Το θέαμα έμοιαζε υπέροχο: οι δρόμοι της Θεσσαλονίκης φίσκα από αυτοκίνητα από τις 8 το πρωί και τα πεζοδρόμια γεμάτα χαρούμενους μαθητές. Κόσμος έμπαινε στα μαγαζιά, κόσμος έβγαινε, κόσμος παζάρευε, κόσμος κρατούσε σακούλες. Η αγορά κινήθηκε, τα καφέ δούλεψαν, το χρήμα έπεσε και να φανταστείς ότι είναι τέλος του μήνα κι ακόμη 11 το πρωί. Σαν την Παραμονή των Χριστουγέννων! Σκέψου τι χαμός θα γίνει ως το βράδυ! Ειδυλλιακό δεν είναι;
Ε όχι, δεν είναι. Καθόλου ειδυλλιακό δεν είναι το γεγονός ότι χιλιάδες μαθητές έκαναν κοπάνα από το σχολείο προκειμένου να πάνε στο κέντρο για Black Friday. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι γίνεται στους δρόμους από μαθητές των σχολείων. Κυκλοφορούν μες τη χαρά και το χαβαλέ, ενώ στις κουβέντες τους κυριαρχούν οι λέξεις «τοις εκατό», «Public», «Πλαίσιο», «iphone» και «η μάνα μου». Αυτή η φουκαριάρα «η μάνα μου» παίζει σε πολλές εκδοχές. «Η μάνα μου είναι κι αυτή στο κέντρο», «Πήρα τη μάνα μου και την είπα», «Ωχ, ξέχασα να πω τη μάνα μου», «Εγώ είπα τη μάνα μου να έρθει κι αυτή».
Ενιωθα πολύ άσχημα ρωτώντας τα παιδιά από ποιο σχολείο είναι κι αν είναι πολλοί οι συμμαθητές τους που «κάνουν Black Friday». Το κακό είναι ότι δεν κατάλαβα εάν αυτά αισθάνονταν περίεργα λέγοντάς μου: «Μόνο απ’ την τάξη μου είναι οκτώ άτομα». «Εμείς συνεννοηθήκαμε όλες να κατέβουμε στο κέντρο». «Είπαμε να έρθουμε για το Black Friday, να κάνουμε βόλτα». Κι η αλήθεια είναι ότι, με την εξαίρεση του Public όπου υπήρχε τεράστια ουρά και αναμονή από τα χαράματα, στα υπόλοιπα μαγαζιά υπήρχε πολύ αυξημένη κίνηση αλλά όχι τεράστιες ουρές. Οι περισσότεροι κοίταζαν, κάποιοι δεν είχαν σκοπό να ψωνίσουν, αλλά ήρθαν «για τη φάση».
Διευθύντρια Λυκείου δεν μπορούσε να κρύψει την απογοήτευσή της για την απουσία τουλάχιστον του 20% των μαθητών του σχολείου. «Συγγνώμη, αλλά οι γονείς έχουν μεγάλη ευθύνη», μου είπε. Σε άλλο σχολείο δεν μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν ότι έχασαν τους μισούς μαθητές για μια μέρα.
Αλλοι τρίβουν τα χέρια τους για τον ανέλπιστο τζίρο μια αδιάφορη Παρασκευή του Νοεμβρίου κι άλλοι τρίβουμε τα μάτια μας.