Για τον Μελ Γκίμπσον, η παρουσία του στο 73^ο Διεθνές Φεστιβάλ  της Βενετίας με την ταινία «Hacksaw Ridge» έχει τη σημασία της. Η πρεμιέρα της ταινίας έγινε την Κυριακή και επιβεβαίωσε τις πληροφορίες που την ακολουθούσαν έως τώρα. Πρόκειται για ένα κλασικότροπο δράμα που αναφέρεται στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν φείδεται σκηνών βίας και ακολουθεί την ιδιοσυγκρασιακή οπτική του δημοφιλούς ηθοποιού που έχει δείξει ότι ως σκηνοθέτης έχει μια διαφορετική ματιά για τα δρώμενα στο πανί.

Η ταινία στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα και εστιάζει στην ιστορία ενός φιλειρηνικού ανθρώπου που αναγκάστηκε να βουτήξει ως στρατιώτης στο ηφαίστειο του πολέμου.

Αυτή είναι η πρώτη ταινία που κάνει ο Γκίμπσον από τη στιγμή που γύρισε το γνωστό «Apocalypto». Από τότε έχουν περάσει 10 χρόνια, έχουν συμβεί πολλά στον ίδιο, γι’ αυτό και επιθυμεί να επιστρέψει για τα καλά στη βιομηχανία του θεάματος και να διεκδικήσει όσα περισσότερα βραβεία μπορεί.

Βέβαια, οι περιπέτειες του 60χρονου -πλέον- Γκίμπσον με την προσωπική του ζωή και η σχέση του με την 25χρονη σεναριογράφο Ρόζαλιντ Ρος, δεν έχουν σταματήσει να τον καταδιώκουν και όπως σημειώνουν τα γνωστά περιοδικά ποικίλης ύλης, ούτε με αυτή τη ταινία θα καταφέρει να τραβήξει τα βλέμματα του κοινού από την ιδιωτική του ζωή.

Επιπλέον, η κοινή γνώμη άρχισε να αποκτάει και για άσχημη εικόνα για τις απόψεις του Γκίμπσον βοηθούντος και του ίδιου. Τα αντισημιτικά σχόλια που έκανε προ ετών απέδειξαν ότι ο χαρακτήρας του διαθέτει ουκ ολίγα επιθετικά στοιχεία.

Το στοιχείο της βίας έτσι και αλλιώς δεν λείπει από τις ταινίες του και μάλιστα έχει συζητηθεί αρκετά ο ρεαλισμός με τον οποίο τον ενθέτει στις σκηνές. Τόσο στα «Πάθη του Χριστού» όσο και στο «Apocalypto» το στοιχείο της βίας είναι έντονο. Το αυτό συμβαίνει και στο «Hacksaw Ridge». Η ταινία έχει την… πατέντα του Χόλιγουντ συνδυάζοντας το δράμα, τη συγκίνηση, την ένταση και τον πατριωτισμό που αρέσει πολύ στους Αμερικανούς.

Είναι η ιστορία του Ντέσμοντ Ντος, του πρώτου αμερικανού πολίτη που τιμήθηκε με το «Μετάλλιο της Τιμής», όντας αντιρρησίας συνείδησης και μην έχοντας πιάσει ποτέ όπλο στο πεδίο της μάχης. Η πίστη του είναι εκείνη που δεν του επέτρεπε να αγγίξει όπλο, θεωρώντας τον θάνατο στον πόλεμο ουσιαστικό έγκλημα, η πατριωτική του όμως συνείδηση είναι εκείνη που του επέβαλε να καταταγεί στον στρατό ώστε να βοηθήσει τους συμπατριώτες του, ύστερα από την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ.

Το πρώτο μέρος της ταινίας είναι εκείνο που ασχολείται κυρίως με τις κακουχίες που αναγκάστηκε να υποστεί (στα στρατόπεδα κατά την διαδικασία της στρατιωτικής προετοιμασίας του) λόγω των επιλογών του αλλά και την στοιχειοθέτηση του χαρακτήρα του σε σχέση με τους γονείς, τον αδελφό του και τη νοσοκόμα αγαπημένη του, και είναι το πιο παλιομοδίτικο κομμάτι του φιλμ, με τον Αντριου Γκάρφιλντ να αποδεικνύει την ικανότητα του να δημιουργεί συμπαθητικές προσωπικότητες στο σινεμά.

Φυσικά, η άφιξη του Μελ Γκίμπσον, με γκρίζα γένια και σπορ εμφάνιση, δεν θα μπορούσε παρά να τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας. Δίπλα του βρισκόταν συνεχώς ο νεαρός πρωταγωνιστής της ταινίας, Αντριου Γκάρφιλντ (με πιο επίσημα ρούχα, είναι η αλήθεια), ο οποίος έπλεξε το εγκώμιο του σκηνοθέτη Γκίμπσον για τον τρόπο που συμπεριφέρεται και συνεργάζεται με τους νέους ηθοποιούς.

Η ταινία αναμένεται να προβληθεί στις αίθουσες στις 4 Νοεμβρίου, αλλά προηγουμένως φιλοδοξεί να κάνει αισθητή την παρουσία της στα φεστιβάλ κινηματογράφου και φυσικά η Βενετία είναι μια καλή αρχή.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News