«Όλοι ενωμένοι στο μέτωπο κατά της τρομοκρατίας» αναγράφουν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Ποια είναι αλήθεια για την τρομοκρατία που δήθεν απειλεί τους Έλληνες πολίτες; Ένας ταξιτζής μου διηγήθηκε μια ιστορία τις προάλλες. Οδηγούσε στα Εξάρχεια, στην Εμμανουήλ Μπενάκη, όταν είδε το εξής: μια παρέα νεαρών ταραξιών σταμάτησαν μια Mercedes. Κατέβασαν με τη βία το ζευγάρι που επέβαινε στο αστραφτερό αυτοκίνητο. Έπειτα με ρόπαλα και μίσος έσπασαν το αυτοκίνητο. Πιο πέρα μια ομάδα αστυνομικών έκανε πως δεν έβλεπε τίποτε. Κόσμος έπινε καφέ εκείνη την ώρα στα γύρω μαγαζιά, ήταν μέρα μεσημέρι. Κάνεις μα κάνεις δεν σηκώθηκε να βοηθήσει. Παρακολουθούσαν όλοι το συμβάν και στα χείλη τους διέκρινε κανείς ένα μειδίαμα. Πως απέκτησαν άραγε τα νέα αυτά παιδιά την Mercedes; Από χρήματα φοροδιαφυγής; Είναι ο νέος οδηγός καπιταλιστής εργοδότης; Γιος ενός φοροφυγά πατέρα; Μήπως το αμάξι ήταν της κοπέλας; Αγορασμένο με χρήματα που έκλεψε από το κράτος;

“Ακίνητοι οι περαστικοί και ας στρίγγλιζε η κοπέλα. Κάνεις δεν έσπευσε να βοηθήσει. Επιστρέφουμε σε εποχές όπου έπινες μπύρα σε καφέ στα Εξάρχεια και μετά έσπαγες το μπουκάλι στο κεφάλι αστυνομικού και κάνεις δεν σάλευε» είπε ο ταξιτζής και σταμάτησε το ταξίμετρο. Και ενώ οι αρχές κυνηγούν τους τρομοκράτες μήπως μας θυμίζει κάτι από τα παλιά αυτή η ιστορία; Μια αστυνομία ανίκανη να εξαρθρώσει μικρούς τρομοκρατικούς πυρήνες καθώς κυνηγάει τα ίχνη μια μεγάλης τρομοκρατικής επίθεσης που έπεται υποκινούμενη από σκοτεινές και ανίκητες δυνάμεις. Μια κοινωνία αδιάφορη, με ανεκτικότητα απέναντι στη βία και την τρομοκρατία, σε κάθε της μορφή. Μια κοινωνία που κάποτε, όχι σε ένα πολύ μακρινό παρελθόν, ανέχθηκε μια 17 Νοέμβρη. Και που στο μέλλον θα ανεχθεί ακόμη περισσότερα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News