H Ανεγκρέτ Κραμπ-Καρενμπάουερ δεν ήθελε χαρτοφυλάκιο στον «μεγάλο συνασπισμό», καθώς έχει τα προβληματάκια της με τη διαχείριση του κακού για τη γερμανική Χριστιανοδημοκρατία αποτελέσματος των ευρωεκλογών (28,9%). Ωστόσο η Ανγκελα Μέρκελ επέμενε – και όταν θέλει η καγκελάριος, το πουλέν υπακούει. Ετσι η Ανεγκρέτ «επείσθη» να αναλάβει το υπουργείο Αμυνας το οποίο «εγκατέλειψε» η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν για να καθίσει στον προεδρικό θώκο της Κομισιόν.
Η Ανεγκρέτ –η οποία, για λόγους οικονομίας λόγου και μελάνης, στον Τύπο συνήθως αναφέρεται με το ακρωνύμιο ΑΚΚ- ταμπουρώθηκε πίσω από την επίμονη άρνησή της να συμμετάσχει στη γερμανική συγκυβέρνηση (Χριστιανοδημοκράτες και Σοσιαλιστές), γεγονός που έως τώρα αποδιδόταν στη «σφοδρή επιθυμία της» να επικεντρωθεί στην προγραμματική αναδιοργάνωση της Χριστιανοδημοκρατικής Ενωσης.
Αυτά τουλάχιστον ευαγγελιζόταν τον Δεκέμβριο του 2018, όταν κέρδισε την εμπιστοσύνη των ομοϊδεατών της και υπερψηφίστηκε, στενοχωρώντας τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Τότε όλοι οι πολιτικοί αναλυτές εκτιμούσαν ότι η νίκη της ΑΚΚ εξασφάλιζε και την παραμονή της Μέρκελ στην καγκελαρία έως τη λήξη της θητείας της, το 2021. Φευ, μεσολάβησαν οι ευρωεκλογές, το πατατράκ της Κεντροδεξιάς και η άνοδος των Πρασίνων, μία αιφνίδια και πολύ σημαντική αλλαγή σκηνικού που κάνει τα πολιτικά πράγματα του Βερολίνου ασταθέστερα – το λιγότερο.
Η Μέρκελ προόριζε την ΑΚΚ και για διάδοχό της στην καγκελαρία (κάποτε, στο μέλλον), αλλά το πρότζεκτ στράβωσε νωρίς.
Στην Ανεγκρέτ οι επικριτές της καταλογίζουν ανωριμότητα στη διαχείριση κρίσεων –ακόμη και μικρών έως αστείων, όπως η περίπτωση με τον πιτσιρίκο Rezo και τα προεκλογικά βίντεό του στο YouTube-, έλλειψη πολιτικών ανακλαστικών η οποία δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από όσα η ΑΚΚ θα επιθυμούσε να λύσει.
Στο σύντομο πέρασμά της από την προεδρία της Χριστιανοδημοκρατίας η ΑΚΚ διέπραξε σφάλματα και γκάφες, και η δημοτικότητά της καταποντίστηκε. Εκλινε επί δεξιά, εκτροχιάζοντας την κομματική θέση της εποχής Μέρκελ περί συναινέσεων, έχασε τα νέα θέματα της πολιτικής ατζέντας όπως είναι το κλιματικό πρόβλημα, εξέφρασε «σκληρές» απόψεις υπέρ μιας κάποιας λογοκρισίας στα ασύδοτα σόσιαλ μίντια. Ετέθη, δηλαδή, εκτός εποχής – κάτι ανατριχιαστικά επικίνδυνο για ηγέτιδα κόμματος εξουσίας, γερμανικού κιόλας. Ετσι στα ενδότερα της Χριστιανοδημοκρατίας ο αγώνας των μνηστήρων για έκπτωση της ΑΚΚ από την ηγεσία εξελίσσεται ήδη.
Η κίνηση της Μέρκελ να τοποθετήσει την ΑΚΚ επικεφαλής του δύσκολου υπουργείου Αμυνας ερμηνεύεται ως το τελευταίο στοίχημα της καγκελαρίου. Καινούργια αποτυχία της ΑΚΚ δεν θα της συγχωρεθεί, ενώ θα επιταχύνει και τις εξελίξεις εντός της Χριστιανοδημοκρατίας. Η καγκελάριος προσφέρει στην ΑΚΚ την ευκαιρία να αποδείξει ότι μπορεί να αποδώσει καλύτερα. Θα το κάνει; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα σε αυτό το ερώτημα.