326
| .

Ενας οπτικός πρόλογος με φαντασία

Αρης Μαλανδράκης Αρης Μαλανδράκης 21 Φεβρουαρίου 2016, 12:05

Ενας οπτικός πρόλογος με φαντασία

Αρης Μαλανδράκης Αρης Μαλανδράκης 21 Φεβρουαρίου 2016, 12:05

«Intro sequence» είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται κυρίως στα βίντεο γκέιμ. Αναφέρεται σε μια εισαγωγική σκηνή του παιχνιδιού, η οποία δεν είναι διαδραστική και συνήθως συνδέεται έμμεσα με όσα επακολουθούν. Η δική της συμβολή συνίσταται στη δημιουργία μιας –κινηματογραφικής κατά βάση- ατμόσφαιρας, κατάλληλης να σε βάλει στο πνεύμα του παιχνιδιού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το intro του σκηνοθέτη Πιτ Κάντελαντ: μια μικρού μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων, για το μουσικό βίντεο γκέιμ «The Beatles Rockband» της Harmonix Music Systems.

Σε αυτόν τον οπτικό πρόλογο, ένα μείγμα ρεαλισμού και φαντασίας που λειτουργεί ως προπομπός του βίντεο γκέιμ, πρωταγωνιστούν οι φιγούρες των «Μπιτλς». Ο Τζον Λένον, ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ, ο Τζορτζ Χάρισον και ο Ρίνγκο Σταρ (σε τέλεια εικονογραφική απόδοση χάρη στους υπολογιστές) διατρέχουν την οθόνη και ξεδιπλώνουν την πλούσια καριέρα τους, τραγουδώντας γνωστές επιτυχίες τους.

Η ταινία ξεκινά με μια βαθιά κατάδυση, από τις στέγες του Λίβερπουλ μέχρι το υπόγειο κλαμπ της πόλης όπου έκανε τις πρώτες εμφανίσεις του το συγκρότημα, έχοντας –τότε- στα τύμπανα τον Πιτ Μπεστ. Με ηχητική υπόκρουση το σάουντρακ της πρώτης ταινίας τους, «A hard day’s night», παρουσιάζεται η εκτίναξη των Fabulous 4  στην κορυφή της επιτυχίας. Η «Μπιτλομανία», η διάβαση των τεσσάρων μουσικών στην Abbey Road (όπως στο εξώφυλλο του ομότιτλου δίσκου), η θριαμβευτική άφιξή τους στη Νέα Υόρκη (που χαρακτηρίστηκε «βρετανική εισβολή στην αμερικανική αγορά της ποπ μουσικής»), το «Paperback writer» που έγραψαν ο Τζον Λένον με τον Πολ ΜακΚάρτνεϊ, καθώς και το «Here comes the sun» του Τζορτζ Χάρισον, ξεδιπλώνονται με γρήγορο ρυθμό στον πρόλογο του βίντεο γκέιμ.

Από τη μουσική και οπτική ανασκόπηση δεν θα μπορούσε να απουσιάζει το «Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band», κατά πολλούς η κορυφαία στιγμή της καριέρας τους, στο οποίο λανσάρισαν το ενδυματολογικό λουκ μιας στρατιωτικής μπάντας Εδουαρδιανής εποχής. Η οπτική πανδαισία που οδηγεί στο φινάλε γίνεται με το «I’m the Walrus» του Λένον. «Το τελευταίο ψυχεδελικό αριστούργημα των Μπιτλς», σύμφωνα με τον επαγγελματία «Σκαθαρολόγο» Σκοτ Φρίμαν, αποκτά ένα ιδανικό οπτικό συμπλήρωμα χάρη στα κινούμενα σχέδια αυτής της ταινίας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...