Ο πρώην υπουργός Νίκος Φίλης | Intimenews/ΚΑΠΑΝΤΑΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
Επικαιρότητα

Φίλης: «Γιατί το κράτος να μισθοδοτεί εις τον αιώνα τον άπαντα τους ιερείς;»

Ο πρώην υπουργός Παιδείας τάσσεται υπέρ των καθαρών σχέσεων ανάμεσα στην Πολιτεία και την Εκκλησία και κατά των «γαλαντομιών»
Protagon Team

Υπερ μίας καθαρής ρύθμισης των σχέσεων στις σχέσεις του Κράτους με την Εκκλησία τάσσεται ο πρώην υπουργός  Παιδείας και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Φίλης, χωρίς «γαλαντομίες» από την πλευρά του Κράτους.

Σε συνέντευξή του στο topontiki.gr o πρώην υπουργός σημειώνει καταρχάς ότι είναι «θετικό και αναγκαίο να επιχειρείται και να επιτυγχάνεται συμφωνία ανάμεσα στην Πολιτεία και την Εκκλησία. Είναι θετικό το ότι οι δύο πλευρές συμφώνησαν να μην είναι δημόσιοι υπάλληλοι οι ιερείς».

Προσθέτει όμως ότι «δεν κατανοώ πώς αυτό θα επιτευχθεί ουσιαστικά όταν το κράτος διατηρεί την υποχρέωσή του να πληρώνει στην Εκκλησία τουλάχιστον 210 εκατομμύρια ετησίως προκειμένου αυτή να μισθοδοτεί εις τον αιώνα τον άπαντα τους ιερείς».

Επισημαίνει ακόμη ότι το κράτος «οφείλει να διασφαλίσει στους πολίτες το δικαίωμά τους στη λατρεία του θεού τους και συνεπώς τη μισθοδοσία των κληρικών όλων των επίσημων θρησκειών και δογμάτων στη χώρα μας. Γιατί, όμως, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δίνονται τόσα χρήματα και να διασφαλίζονται οι 10.000 θέσεις των ιερέων; Γνωρίζετε ότι στα χρόνια των μνημονίων είχαμε μόνο 8.000 μόνιμους νοσοκομειακούς γιατρούς;

Με τη συμφωνία για την εκκλησιαστική περιουσία αναγνωρίζονται στην Εκκλησία αμφισβητούμενα περιουσιακά στοιχεία προκειμένου να αξιοποιηθούν από κοινού με το κράτος. Χρειάζεται πολλή δημόσια συζήτηση και νομική διευκρίνιση και όχι γαλαντομίες εκ μέρους του κράτους. Η εκκλησιαστική περιουσία είναι ένα ακανθώδες ζήτημα και δεν αντιλαμβάνομαι γιατί προωθείται μια ρύθμιση τύπου «περαίωση» υπέρ της Εκκλησίας – και μάλιστα προκαταλαμβάνοντας το Κτηματολόγιο, που θα ολοκληρωθεί τα αμέσως επόμενα χρόνια».

Στο ερώτημα αν η κυβερνητική πρόταση για τη συνταγματική αναθεώρηση δεν επιζητεί τον πλήρη χωρισμό Εκκλησίας – Πολιτείας, ο κ. Φίλης επισημαίνει μεταξύ άλλων ότι «η κυβέρνηση, ο Πρωθυπουργός, θέτει ένα θέμα εκλογίκευσης των σχέσεων Πολιτείας και Εκκλησίας, δύο ισχυρών θεσμών, διαφορετικής όμως ποιότητας».

Και προσθέτει ότι «η Εκκλησία λειτουργεί, δυστυχώς, συχνά ως ένα πολιτικό κόμμα. Αυτό προκύπτει από τις αμφισημίες του καθεστώτος της επικρατούσας θρησκείας. Για παράδειγμα η ιστορία με τα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό. Τι είναι αυτό; Γιατί πρέπει να κάνει εξωτερική πολιτική η Εκκλησία της Ελλάδος;»

Θέτει ακόμη το ερώτημα «πόσο ουδετερόθρησκο  είναι ένα κράτος του οποίου το Σύνταγμα στο προοίμιο λέει ότι “συντάσσεται εν ονόματι της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος”; Πόσο ουδετερόθρησκο είναι ένα κράτος όταν δίπλα στο συνταγματικό θεμέλιο, το κοσμικό θεμέλιο του συντάγματος, που είναι η λαϊκή κυριαρχία, υπάρχει ένα συμβολικό θεμέλιο που είναι το Άγιο Πνεύμα;

» Και μετά είναι το θέμα της επικρατούσας θρησκείας. Γιατί πρέπει να παραμείνει αυτό; Λέει ο πρωθυπουργός ότι θα υπάρξει μια ρύθμιση, μια ερμηνευτική δήλωση, η οποία θα λέει ότι η επικρατούσα θρησκεία δεν σημαίνει ότι είναι εις βάρος άλλων θρησκειών. Μα αυτό έτσι κι αλλιώς υπάρχει στο άρθρο 13, που αφορά τη θρησκευτική ελευθερία. Δεν το χρειαζόμαστε.

» Στο άρθρο 3 επίσης υπάρχουν κι άλλα θέματα που δίνουν την εντύπωση ότι το Σύνταγμα θρησκεύει. Λέει ότι η κρατούσα θρησκεία είναι «του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού». Δηλαδή το Σύνταγμα έχει «Ιησού Χριστόν ημών»; Πώς το αποδέχεται αυτό στη διατύπωση;»