Ο Τραμπ έχει εμμονή με το βραβείο Νομπέλ Ειρήνης και το θέλει με την καρδιά του, συγχρόνως όμως είναι πεπεισμένος ότι σκοτεινές δυνάμεις συνωμοτούν για να μην του απονεμηθεί ποτέ, έτσι γκρινιάζει με εκείνους τους προέδρους των ΗΠΑ που έχουν τιμηθεί, ιδίως με τον Μπαράκ Ομπάμα. Τα παραπάνω έγραψε στην Corriere della Sera o Φεντερίκο Ραμπίνι.

«Ο,τι και αν κάνω, δεν θα μου δώσουν το Νομπέλ Ειρήνης» – λέει με παράπονο ο Τραμπ στo Truth Social, θεωρώντας ότι το βραβείο το δικαιούται και με το παραπάνω.

Τραμπικά «έργα ειρήνης»

Στο τελευταίο του ξέσπασμα ο 47ος πρόεδρος των ΗΠΑ απαρίθμησε και τους λόγους για τους οποίους του οφείλεται το Νομπέλ. Μερικοί χρονολογούνται από την πρώτη θητεία του, όπως οι Συμφωνίες του Αβραάμ, το 2020, που οδήγησαν στην αναγνώριση του Ισραήλ από τέσσερις αραβικές χώρες (Εμιράτα, Μπαχρέιν, Μαρόκο, Σουδάν). Αλλα «έργα ειρήνης» του Τραμπ είναι πιο ασαφή, λησμονημένα ή και αμφισβητούμενα: ο ίδιος πάντως ισχυρίζεται ότι απέτρεψε σύγκρουση μεταξύ Αιθιοπίας και Αιγύπτου για το φράγμα του Νείλου, αλλά και μεταξύ Σερβίας και Κοσσυφοπεδίου.

Αλλα, βέβαια, είναι πρόσφατα: η εκεχειρία μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν ύστερα από την τρομοκρατική επίθεση στο Κασμίρ και τα μεταξύ τους πολεμικά συμβάντα ή η συμφωνία της περασμένης Παρασκευής στον Λευκό Οίκο μεταξύ των κυβερνήσεων του Κονγκό και της Ρουάντα.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, η γκρίνια του Τραμπ βρήκε ευήκοα ώτα. Η πακιστανική κυβέρνηση επιβεβαίωσε τον ρόλο του στον τερματισμό των εχθροπραξιών και τον πρότεινε για το βραβείο. Το ίδιο έκανε και ο πρόεδρος του Κονγκό. Και οι κακόβουλοι παρατηρητές σχολιάζουν ότι η «μέθοδος Ρούτε» δημιούργησε προηγούμενο, διότι στη σύνοδο κορυφής της Χάγης ο γραμματέας του ΝΑΤΟ χρησιμοποίησε μπόλικη κολακεία για να κερδίσει την εύνοια του αμερικανού προέδρου.

Υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα

Η Corriere έγραψε ότι υπάρχουν και εκείνοι που απογοητεύτηκαν από την ειρηνοποιό… ρητορεία του Τραμπ, όπως ο ουκρανός βουλευτής Ολεξάντρ Μερέζκο που είχε πιστέψει στην υπόσχεση του Τραμπ περί ειρήνης εντός 24 ωρών και τον είχε προτείνει για το βραβείο, αλλά τώρα έχει κουραστεί να περιμένει. Οσον αφορά τη Γάζα, για πολλούς Παλαιστινίους ο Τραμπ είναι συνένοχος, όπως ήταν και ο Μπάιντεν.

Ο Ραμπίνι παραδέχθηκε ότι ο Τραμπ μπορεί να ισχυριστεί ότι συνέβαλε στην παύση των εχθροπραξιών στο μέτωπο Ισραήλ-Ιράν, ωστόσο απέφυγε να θυμίσει ότι οι ΗΠΑ βομβάρδισαν το Ιράν. Και αναρωτήθηκε πόσον καιρό θα διαρκέσει η εκεχειρία. Τέλος, σχολίασε: «Γενικώς όσα ο Τραμπ απαριθμεί ως επιτυχίες του φαίνονται άλλοτε επισφαλή και άλλοτε μικρά εν συγκρίσει με τις δύο μεγάλες συγκρούσεις που συνεχίζονται παρά τις υποσχέσεις του».

Η περίπτωση του… Κενυάτη

Αλλά, γιατί είναι τόσο σημαντικό αυτό το βραβείο για τον Τραμπ; Η εμμονή του με το Νομπέλ Ειρήνης κρύβει και άλλους λόγους, ένας μάλιστα ονομάζεται Μπαράκ Ομπάμα. Ο γιος του Τραμπ, ο Ντόναλντ Τζούνιορ, ίσως πρόδωσε τη σκέψη του πατέρα του δηλώνοντας ότι αυτό που δόθηκε στον Ομπάμα τον Οκτώβριο του 2009 ήταν ένα Νομπέλ που αιτιολογήθηκε με γενική «θετική δράση». Ο Ομπάμα είναι εμμονή για τους Τραμπ. Η πολιτική καριέρα του νυν προέδρου άρχισε με τα fake news περί Ομπάμα γεννηθέντος στην Κένυα, άρα περί Ομπάμα σφετεριστή του Λευκού Οίκου. Οι Τραμπ οικειοποιήθηκαν και την κριτική άλλων πόλων, ότι ο Ομπάμα δεν τήρησε την υπόσχεσή του να τερματίσει τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, ούτε έκανε κάτι σημαντικό στην κατεύθυνση της αποπυρηνικοποίησης του κόσμου.

Φθόνος, εγωπάθεια, κακία

Η Corriere έγραψε περί «προεδρικού φθόνου» και περί «εγωμανίας του Τραμπ» στο ζήτημα: «Συγκρίνει τον εαυτό του με τους προκατόχους του που κέρδισαν το βραβείο. Πριν από τον Ομπάμα, υπήρξαν οι Θίοντορ Ρούζβελτ, Γούντροου Γουίλσον, Τζίμι Κάρτερ. Μπορούμε να βρούμε υπέρ και κατά στον καθένα τους. Ο Ρούσβελτ τιμήθηκε το 1906 ως μεσολαβητής στον Ρωσοϊαπωνικό Πόλεμο, αλλά ήταν ένοχος για αποικιακή επιθετικότητα εναντίον των Φιλιππίνων. Ο Γουίλσον δεν μπόρεσε να κρατήσει ζωντανή την Κοινωνία των Εθνών, που υποτίθεται ότι θα απέτρεπε έναν δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Και οι προσπάθειες του Κάρτερ στη Μέση Ανατολή έμειναν ημιτελείς, ιδίως όσον αφορά το Παλαιστινιακό».

Τελευταίο σχόλιο του Ραμπίνι: «Εν ολίγοις ο φθονερός και μνησίκακος αρχηγός λέει γιατί το πήραν αυτοί και δεν το παίρνω εγώ. Κάποιοι θα ήθελαν να του δώσουν ως παρηγορητικό έπαθλο τη μορφή του σκαλισμένη στο όρος Ράσμορ, όπου στέκονται τέσσερις γίγαντες της Ιστορίας, ο Ουάσινγκτον, ο Τζέφερσον, ο Λίνκολν, ο Θ. Ρούσβελτ. Τέσσερις είναι, όσοι και εκείνοι οι πρόεδροι που κέρδισαν το Νομπέλ Ειρήνης».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News