Μία από τις βασικές διαπιστώσεις που έγιναν, σε στρατηγικό επίπεδο, μετά την έναρξη των ισραηλινών επιχειρήσεων εναντίον του Ιράν, ήταν η αδυναμία έως και παντελής απουσία της ιρανικής αεράμυνας. Εν μέρει αυτό οφείλεται στις ισραηλινές επιχειρήσεις του περασμένου Οκτωβρίου, όταν χτυπήθηκαν τα συστήματα αυτά, με συνέπεια να μην έχουν ανακάμψει, έκτοτε, σε σημείο που να μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά το τωρινό μπαράζ επιθέσεων.

Καθώς τα ισραηλινά αεροσκάφη συνέχιζαν να πετούν ανενόχλητα πάνω από το Ιράν, ο ανώτατος ηγέτης της χώρας, Αλί Χαμενεΐ, δεν ήταν ο μόνος που ανησυχούσε,  έγραψε η Telegraph.

Εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, στη Μόσχα, η ταχεία κατάρρευση της –σε μεγάλο βαθμό ρωσικής κατασκευής– αεράμυνας του στρατηγικού συμμάχου της Ρωσίας προκάλεσε μεγάλη αγωνία στο αμυντικό επιτελείο του Βλαντίμιρ Πούτιν.

Οι αρχικές ισραηλινές επιθέσεις διεξήχθησαν με έναν συνδυασμό δολιοφθορών στο έδαφος, πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς και περίπου 200 αεροσκαφών, μεταξύ των οποίων ήταν και αμερικανικής κατασκευής F-35, F-16 και F-15. Κατάφεραν να χτυπήσουν με επιτυχία εκτοξευτές πυραύλων εδάφους – αέρος, στρατιωτικές βάσεις, εργοστάσια πυρομαχικών και πυρηνικές εγκαταστάσεις στο Ιράν.

Τα ισραηλινά αεροσκάφη ταξίδεψαν περίπου 3.500 χιλιόμετρα και ανεφοδιάστηκαν στον αέρα πάνω από τη Συρία. Μια πολύ επικίνδυνη αποστολή. Ωστόσο, σημειώνει η Telegraph, μέχρι στιγμής δεν έχει καταρριφθεί ούτε ένα ισραηλινό αεροσκάφος και τα αμυντικά συστήματα του Ιράν, που παρέχονται από τη Ρωσία, φαίνονται ανίσχυρα να σταματήσουν την Ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία (IAF).

«Το Ισραήλ ουσιαστικά έχει πλήρη αεροπορική υπεροχή και το Ιράν δεν μπορεί να κάνει τίποτε για αυτό», λέει στην Telegraph ο αμυντικός αναλυτής Φράνσις Τούσα.

«Η τελευταία φορά που παρατηρήθηκε τέτοια αεροπορική υπεροχή ήταν και πάλι από το Ισραήλ, το 1967, κατά τη διάρκεια του Πολέμου των Εξι Ημερών, και πριν από αυτό, πιθανώς από τους Συμμάχους το 1944 πάνω από τη Γερμανία», συμπληρώνει. «Τα ισραηλινά μη επανδρωμένα αεροσκάφη απλώς πετούν σαν να κάνουν αεροπορικές επιδείξεις, πάνω από την Τεχεράνη, στο φως της ημέρας».

Αποκαλύπτοντας τις αδυναμίες

Για τους αμυντικούς αναλυτές, όλα αυτά είναι ακόμη ένα σημάδι ότι τα ρωσικής κατασκευής συστήματα αεράμυνας, που φοβόταν εδώ και καιρό το ΝΑΤΟ, ίσως να μην είναι τόσο τρομερά όσο φαίνονταν.

Υπήρχαν ήδη ενδείξεις για αυτές τις αδυναμίες στην Ουκρανία, όπου το Κίεβο έχει δείξει ότι μπορεί να εκτοξεύσει βρετανικής κατασκευής πυραύλους Storm Shadow εκατοντάδες χιλιόμετρα εντός της ρωσικής επικράτειας. Οι Ουκρανοί έχουν επίσης οδηγήσει αμερικανικά αεροσκάφη F-16 πάνω από περιοχές που καλύπτονται θεωρητικά από το ρωσικό δίκτυο αεροπορικής άμυνας.

Ολα αυτά, σύμφωνα με  την Telegraph, οδηγούν στο αυτονόητο ερώτημα, αν τελικά τα ρωσικά συστήματα αεράμυνας είναι πραγματικά αυτό που νομίζαμε ότι είναι.

Η ιρανική αεράμυνα βασίζεται σε ένα μείγμα εγχώριου και ρωσικής κατασκευής υλικού, συμπεριλαμβανομένων συστημάτων ραντάρ, ιρανικών μαχητικών αεροσκαφών και συστοιχιών πυραύλων εδάφους – αέρος.

Περιλαμβάνει, επίσης, μαχητικά αεροσκάφη F-14 Tomcat, που αγοράστηκαν από τις ΗΠΑ πριν από την Ιρανική Επανάσταση του 1979.

Τα εγχώριας κατασκευής συστήματα του Ιράν, όπως οι κινητοί εκτοξευτές πυραύλων Bavar-373 και Khordad-15, έχουν ενισχυθεί με ρωσικές συστοιχίες πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς S-300 και το σύστημα ραντάρ Rezonans-NE που ανιχνεύει stealth αεριωθούμενα και βαλλιστικούς πυραύλους από εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά.

