Αύξηση του αριθμού των συλλόγων που θα συμμετέχουν στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, από 32 σε 36. Δέκα αγώνες για κάθε ομάδα (αντί για έξι) με ένα νέο φορμάτ διεξαγωγής της πρώτης φάσης της διοργάνωσης, στα πρότυπα του λεγόμενου «ελβετικού μοντέλου». Διαφορετικό σύστημα πρόκρισης στους «16», με τη μορφή πλέι-οφ για τις οκτώ από τις 16 θέσεις. Στο σύνολο, 100 ματς περισσότερα: 225, αντί για 125 τώρα. Δεν είναι, απλώς, προτάσεις που η UEFA παρουσίασε χθες (Τρίτη) στις 55 ομοσπονδίες – μέλη της. Οπως γράφει η AS, «δεν υπάρχει γυρισμός». Το Σούπερ Τσάμπιονς θα μπει στη ζωή μας το 2024.
Για ακόμη μια φορά η ευρωπαϊκή συνομοσπονδία ποδοσφαίρου υπέκυψε στον εκβιασμό των μεγάλων club, που απειλούσαν με τη δημιουργία της European Super League. Πριν από λίγο καιρό οι Times είχαν αποκαλύψει το σχέδιό τους, που έσπειρε τον πανικό στην UEFA αλλά και στα εθνικά πρωταθλήματα της Ευρώπης: ένα «κλειστό» τουρνουά 15 συλλόγων της «ελίτ», και άλλων πέντε διαφορετικών κάθε χρόνο, το οποίο θα εξασφάλιζε στα ιδρυτικά μέλη ετήσια έσοδα έως και 350 εκατομμυρίων ευρώ. Οπως η Ευρωλίγκα στο μπάσκετ, θα στερούσε από το παραδοσιακό Τσάμπιονς Λιγκ τις πιο ισχυρές και «εμπορικές» ομάδες.
FIFA, UEFA και άλλες πέντε συνομοσπονδίες προειδοποίησαν πως όποιος παίκτης αγωνιστεί στο πρωτάθλημα των «ανταρτών», θα αποκλειστεί από τις μεγάλες διοργανώσεις των εθνικών ομάδων, όπως το Παγκόσμιο Κύπελλο και το Euro. Αλλά, εκτός από το «μαστίγιο», χρειαζόταν κι ένα «καρότο». Το Σούπερ Τσάμπιονς υπόσχεται στους συλλόγους μεγαλύτερα έσοδα -αφού οι αγώνες θα είναι περισσότεροι-, αλλά και μια σειρά από προνόμια στους ισχυρότερους από αυτούς. Για παράδειγμα, τη δυνατότητα να συμμετέχουν στο νέο Τσάμπιονς Λιγκ κορυφαία club που δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν θέση μέσω των εθνικών τους πρωταθλημάτων. Παράλληλα, η FIFA συμφώνησε με την UEFA για ένα νέο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Συλλόγων με 24 ομάδες και νέο φορμάτ.
Το ρεπορτάζ της AS αναφέρει οτι ένας από τους ηγέτες της «επανάστασης», ο Φλορεντίνο Πέρεθ, έκανε πίσω. Μαζί με τη Ρεάλ Μαδρίτης, κι άλλοι πέντε σύλλογοι που πρωτοστάτησαν στο πρότζεκτ της European Super League: η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η Γιουβέντους, η Παρί Σεν Ζερμέν, η Μίλαν και η Φενέρμπαχτσε. Το ίδιο και η Μπάγερν Μονάχου, της οποίας ο πρόεδρος, Καρλ-Χάινς Ρουμενίγκε, είχε τονίσει πως η φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ έχει γίνει βαρετή. Είναι βέβαιο πως θα υποχωρήσουν και οι υπόλοιποι. Ετσι γίνεται πάντα, εδώ και 30 χρόνια: τα μεγάλα club απειλούν με απόσχιση, η UEFA φροντίζει κάθε φορά να ικανοποιεί την ακόρεστη επιθυμία τους για μεγαλύτερα έσοδα, και κάπως έτσι το Τσάμπιονς Λιγκ έφτασε, λίγο πριν εμφανιστεί ο κορονοϊός, να μοιράζει στις ομάδες του 2 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο.
