Θα ακουστεί η διατύπωση κάπως πανηγυρική, αλλά την εννοούμε μέχρι κεραίας: την αμφιλεγόμενη τιμή της Ελλάδας του 2013 – της Ελληνικής Δημοκρατίας, των Ελλήνων, όχι της Ελληνικής Κυβέρνησης ή των οποιωνδήποτε αρχόντων … – ήρθε και έσωσε η απόφαση εκείνου του Δικαστηρίου που αθώωσε τους ξένους μετανάστες οι οποίοι απέδρασαν από κρατητήριο (της Ηγουμενίτσας, αλλά δεν έχει σημασία το συγκεκριμένο).

Γιατί; Επειδή οι συνθήκες κράτησης ήταν τόσο άθλιες, η υγιεινή απούσα, ο υπερπληθυσμός αφόρητος, οι τουαλέτες άσε καλύτερα, ώστε το Δικαστήριο έκρινε πως η ντουζίνα συνανθρώπων μας – άνθρωποι πριν από μετανάστες, ξένοι, λαθρομετανάστες ή ο,τιδήποτε! – που σηκώθηκαν και την έκαναν, είχαν επιχειρήσει απλώς να ασκήσουν ένα απλό, στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα. Την διαφυγή από τον εξευτελισμό. Την διεκδίκηση της ανθρώπινης οντότητάς τους.

Δεν αλλάζει τίποτε μια τέτοια απόφαση από την φρίκη της κατάστασης π.χ. στο Μεταγωγών ή σε μικρότερα κρατητήρια. Αλλά, τουλάχιστον, η Δικαιοσύνη απέδειξε εν προκειμένω ότι καταλαβαίνει και παίρνει στα σοβαρά τις αξίες που όλοι επικαλούμαστε. Ότι είναι τυφλή όπως οφείλει να είναι. Όχι γκαβή όπως αποδεικνύεται πολύ συχνά.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News