Το ποδόσφαιρο δεν αποκλείει κανέναν. Από τον Ματιέ Βαλμπουενά των 1,67 μ. μέχρι τον Πίτερ Κράουτς των 2,01 μ. και από τον Λούκα Μόντριτς των 67 κιλών μέχρι τον Βραζιλιάνο Ρονάλντο των 100+ κιλών, σταρ του ποδοσφαίρου υπάρχουν για όλα τα γούστα και σε όλα τα μεγέθη. Και κάθε παιδί σε κάθε γωνία της Γης μπορεί να σκέφτεται: «γιατί όχι εγώ;». Αλλο που η εποχή που ο σκάουτερ έβλεπε έναν πιτσιρικά να παίζει σε μια αλάνα και τον έβαζε να υπογράψει στη μεγάλη ομάδα τελείωσε μαζί με τη δεκαετία του ’70.
Το ποδόσφαιρο όμως τρέφεται από τους θρύλους του. Και λατρεύει τα αουτσάιντερ. Από την Ουγγαρία του Φέρεντς Πούσκας, που υποχρέωσε την Αγγλία στην πρώτη ήττα της ιστορίας της στο Γουέμπλεϊ, μέχρι την Βόρεια Κορέα, που απέκλεισε την Ιταλία στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966 και την Eθνική Δανίας, που οι παίκτες της διέκοψαν τις καλοκαιρινές διακοπές τους για να πάρουν το Ευρωπαϊκό Κύπελλο του 1992.
Αν υπάρχουν πολλοί που θυμούνται τον Ιαν Ρας να σκοράρει για τη Λίβερπουλ στα Κύπελλα Πρωταθλητριών της δεκαετίας του ’80, υπάρχουν άλλοι τόσοι να θυμούνται τον Ντουκαντάμ να αποκρούει τέσσερα πέναλτι για τη Στεάουα στον τελικό του 1986 με την Μπαρτσελόνα. Η ιστορία που μεγάλωσε γενιές αγοριών στα αγορίστικα περιοδικά, από το «Roy of the Rovers» μέχρι τον «Γκρέκο», ήταν του πιτσιρικά που οδηγεί την ομάδα της γειτονιάς του στην κατάκτηση του τίτλου.
Η European Super League απευθύνεται σε ένα παγκόσμιο κοινό χωρίς οπαδική ταυτότητα. Σε ένα κοινό που θα του άρεσε η Ρεάλ Μαδρίτης και η Μπαρτσελόνα να μετονομάζονταν σε «Φίλοι Ρονάλντο» και «Φίλοι Μέσι» και ο Κριστιάν και ο Λέο να «έβαζαν πόδια» για να διαλέξουν από το pool της λίγκας του συμπαίκτες τους για τον αγώνα.
Το θέμα δεν είναι η καλή UEFA απέναντι σε κάποιο κακό fund που θέλει να κλέψει τις Κυριακές μας (και τις Τετάρτες μας και τις Πέμπτες μας). Είναι η δημιουργία μιας διοργάνωσης όπου τα ματς θα παίζονται σε «θέατρα ονείρων», πάνω σε «αγωνιστικό χώρο χαλί» και οι παίκτες θα χαιρετιούνται χαμογελαστοί μετά τον αγώνα «γιατί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν». Ενα ποδόσφαιρο που λίγο θα απέχει από τον κλασικό χορό, που όπως κάποιος δεν σπρώχνει την πρίμα μπαλαρίνα όταν κάνει τις πιρουέτες της, κανένας αμυντικός δεν θα μαρκάρει τον Νεϊμάρ όταν κάνει τις ντρίμπλες του. Ελεγχόμενο, ασφαλές, χωρίς χώρο για Γκράβεσεν και Βίνι Τζόουνς, με χουλιγκανικά συνθήματα για κοινό 8+. Κατάλληλο «για όλη την οικογένεια»…