Το 2018 η Λίβερπουλ έφτασε στον τελικό της διοργάνωσης, και η πορεία της αυτή της απέφερε 75 εκατομμύρια ευρώ. Την επόμενη σεζόν κατέκτησε το τρόπαιο, και εισέπραξε από την UEFA 120 εκατομμύρια ευρώ. Τα ποσά είναι ιλιγγιώδη, εάν τα συγκρίνει κανείς με τα αντίστοιχα των Τσάμπιονς Λιγκ της περασμένης, ή της προπερασμένης δεκαετίας. Από την άλλη, όμως, οι «Κόκκινοι» δαπάνησαν σχεδόν 80 εκατ. ευρώ μόνο για την απόκτηση του φαν Ντάικ. Οι σύλλογοι δεν είναι τόσο άπληστοι, όσο φαίνονται. Πιέζουν για περισσότερα έσοδα, επειδή και τα έξοδά τους είναι τεράστια.
Κάθε φορά που το κάνουν, αποδεικνύεται πως είχαν δίκιο. Ο τζίρος του Τσάμπιονς Λιγκ δεν έχει «πιάσει ταβάνι». Αλλά το ερώτημα είναι, πόσο ποδόσφαιρο ακόμη μπορεί να αντέξει ο κόσμος; Με το φορμάτ του Σούπερ Τσάμπιονς, ιδίως στη φάση των ομίλων (από Σεπτέμβριο μέχρι Δεκέμβριο), θα υπάρχουν παιχνίδια Κυπέλλων Ευρώπης κάθε μέρα, στριμώχνοντας τα εθνικά πρωταθλήματα στα Σαββατοκύριακα. Αλλά και πόσο ποδόσφαιρο ακόμη μπορούν να αντέξουν οι ίδιοι οι παίκτες; Μήπως το παρακάνουμε, αρμέγοντας την «αγελάδα» όλο και πιο πολύ;
Από το 1955 έως το 1990, επί 35 ολόκληρα χρόνια, το -τότε- Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης έμοιαζε με ακίνητη λίμνη. Το πρώτο βότσαλο που τάραξε τα νερά της, έπεσε το 1990-1991 με την καθιέρωση των ομίλων. Στη συνέχεια, το «Πρωταθλητριών» ήταν ψευδεπίγραφο. Μπορούσαν να συμμετέχουν σε αυτό και μη πρωταθλήτριες, όπως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του 1999 που το κατέκτησε, κιόλας, σε εκείνον τον συναρπαστικό τελικό με την Μπάγερν. Και από το πρώτο Τσάμπιονς Λιγκ, το οποίο σήκωσε η Μαρσέιγ τον Μάιο του 1993, μέχρι σήμερα οι αλλαγές ήταν αλλεπάλληλες. Θαρρείς πως πέρασε ένας αιώνας.
Εγινε η πιο επιτυχημένη ποδοσφαιρική διοργάνωση μετά το Μουντιάλ. Αλλά τώρα αλλάζει πάλι, σε Σούπερ Τσάμπιονς. Τη φορά αυτή, όχι για τη συνήθη τριετία, αλλά για δέκα χρόνια (2024-2034). Η «αγελάδα» θα βγάζει ακόμη περισσότερο γάλα. Ολοι όσοι την εξέτασαν -χορηγοί, κανάλια, ειδικοί του μάρκετινγκ και εταιρείες χρηματοοικονομικών υπηρεσιών όπως η JP Morgan- διαβεβαιώνουν πως δεν υπάρχει κίνδυνος… να ψοφήσει.