Πόσοι μαθητές πρέπει να είναι σε μια τάξη εν μέσω πανδημίας κορονοϊού; Τι πιστεύουν οι επιστήμονες και τι η κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας; Διότι φαίνεται ότι υπάρχει μια, αν όχι διαφωνία, σίγουρα διαφορετική προσέγγιση. Από την κυβέρνηση λένε τώρα —μετά και τα περί 17 μαθητών ανά αίθουσα κατά μέσο όρο της υπουργού Παιδείας Νίκης Κεραμέως— ότι η μείωση των μαθητών ανά τάξη είναι μεν επιθυμητή, αλλά δεν είναι εφικτή, ενώ οι επιστήμονες λένε ότι τελικά δεν έχει και τόση σημασία. Και καθώς η ημερομηνία έναρξης της σχολικής χρονιάς είναι, στις 30 Αυγούστου (!), μια εκκρεμότητα —τελευταία είδηση θέλει τον καθηγητή Νίκο Σύψα να μιλά για άνοιγμα σχολείων στις 7 Σεπτεμβρίου αλλά… κλείσιμο τον Δεκέμβριο!— όλα μπορούν να ιδωθούν υπό διαφορετικό πρίσμα.

Η περίπτωση του Γκίκα Μαγιορκίκη, επίκουρου καθηγητή Υγιεινής και Επιδημολογίας στο ΕΚΠΑ και νέου προσώπου στις ενημερώσεις για την Covid-19, είναι χαρακτηριστική καθώς ο διακεκριμένος επιστήμονας βρέθηκε στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης (και εν μέρει της κριτικής) επειδή υποστήριξε ότι δεν έχει τόση σημασία να μειωθούν οι μαθητές ανά τάξη —θέση που ταυτίζεται, τρόπον τινά, με αυτήν της κυβέρνησης, η οποία ποιούσα την ανάγκη φιλοτιμία επιμένει ότι δεν είναι απαραίτητο το «σπάσιμο» των τμημάτων ώστε να μειωθούν οι μαθητές και ο συγχρωτισμός.

Βέβαια, η τοποθέτηση του υπ. Επικρατείας Γιώργου Γεραπετρίτη, είναι κάπως διαφορετική. Μιλώντας στα «Νέα Σαββατοκύριακο» και στην Καρολίνα Παπακώστα, είπε ότι «όλοι θα επιθυμούσαμε λίγους μαθητές σε μεγάλες αίθουσες», αλλά χαρακτήρισε κάτι τέτοιο «δημοσιονομικά δυσβάστακτο». Άρα η μείωση των μαθητών ανά τάξη ώστε να μην υπάρξει διασπορά του κορονοϊού δεν γίνεται επειδή, πολύ απλά, λεφτά δεν υπάρχουν.

«Αντιλαμβάνομαι την ευαισθησία των εκπαιδευτικών και των γονέων. Εντούτοις, το επιθυμητό δεν είναι πάντοτε εύλογο και, ιδίως, δεν είναι πάντα εφικτό. Ολοι θα επιθυμούσαμε λίγους μαθητές σε μεγάλες αίθουσες. Αυτό όμως θα απαιτούσε είτε πολύ μεγαλύτερο αριθμό αιθουσών και εκπαιδευτικών είτε εκ περιτροπής διδασκαλία. Το πρώτο είναι τεχνικά αδύνατον και δημοσιονομικά δυσβάστακτο και το δεύτερο αντιεκπαιδευτικό» είπε επί λέξει ο κ. Γεραπετρίτης στα «Νέα».

Ωστόσο ο κ. Μαγιορκίνης επέμεινε ότι η κατά Γεραπετρίτη επιθυμητή μείωση των μαθητών ανά τάξη δεν έχει τόση σημασία. Με ανάρτηση του στο Facebook, ο καθηγητής ανέφερε:

