Είναι γεγονός ότι η οικονομική «ατμομηχανή» της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η Γερμανία, για να σταθεί ως παγκόσμια δύναμη αυτόνομα, χωρίς τον ανυψωτικό μηχανισμό του ευρωπαϊκού νομισματικού οικοδομήματος με το δεδομένο συναλλαγματικό βάρος, πρέπει να επαναδιαπραγματευτεί το στάτους ισχύος του κόσμου και να ανατρέψει τις παγιωμένες μεταπολεμικές ισορροπίες (στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, ας πούμε, ή σε ό,τι αφορά τη στρατοπέδευση Αμερικανών στο έδαφός της). Πράγμα όμως αδύνατον, καθώς η άνθηση της οικονομίας της δεν αρκεί από μόνη της για τέτοια κοσμογονικά αποτελέσματα.
Ομως είναι επίσης γεγονός ότι δίχως τη Γερμανία δεν μπορεί να υπάρξει και Ευρωπαϊκή Ενωση με παγκόσμιο κύρος: τα πυρηνικά όπλα της Γαλλίας δεν αρκούν και αυτά από μόνα τους (και, υπό συνθήκες, ίσως δεν αρκεί καν η μόνιμη θέση στο Συμβούλιο Ασφαλείας). Θέλοντας να τονίσει ακριβώς αυτό το στοιχείο της αλληλοσυμπλήρωσης των δύο κορυφαίων κρατών της Ευρώπης, η ιταλική Corriere della Sera βλέπει στις πρόσφατες κινήσεις της καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ, που αφορούν το Ταμείο Ανάκαμψης κυρίως, την ενεργοποίηση του γαλλογερμανικού άξονα και χαίρεται.
Η γερμανική προεδρία της Ενωσης αρχίζει σήμερα 1 Ιουλίου με τους καλύτερους οιωνούς, αφού υπάρχουν οι καλύτερες δυνατές προθέσεις. Επειδή οι αποφάσεις της Μέρκελ (από κοινού με τον Εμανουέλ Μακρόν) θα κρατήσουν ζωντανά τα κράτη-μέλη της ΕΕ μετά την κορονοϊκή ύφεση, χωρίς να προκληθούν δομικού χαρακτήρα και ανεξέλεγκτες εσωτερικές τριβές.
Ο,τι εγείρεται ως αντίλογος τώρα είναι διαχειρίσιμο, κρίνει η Corriere, και όσον αφορά τους Βορείους και όσον αφορά τους Ανατολικούς. Θεωρεί σίγουρο ότι οι υπερχρεωμένες μεσογειακές χώρες (όπως η Ιταλία) θα απολαύσουν μία εξαιρετική κεντρική βοήθεια, από τον κοινοτικό προϋπολογισμό, δίχως να επιβαρύνουν τους εθνικούς τους πόρους.
Αφορμή για το ενθουσιώδες άρθρο του Ντανίλο Τάινο στάθηκε, πέραν της πυγμής της καγκελαρίου στο θέμα της ανάκαμψης, που ισχυροποιεί στην παρούσα φάση την Ενωση, το σχετικά επιτυχές αποτέλεσμα της διαχείρισης της πανδημίας από την κυβέρνηση του Βερολίνου. Συγκριτικά, γράφει, η Γερμανία τα πήγε καλύτερα από τις υπόλοιπες μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες: «Προς το παρόν σημειώθηκαν περίπου 9.000 θάνατοι από κορονοϊό στη Γερμανία που έχει 84 εκατομμύρια πληθυσμό, ενώ στη Γαλλία υπήρξαν σχεδόν 30.000 θάνατοι, στην Ιταλία σχεδόν 35.000, στην Ισπανία περισσότεροι από 28.000, και μάλιστα αυτές οι χώρες έχουν σημαντικά μικρότερους πληθυσμούς». (Φυσικά, η Ελλάδα, ως μικρότερη χώρα, παρά τις εξαιρετικές της επιδόσεις στην αντιμετώπιση της πανδημίας δεν απασχόλησε τον ιταλό συντάκτη και δεν περιλαμβάνεται στις συγκρίσεις του.)
Η «εξαίρεσή της», όπως επισημαίνει ο αρθρογράφος, επιδημιολογική και οικονομική, ισχυροποιεί τη Γερμανία περισσότερο αυτόν τον δύσκολο καιρό και ταυτόχρονα την αναδεικνύει σε παράγοντα ενίσχυσης της Ενωσης: «Το επιθυεμί ή δεν το επιθυμεί το Βερολίνο, το δέχονται ή δεν το δέχονται οι άλλες πρωτεύουσες, η Ευρώπη του μέλλοντος θα είναι πολύ πιο γερμανική».
Η πολιτική συγκέντρωσης πόρων για την αντιμετώπιση της κορονοϊκής ύφεσης αποδίδεται από τον Τάινο στη γερμανική πλευρά, «με προσέγγιση του Μακρόν». Πρόκειται «για τη μεγαλύτερη πρόκληση στην ιστορία της Ενωσης, όπως είπε και η καγκελάριος Μέρκελ ενώπιον του γερμανικού κοινοβουλίου». Το άρθρο επικεντρώνει στο ότι «η Γερμανία θα βγει από την πανδημία με ισχυρότερη οικονομία από την υπόλοιπη ήπειρο».
Ο αρθρογράφος στο σημείο αυτό υπενθυμίζει ότι και η Γερμανία, βέβαια, έχει τα προβληματάκια της: «Η κρίση στην αυτοκινητοβιομηχανία είναι βαθιά, ο τομέας των υπηρεσιών δεν είναι πολύ ανταγωνιστικός, η χρηματοδότηση και οι τράπεζες είναι αδύναμες», ωστόσο είναι σίγουρος για τον τελικό νικητή: «Παρ’ όλ’ αυτά, η Γερμανία τοποθετείται στο κέντρο των ευρωπαϊκών υποθέσεων, όπως ουδέποτε συνέβη προηγουμένως, από το 1945 και δώθε».
Αλλά και συγκριτικά με τον υπόλοιπο κόσμο η Γερμανία τα πηγαίνει πρίμα κατά τον Τάινο: «Μεταξύ των μεγάλων χωρών του κόσμου, η Γερμανία είναι πιθανώς αυτή που θα εξέλθει καλύτερα από την κρίση: καλύτερα από τις ΗΠΑ με τις εσωτερικές έριδες και τη διεθνή απουσία τους, καλύτερα από την Κίνα, για την οποία ο κόσμος πιστεύει ότι είναι η υπεύθυνη για την πανδημία, καλύτερα από την Ινδία και από τη Βραζιλία. Ισως μόνο η Ιαπωνία, μεταξύ των μεγάλων, μπορεί να καυχηθεί ότι έχει αποτελέσματα παρόμοια με αυτά της Γερμανίας, αλλά παίζοντας σε πολύ διαφορετική σκακιέρα. Η ισχυρή παγκόσμια φήμη της Γερμανίας θα αντηχεί και στις σχέσεις εξουσίας εντός της ΕΕ».