Ο Κάρλος Αλκαράθ ήταν το φαβορί. Είχε κατακτήσει το τρόπαιο τις δύο προηγούμενες σεζόν (2023, 2024). Είχε κερδίσει 35 από τα 38 τελευταία του ματς στο γρασίδι. Ηταν αήττητος σε γκραν-σλαμ τελικούς (5-0). Μετρούσε πέντε διαδοχικές νίκες σε βάρος του χθεσινού αντιπάλου του στον τελικό του Γουίμπλεντον. Εκεί, στο κεντρικό κορτ του All England Club, πήρε το πρώτο σετ (6-4) και είχε στο πλευρό του τη συντριπτική πλειονότητα των 15.000 θεατών. Η νίκη του έκλεινε το μάτι. Αλλά στο τέλος, έπειτα από μια μάχη που διήρκεσε τρεις ώρες, βασιλιάς του πιο ιστορικού τουρνουά τένις στέφθηκε ο Γιανίκ Σίνερ.

Οταν βρίσκονται αντιμέτωποι οι δύο κορυφαίοι τενίστες της τελευταίας διετίας, τίποτα δεν είναι απίθανο να συμβεί. Την πρώτη φορά που συναντήθηκαν σε major τελικό, πριν από πέντε εβδομάδες στο Ρολάν Γκαρός, ο Αλκαράθ έχασε τα δύο πρώτα σετ, αλλά με μια εντυπωσιακή ανατροπή έφυγε θριαμβευτής από το Παρίσι. Τη δεύτερη φορά, το βράδυ της Κυριακής (13/7) στο Λονδίνο, ο Σίνερ κόντρα στις προβλέψεις -όσες χωρούν σε τέτοιους αγώνες- τον νίκησε με 3-1 σετ (4-6, 6-4, 6-4, 6-4) και έγινε ο πρώτος Ιταλός που κατακτά το Βρετανικό Οπεν. Στα παιχνίδια που κρίνουν τους πιο σημαντικούς τίτλους, χάνουν μόνο ο ένας από τον άλλον.

Ηταν ο τέταρτος γκραν-σλαμ τίτλος του Σίνερ, ο οποίος τον προσεχή μήνα θα κλείσει τα 24. Πριν από το εφετινό Γουίμπλεντον είχε κατακτήσει το Αμερικανικό Οπεν (2024) και δύο φορές το Αυστραλιανό Οπεν (2023-2024). Του λείπει μόνο το τρόπαιο του Ρολάν Γκαρός για να συμπληρώσει το «καρέ». Αν και ο πρώτος θρίαμβος δεν ξεχνιέται ποτέ, όπως ο πρώτος έρωτας, η χθεσινή επιτυχία ήταν η πιο περήφανη στιγμή της μέχρι τώρα καριέρας του.

Η ήττα του στο Παρίσι, τον Ιούνιο, ήταν πολύ οδυνηρή, με τον τρόπο που συνέβη. Από εκείνες που, συχνά, οι πρωταθλητές δυσκολεύονται να ξεπεράσουν. Αλλά αυτό που θαυμάζει κανείς στον Ιταλό περισσότερο από κάθε τι άλλο, σημειώνει το BBC Sport, είναι η μενταλιτέ του. Στις πιο κρίσιμες στιγμές, κανένα συναίσθημα, κανένα ερέθισμα, δεν μπορεί να τον κάνει να χάσει τη συγκέντρωσή του.

Ο Αλκαράθ, υποστηρίζουν οι «ειδικοί» του τένις, είναι καλύτερος τεχνίτης, ένας «αρτίστας» των κορτ, όμως οι μεταπτώσεις του από παιχνίδι σε παιχνίδι, ή ακόμη και στο ίδιο ματς, είναι μεγάλες και ανεξήγητες. Φάνηκε και χθες, στο δεύτερο σετ. Ενώ ο Σίνερ, θα παίξει το τένις του, χωρίς κανένας και τίποτα να μπορεί να του «χαλάσει το μυαλό».

«Στο τέλος της ημέρας δεν έχει σημασία πώς κέρδισες ή έχασες. Πρέπει, απλώς, να κατανοήσεις τι δεν έκανες σωστά», είπε, μεταξύ άλλων, στην on-court ομιλία του. «Αποδεχθήκαμε την ήττα (στο Παρίσι), συνεχίσαμε να δουλεύουμε, και αυτός είναι ο λόγος που τώρα κρατάω στα χέρια μου αυτό το τρόπαιο. Είναι τόσο σημαντικό για μένα… Ζω το όνειρό μου».