«Μετά την χθεσινή ενημέρωση στο υπουργείο επανέρχομαι λίγο στο θέμα του μεγέθους των τάξεων επειδή φαίνεται να επικεντρώνεται εκεί η συζήτηση και να εξηγήσω γιατί δεν έχω πεισθεί ότι έχει τόση σημασία. Η απόσταση του 1,5 μέτρου είναι σημαντική για την μετάδοση με σταγονίδια και θα πρέπει να την τηρούμε όσο μπορούμε γενικά. Όπου δεν μπορούμε θα πρέπει να βρίσκουμε τρόπο να μειώσουμε την πιθανότητα μετάδοσης με την χρήση μάσκας. Η ίδια λογική εφαρμόζεται και στα σχολεία με γενικευμένη χρήση μάσκας στις τάξεις. Οι τάξεις θα πρέπει να σημειωθεί δεν μπορούνε να θεωρούνται όπως χώροι εστίασης. Στην εστίαση υπάρχει διαρκής εναλλαγή των ατόμων που συνευρίσκονται. Οι τάξεις έχουν διαρκώς την ίδια σύνθεση και έτσι μπορούμε να τις θεωρήσουμε ως κοινωνικές “φουσκάλες” ή “φούσκες” (bubbles) οπότε η λογική στην αντιμετώπισή τους είναι αρκετά διαφορετική. Καταρχήν η όποια μετάδοση στην τάξη είναι πλήρως ιχνηλατίσιμη και μπορεί να περιοριστεί με απλό περιορισμό, ενώ στην εστίαση δημιουργεί κατα κόρον “ορφανά” κρούσματα».

Αναφορικά με ερώτημα »πόση είναι η επιβάρυνση των αποστάσεων >1.5 μέτρου στις τάξεις 25 μαθητών σε σχέση με τις τάξης 15 μαθητών;», ο κ.  Μαγιορκίνης παραπέμποντας σε έναν πίνακα εξηγεί: «Για να βοηθήσω λιγάκι στην εξήγηση έχω φτιάξει ένα διάγραμμα τάξης 15 μαθητών (δεξιά). Με πράσινα βελάκια δείχνω τις ανά 2 αποστάσεις του μαθητή στο πρώτο θρανίο με όλους τους μαθητές στην δίπλα σειρά (8 αποστάσεις), για λόγους ευκολίας δεν δείχνω τις υπόλοιπες με μαθητές τις ίδιας σειράς (6 αποστάσεις). Οι αποστάσεις του μαθητή αυτού είναι 14 και όλες υπερβαίνουν το 1,5 μέτρο. Το σύνολο των αποστάσεων σε αυτήν την διάταξη είναι 120. Όπως φαίνεται και παρακάτω μία τάξη 25 μαθητών οι ανά 2 αποστάσεις είναι 325 με 13 να παραβαίνουν το όριο του 1.5 μέτρου δηλαδή μόλις το 4% όλων των πιθανών συνδυασμών. Αυτές οι “παραβάσεις” είναι μόνο σε οριζόντιο επίπεδο, και δεν επιτρέπουν την μετάδοση στον κάθετο άξονα τη τάξης».

Συνεπώς, εξηγεί ο καθηγητής « από αυτούς τους υπολογισμούς η μετατροπή της τάξης σε μέγεθος 15 ατόμων εξαλείφει το 4% των ανά 2 αποστάσεων την ώρα του μαθήματος. Συγχρόνως αυξάνει (σχεδόν διπλασιάζει) τον αριθμό των εκπαιδευτικών ωρών που θα πρέπει να καλυφθούν από εκπαιδευτικούς. Το σενάριο λοιπόν δείχνει ότι για την πιθανότητα μετάδοσης αποκλειστικά και μόνο την ώρα της εκπαιδευτικής διαδικασίας προκειμένου να ρίξεις 4% τις κοντινές επαφές θα πρέπει να διπλασιάσεις τον χρόνο έκθεσης των εκπαιδευτικών».

Καταλήγοντας την ανάρτησή του ο Γκίκας Μαγιορκίνης λέει: «Αντιλαμβάνομαι ότι η πρόθεση είναι πάντα το καλύτερο των μαθητών και των εκπαιδευτικών αλλά προσωπικά πιστεύω ότι η απάντηση δεν είναι τόσο απλή και δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι θα υπήρχε (και αν θα υπήρχε) σημαντικό κέρδος στην μείωση της μετάδοσης από 25 σε 15 όσον αφορά την μετάδοση σταγονιδίων».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News