Οι αναβαθμισμένοι ιρανικοί S-300, που αποκτήθηκαν από τη Μόσχα τις τελευταίες δύο δεκαετίες, θεωρείται ότι καταστράφηκαν από το Ισραήλ, πέρυσι. Παρ’ όλα αυτά, γράφει η Telegraph, η άμυνα της Τεχεράνης εξακολουθούσε τότε να θεωρείται εντυπωσιακή.

Ο Τζέιμς Μπλακ, του ερευνητικού ινστιτούτου Rand Europe, είπε στην Τelegraph ότι στην πράξη «οι πρόσφατες ισραηλινές επιθέσεις στο Ιράν, αλλά και οι προηγούμενες επιθέσεις, τον Οκτώβριο του 2024, αποκάλυψαν τους περιορισμούς της αεράμυνας του Ιράν απέναντι σε συντονισμένες αεροπορικές επιθέσεις από αεροσκάφη δυτικής κατασκευής», συμπεριλαμβανομένων των αεροσκαφών F-35. «Αυτό ενισχύει τα ερωτήματα που έχουν ήδη εγείρει οι ουκρανικές επιθέσεις εντός της Ρωσίας σχετικά με την πραγματική ισχύ του ρωσικού συστήματος αεράμυνας», προσθέτει.

Μέχρι το 2030, αναμένεται ότι οι ευρωπαϊκές χώρες θα έχουν περισσότερα από 400 F-35 σταθμευμένα στις αεροπορικές βάσεις τους σε όλη την ήπειρο.

Ο Τζάστιν Κραμπ, πρώην στρατιωτικός διοικητής, με εμπειρία στον αεροπορικό πόλεμο, λέει ότι οι περισσότερες χώρες του ΝΑΤΟ υπέθεταν εδώ και καιρό ότι η αεράμυνα της Ρωσίας είναι αρκετά ανθεκτική και θα μπορούσε να αντέξει επίθεση του ΝΑΤΟ για εβδομάδες.

Ωστόσο, αυτό το αφήγημα τώρα καταρρέει. Επιπλέον, θα μπορούσε να βλάψει και τις πωλήσεις ρωσικών όπλων διεθνώς, ενδεχομένως προς όφελος της Κίνας.

Η Ρωσία πουλάει εδώ και χρόνια όπλα σε χώρες όπως η Κίνα, η Ινδία, το Πακιστάν, το Βιετνάμ, το Ιράν και άλλες. Ο Κραμπ λέει ότι η πρόσφατη σύγκρουση μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν έδειξε την αποτελεσματικότητα των, κινεζικής κατασκευής, αεροσκαφών J-10 του Ισλαμαμπάντ, τα οποία κατέρριψαν τουλάχιστον δύο ινδικά μαχητικά. «Αν οι χώρες πιστέψαν ότι τα ρωσικά συστήματα δεν αποδίδουν όπως διαφημίζονται, υποψιάζομαι ότι πολλά έθνη μπορεί να στραφούν προς την Κίνα», προσθέτει.

Ομως, οι χώρες του ΝΑΤΟ ίσως να μην πρέπει να βιαστούν να χαρούν πολύ, γράφει η Telegraph. Οι επιθέσεις του Ισραήλ εναντίον του Ιράν κατέστησαν, εν μέρει, δυνατές χάρη στις δολιοφθορές, που διεξήγαγε η Μοσάντ, κατά τις οποίες μυστικοί πράκτορες εκτόξευσαν φθηνά drones φορτωμένα με εκρηκτικά εναντίον ακριβών εκτοξευτών πυραύλων και αεροσκαφών.

Αυτές οι τακτικές ήταν παρόμοιες με εκείνες που χρησιμοποιήθηκαν στην επίθεση «Ιστός της Αράχνης» της Ουκρανίας εναντίον βομβαρδιστικών, βαθιά στο ρωσικό έδαφος.

«Αυτό δείχνει ότι οι αεράμυνες μπορούν να καταρρεύσουν, στις μέρες μας, και από κάποιον που εκτοξεύει από κοντά ένα drone στο ραντάρ ή στον εκτοξευτή» εξηγεί ο Κραμπ. «Είναι το ΝΑΤΟ έτοιμο για αυτήν την αλλαγή;» αναρωτιέται.

Ο Τούσα λέει ότι η ισραηλινή αεροπορική εκστρατεία είναι επίσης προϊόν επισταμένου σχεδιασμού και εκπαίδευσης, καθώς και εντυπωσιακών αποθεμάτων πυρομαχικών που τους επιτρέπουν να εκτοξεύουν εκατοντάδες πυραύλους κάθε εβδομάδα. Την ίδια στιγμή, χώρες όπως η Βρετανία προσπαθούν ακόμη να αναπληρώσουν τα αποθέματά τους, που εξαντλήθηκαν κατά τις αεροπορικές εκστρατείες στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Συρία και τη Λιβύη. «Αυτό που έδειξαν οι Ισραηλινοί είναι ότι αν πρόκειται να κάνεις κάτι τέτοιο, πρέπει να ξεκινήσεις με τέρμα το γκάζι και μετά να συνεχίσεις. Κι αυτό δεν γίνεται με άδειες αποθήκες πυρομαχικών».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News