ο Μπιλ Μάρεϊ), ενός συγγραφέα τόσο πνευματώδους όσο και περίπλοκου στους συναισθηματικούς δεσμούς του.
Η σχέση του με την Αϊρις, όμως, είναι ιδιαίτερη. Είναι πραγματική φίλη του, ξεχωριστή τόσο ώστε, πριν βάλει τέλος στη ζωή του, αφήνει ένα μήνυμα στην τελευταία πρώην σύζυγό του (από τρεις συνολικά – και εμφανίζονται όλες στην ταινία) ζητώντας της να εμπιστευθεί τον αγαπημένο του Απόλλωνα, έναν γερμανικό μολοσσό, σε εκείνη. Αρχικά η Aϊρις δυσανασχετεί, καταρχάς γιατί δεν ξέρει πώς να συμπεριφερθεί στον πελώριο σκύλο, αλλά κυρίως επειδή η θλίψη του ζώου για την απώλεια του αγαπημένου του αφεντικού αυξάνει και τη δική της στεναχώρια για την απώλεια του καλύτερου φίλου της.
Για χάρη του, όμως, αναλαμβάνει το δύσκολο έργο. Η κατάσταση περιπλέκεται σχεδόν αμέσως, καθώς ένα τετράποδο που ζυγίζει περί τα 70 κιλά και έχει ύψος 70 εκατοστά καταλαμβάνει το μίνι διαμέρισμα της συγγραφέα. Οπως γράφει ο Πάολο Μερεγκέτι της Corriere della Sera, o γερμανικός μολοσσός περιγράφεται ως ένα ζώο «πολύ στοργικό, γνωστό για την ισορροπημένη ιδιοσυγκρασία του». Και η θλιμμένη έκφραση του Απόλλωνα μοιάζει να εκφράζει ένα πραγματικό συναίσθημα πόνου και λύπης για την απώλεια του καλύτερου φίλου του. Αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως πρόκειται για ένα τεράστιο πλάσμα, το οποίο μόλις που χωράει στο κρεβάτι της Αϊρις, αναγκάζοντάς την να κοιμάται στον καναπέ.
Οπως συμβαίνει και στο βιβλίο της Σίγκριντ Νούνεζ, μέσω των ανθρώπινων σχέσεων της «Αϊρις» – με την ευγενική γειτόνισσά της, τις τρεις πρώην συζύγους του αυτόχειρα Γουόλτερ, την εξώγαμη θυγατέρα του με την οποία συνεργάζεται για τη συγγραφή του βιβλίου της αλλά και με τον θυρωρό της πολυκατοικίας της, ο οποίος, αναδεικνύεται στο μεγαλύτερο πρόβλημά της, καθώς απαγορεύονται αυστηρά τα κατοικίδια– οι σκηνοθέτες του «The Friend» θίγουν ζητήματα όπως η απώλεια, η μνήμη, ο έρωτας, η κατάθλιψη, ο θάνατος, η αυτοκτονία.
Σύμφωνα, όμως, με τον ιταλό κριτικό κινηματογράφου, η γοητεία της ταινίας δεν έγκειται τόσο στις ανθρώπινες όσο στις «σκυλίσιες» περιπέτειες της πρωταγωνίστριας, καθώς μεταξύ της Αϊρις και του Απόλλωνα αναπτύσσεται μέρα με τη μέρα μια ξεχωριστή σχέση φτιαγμένη από μικρές παρεξηγήσεις, αναπάντεχες ανακαλύψεις (ο γερμανικός μολοσσός αρέσκεται να την ακούει να διαβάζει δυνατά) και μικρές καθημερινές κατακτήσεις (η Αϊρις πρέπει να αρχίσει να διδάσκει ξανά, αφήνοντάς τον μόνο του στο σπίτι).
«Ομολογώ ότι ως παλιός φιλόζωος συγκινήθηκα βλέποντας το γλυκό και συχνά απαρηγόρητο βλέμμα του Απόλλωνα, που δεν χρειάζεται λόγια για να γίνεται κατανοητός» γράφει ο Πάολο Μερεγκέτι. Υποστηρίζει, μάλιστα, ότι στην ταινία ο γιγάντιος σκύλος «μοιάζει» με τον ηθοποιό που υποδύεται το πρώην αφεντικό του, «σαν ο Μπιλ Μάρεϊ, με την απρόβλεπτη φύση του, να μετεμψυχώθηκε στο ζώο τόσο πολύ που σχεδόν ακούγεται να συνομιλεί με τη Ναόμι Γουότς», γράφει ο κριτικός της Corriere.
Δεν παραλείπει, τέλος, να εξάρει την ερμηνεία της ηθοποιού, «της οποίας η ικανότητα να μεταδίδει χωρίς λόγια το συναίσθημα και την αφοσίωση για τον πρώην φίλο της, καθώς και για αυτόν που παίρνει τη θέση του, είναι άξια χειροκροτήματος».