Η αστοχία του αναπληρωτή υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννη Μουζάλα να χαρακτηρίσει «Μακεδονία» την πΓΔΜ σε συνέντευξή του στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ, άνοιξε τον ασκό του Αιόλου και πυροδότησε μία κρίση στην κυβέρνηση, η οποία δεν φαίνεται πως θα λήξει έτσι απλά.
Μετά την απαίτηση του Πάνου Καμμένου να παραιτηθεί ο κ. Μουζάλας, ο Πρωθυπουργός δεν τον κάλεσε στο Μέγαρο Μαξίμου για την σύσκεψη που είχε προγραμματιστεί. Ο υπουργός Αμυνας πήγε όμως απρόσκλητος. Συζήτησαν και… αποτέλεσμα ουδέν.
Ο κ. Μουζάλας παραμένει στην θέση του, η κυβέρνηση ανακοινώνει ότι η απόφαση θα ληφθεί μετά την λήξη της Συνόδου Κορυφής και ο υπουργός μιλώντας το απόγευμα της Τετάρτης στην Ευρωβουλή όχι μόνο δεν φάνηκε να πτοείται, αλλά «διόρθωσε» και την σκανδαλώδη αναφορά του υπουργού Πολιτισμού Αριστείδη Μπαλτά, πως η εικόνα στην Ειδομένη είναι τιμητική για την Ελλάδα.
«Δεν είμαστε περήφανοι για την Ειδομένη» είπε ο κ. Μουζάλας και προσέθεσε: «Η Ειδομένη είναι αποτέλεσμα μονομερών ενεργειών, χωρίς αυτό να αφαιρεί την ευθύνη από την Ελλάδα. Δεν θέλω να δικαιολογήσω κανέναν».
Προς στήριξη του κ. Μουζάλα έσπευσαν δε πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, από την περιφερειάρχη Αττικής, Ρένα Δούρου, έως τον πρόεδρο της Βουλής Νίκο Βούτση.
Υπό αυτές τις συνθήκες, η υπόθεση φαίνεται πως έχει περισσότερο παρασκήνιο απ’ ό,τι εκ πρώτης όψεως φαίνεται.
Την στιγμή που ο κ. Καμμένος φέρεται μέσω των «παπαγάλων» που εκφράζουν τις θέσεις του, να έχει θέσει τελεσίγραφο και να έχει δώσει εντολή στους συνεργάτες του να μαζέψουν τα πράγματά τους από το υπουργείο Αμυνας, ο κ. Τσίπρας ακολουθεί την παράδοξη τακτική που έχει επιλέξει καθ’ όλη την περίοδο της διακυβέρνησής του: δεν κάνει τίποτε και θεωρεί ότι η κατάσταση θα εκτονωθεί.
Το αν η κρίση αυτή θα εκτονωθεί μέσω ανασχηματισμού, σιωπής ή «επιστράτευσης» της έστω χλιαρά πρόθυμης Φώφης Γεννηματά δεν φαίνεται ακόμη
Σύμφωνα όμως με κάποιες εκτιμήσεις στελεχών της κυβέρνησης, αυτό που στην πραγματικότητα συμβαίνει είναι ένας αμφίπλευρος πολιτικός εκβιασμός, με άγνωστη έκβαση και επιπτώσεις.
Κατά τις εκτιμήσεις αυτές, ο κ. Καμμένος βλέποντας την δική του δημοσκοπική κατακρήμνιση και την φθορά της κυβέρνησης, βρήκε στην ατυχή δήλωση του κ. Μουζάλα αφορμή να παίξει τα ρέστα του στο χαρτί του εθνικολαϊκισμού, να εμφανιστεί «ωραίος ως Ελλην» και να απευθυνθεί στο λιγοστό, αλλά πάντως με σαφή χαρακτηριστικά ακροατήριο του. Υπό την έννοια αυτή, ο κ. Καμμένος ως επικεφαλής των ΑΝΕΛ ασκεί έναν εκβιασμό στον κ. Τσίπρα, απειλεί ουσιαστικά να αποχωρήσει από την κυβέρνηση αν δεν απομακρυνθεί ο κ. Μουζάλας και επιχειρεί να καλλιεργήσει την εικόνα του στυλοβάτη της εθνικής πολιτικής.
Την ίδια στιγμή, ο κ. Τσίπρας αντιλαμβάνεται ότι η αποδοχή της απαίτησης του κυβερνητικού του εταίρου θα τον καταστήσει ανεπιστρεπτί όμηρο των ΑΝΕΛ και θα φθείρει ακόμη περισσότερο την πολιτική του εικόνα. Και φαίνεται πως απαντά στον κ. Καμμένο «αν θέλεις, ρίξε με. Θα πέσεις κι εσύ μαζί μου».
Κατά τις ίδιες πηγές πίσω από όλα αυτά βρίσκεται ο έτερος εφιάλτης της κυβέρνησης: η αξιολόγηση.
Σύμφωνα με κάποιες πηγές, η πίεση που ασκεί το προσφυγικό ζήτημα και η ανεξέλεγκτη τροπή του, έχει οδηγήσει τον κ. Τσίπρα στην απόφαση να κλείσει με την αξιολόγηση όσο το δυνατόν συντομότερα. Αυτό θα σημάνει την υπογραφή της κυβέρνησης σε ακόμη σκληρότερα μέτρα, επιπλέον περικοπές και ανατροπές στο Ασφαλιστικό, οι οποίες θα έχουν το αναμενόμενο πολιτικό κόστος.
Το κόστος αυτό δεν θέλει επ’ ουδενί να το επωμιστεί ο Καμμένος. Και έτσι παίζει το χαρτί του «Μακεδονικού», δημιουργώντας μία ενδοκυβερνητική κρίση και κατοχυρώνοντας μία πρόφαση έγκαιρης εγκατάλειψης του σκάφους προτού βυθιστεί.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο, το μέχρι στιγμής πολιτικό αποτέλεσμα είναι ένα: ο Πρωθυπουργός εκβιαζόμενος επιλέγει για μία ακόμη φορά την αδράνεια και συνεχίζει την πορεία του προς το αδιέξοδο.
Το αν η κρίση αυτή θα εκτονωθεί μέσω ανασχηματισμού, σιωπής ή «επιστράτευσης» της έστω χλιαρά πρόθυμης Φώφης Γεννηματά δεν φαίνεται ακόμη, αλλά πολλοί είναι εκείνοι που επιμένουν ότι δεν θα αργήσει να φανεί.