H 21η Δεκεμβρίου 2016 ήταν μια ημέρα την οποία περίμενε ο ΟΠΑΠ -και όχι άδικα- αφού δικαιώθηκε, τελικά, για την υπόθεση C-131/15 P. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάνθηκε -εκ νέου- ότι οι συμβάσεις που είχε συνάψει το ελληνικό Δημόσιο με τον ΟΠΑΠ, σε σχέση με την εκμετάλλευση τυχερών παιγνίων και ηλεκτρονικών παιγνιομηχανημάτων με κερματοδέκτη (βλέπε: VLTs ή τα πολυσυζητημένα «φρουτάκια»), δεν συνιστούσε κρατική ενίσχυση μη συμβατή προς την ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Οπως αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, επί της ουσίας πρόκειται για δυο μέτρα που υπήρχαν στις συμβάσεις που υπέγραψε το 2011 το Δημόσιο με τον ΟΠΑΠ: Το πρώτο μέτρο αφορούσε τη χορήγηση στον ΟΠΑΠ αποκλειστικής άδειας για την εκμετάλλευση 35.000 ηλεκτρονικών παιγνιομηχανημάτων (video lottery terminals, VLT) για χρονικό διάστημα δέκα ετών με λήξη ισχύος στα τέλη του έτους 2022, έναντι εισφοράς ποσού 560 εκατομμυρίων ευρών (συμφωνία VLT).
Το δεύτερο μέτρο συνίστατο σε δεκαετή παράταση, από το 2020 έως το 2030, με προσάρτημα σε σύμβαση συναφθείσα μεταξύ του ελληνικού Δημοσίου και του ΟΠΑΠ το 2000, των ήδη χορηγηθέντων στον ΟΠΑΠ αποκλειστικών δικαιωμάτων για την με οποιονδήποτε τρόπο εκμετάλλευση δεκατριών τυχερών παιγνίων.
Το 2012, επτά καζίνο υπέβαλαν καταγγελία στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όπου υποστήριξαν ότι η συμφωνία VLT συνεπαγόταν τη χορήγηση στον ΟΠΑΠ κρατικής ενισχύσεως ασύμβατης με την ευρωπαϊκή εσωτερική αγορά. Κατά την άποψή τους, το ελληνικό Δημόσιο θα μπορούσε να εισπράξει υψηλότερο τίμημα από το προβλεπόμενο στην εν λόγω συμφωνία ποσό των 560 εκατομμυρίων ευρώ. Επιπλέον, τα εισπραττόμενα από τον ΟΠΑΠ κέρδη θα ήταν πολύ λιγότερα, εάν είχε λειτουργήσει υπό συνθήκες ελεύθερου ανταγωνισμού.
Την καταγγελία υπέβαλαν τα καζίνο Club Hotel Loutraki AE, Vivere Entertainment AE, Theros International Gaming, Inc., Ελληνικό Καζίνο Κέρκυρας, Καζίνο Ρόδου, Porto Carras AE και Καζίνο Αιγαίου AE. Η καταγγελία δεν έγινε, ωστόσο, δεκτή από την Επιτροπή, η οποία διαπίστωσε ότι η συμφωνία δεν συνιστούσε κρατική ενίσχυση.
Ειδικότερα έκρινε ότι:
- το ποσό των 560 εκατομμυρίων ευρώ, το οποίο όφειλε ο ΟΠΑΠ, ήταν σημαντικά χαμηλότερο της τρέχουσας καθαρής αξίας της συμφωνίας VLT
- το καταβληθέν ποσό από τον ΟΠΑΠ έναντι του προσαρτήματος (συμπεριλαμβανομένης της παρακρατηθείσας από το ελληνικό Δημόσιο εισφοράς που αντιστοιχούσε σε 5% των ακαθάριστων εσόδων από τα παίγνια για το διάστημα μεταξύ της 13ης Οκτωβρίου 2020 και της 12ης Οκτωβρίου 2030) ήταν, αντιθέτως, υψηλότερο από την τρέχουσα καθαρή αξία του προσαρτήματος
- το υψηλότερο τίμημα το οποίο κατέβαλε ο ΟΠΑΠ, στο πλαίσιο του προσαρτήματος, δεν ήταν παρά ταύτα επαρκές ώστε να διασφαλίσει ότι, κατά μέσο όρο, οι ελληνικές αρχές όφειλαν να δεσμευθούν να θεσπίσουν συμπληρωματική εισφορά επί των ακαθάριστων εσόδων του ΟΠΑΠ από τα τυχερά παίγνια στο πλαίσιο της εκμεταλλεύσεως των VLT, η οποία θα προστίθετο στο αρχικό ποσό των 560 εκατομμυρίων ευρώ.
Κατά συνέπεια, η Επιτροπή διαπίστωσε ότι η συμφωνία δεν συνιστούσε κρατική ενίσχυση, κάτι που επιβεβαίωσε την Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο απορρίπτοντας την αίτηση αναιρέσεως των σχετικών αποφάσεων την οποία υπέβαλαν τα επτά καζίνο.