Δεν είναι τυχαία το Νο.1 του ranking. Μόλις επέστρεψε από το Παρίσι, γράφει το BBC Sport, πέρασε μερικές μέρες με την οικογένεια και τους φίλους του, παίζοντας πινγκ-πονγκ και ψήνοντας στο μπάρμπεκιου. Υστερα επέστρεψε στις προπονήσεις με το ίδιο κέφι όπως και πριν, αποφασισμένος να πάρει τη ρεβάνς από τον 22χρονο αντίπαλο και φίλο του.

Με τη βοήθεια της τύχης στη φάση των «16» (έχασε τα δύο πρώτα σετ από τον Γκριγκόρ Ντιμιτρόφ, όμως ο 34χρονος Βούλγαρος αποσύρθηκε στο τρίτο λόγω τραυματισμού), τα κατάφερε. Εβαλε τέλος στη διετή κυριαρχία του Αλκαράθ στο Γουίμπλεντον, και στο όνειρό του να γίνει μόλις ο δεύτερος τενίστας μετά τον Μπιορν Μποργκ που θα κατόρθωνε να υπερασπιστεί το «Τσάνελ Σλαμ» (Ρολάν Γκαρός και Γουίμπλεντον την ίδια χρονιά).

Σίνερ και Αλκαράθ έχουν συνθέσει ένα δίπολο που (φαίνεται πως) θα κυριαρχήσει τα επόμενα χρόνια στο ανδρικό τένις. Πέρυσι μοιράστηκαν τα τρόπαια στα τέσσερα κορυφαία τουρνουά, και πιθανότατα θα συμβεί το ίδιο κι εφέτος. Ο θρυλικός Τζον ΜάκΕνρο δήλωσε χθες στην τηλεόραση του BBC ότι η αντιπαλότητά τους, του θυμίζει τις δικές του, επικές μάχες με τον Μποργκ, που ολοκληρώθηκαν με ισοπαλία (7-7), αλλά και εκείνες του Ρότζερ Φέντερερ με τον Ράφα Ναδάλ. Το 2008, ο Ελβετός και ο Ισπανός συνέθεσαν το πρώτο «ζευγάρι» φιναλίστ που διεκδίκησε το Ρολάν Γκαρός και το Γουίμπλεντον την ίδια χρονιά. Οπως τώρα, 17 χρόνια μετά, ο Σίνερ και ο Αλκαράθ.

Οι δύο κορυφαίοι τενίστες της νέας γενιάς είναι, περίπου, ισοδύναμοι. Ο Σίνερ έχει κατακτήσει 20 τίτλους (τέσσερις σε γκραν-σλαμ), ενώ ο Αλκαράθ, 21 (κι ένα γκραν-σλαμ τρόπαιο παραπάνω). Τις δύο τελευταίες σεζόν ο Σίνερ κέρδισε 99 από τα 110 παιχνίδια του (90%), ενώ ο Αλκαράθ, 102 από τα 121 (85%). Στο head to head προηγείται ο Αλκαράθ με 8-6. Στο ταλέντο μοιάζουν πολύ, όμως στον χαρακτήρα και στο στιλ παιχνιδιού είναι εντελώς διαφορετικοί – και αυτό κάνει την αντιπαλότητά τους ακόμη πιο συναρπαστική. Είναι μια νέα version του «Φωτιά εναντίον Πάγου», σχολιάζει το BBC Sport. Κι ας μην είναι ο Αλκαράθ τόσο «φωτιά» όσο ο ΜάκΕνρο, ή ο Σίνερ τόσο «πάγος» όσο ο Μποργκ.

Ο πρώτος άνθρωπος που ο Σίνερ θέλησε να ευχαριστήσει αμέσως μετά τον χθεσινό του θρίαμβο ήταν ο Αλκαράθ. «Κάρλος, σε ευχαριστώ που είσαι ο παίκτης που είσαι». Ο Ισπανός, από την πλευρά του, είχε ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο, λες και είχε κερδίσει εκείνος το τρόπαιο. Είναι φίλοι. Και αναγνωρίζουν ότι ο ένας ωθεί τον άλλον να γίνει ακόμη καλύτερος παίκτης. Είναι κι αυτό ένα χαρακτηριστικό που συναντάμε συχνά στις ιστορικές αντιπαλότητες, σε όλα τα σπορ.

Ο 86χρονος Ροντ Λέιβερ, ο πρώτος στα χρονικά του επαγγελματικού τένις που ξεπέρασε το ένα εκατομμύριο δολάρια σε έσοδα από νίκες σε τουρνουά, τα είπε όλα σε τρεις προτάσεις: «Αυτά τα δύο παιδιά είναι δώρο για το άθλημά μας. Είτε κερδίζουν είτε χάνουν, παίζουν με χαρά, κλάση και σεβασμό προς τον αντίπαλο. Ετσι γίνεσαι αληθινός πρωταθλητής».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News