Στην αρχή, βλέποντας έναν παχύσαρκο μεσόκοπο τύπο με στομάχι προτεταμένο και μαλλί στάχυ, να ξεδιψάει καθιστός σε μια ξαπλώστρα πίνοντας κάποιο απροσδιόριστο υγρό (μετά πληροφορήθηκα ότι ήταν κοκτέιλ παραλίας σε πλαστικό ποτήρι, ίου…) ενώ ετοιμάζεται να εφορμήσει σε μια σακούλα με πατατάκια, δεν κατάλαβα γιατί είχε ενδιαφέρον αυτή η φωτογραφία.

Σκέφτηκα ότι είναι κάποιος τυπικός Ελληνάρας, πακτωμένος ανάμεσα σε πολλούς άλλους παραθεριστές και ξαπλώστρες και ομπρέλες, σε μια πολύβουη παραλία. Αλλά το ατίθασο ξανθό τσουλούφι κάτι μου θύμιζε. Κοίταξα πιο προσεκτικά και συνειδητοποίησα ότι είναι ο Μπόρις Τζόνσον. Για άλλη μια χρονιά ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας προτίμησε την Εύβοια για τις καλοκαιρινές διακοπές του, λέει ο Τύπος.

Και δεν σας κρύβω ότι η πρώτη μου σκέψη, βλέποντας την εικόνα του, ήταν ανακουφιστική. Ναι, γιατί ο διάσημος Βρετανός περνάει τα καλοκαίρια του σε μια λαϊκή παραλία, δεν ντρέπεται να εκθέτει τα περιττά κιλά του, πάει ο ίδιος και ψωνίζει τις οικογενειακές προμήθειες στην Κάρυστο και βγάζει σέλφι με τον μανάβη. Γενικά συμπεριφέρεται σαν να είναι ένας από μας. Εντάξει, ο Μπόρις είναι εξαίρεση. Πόσες διασημότητες έχετε δει να ανακατεύονται με ντόπιους, ημεδαπούς και αλλοδαπούς τουρίστες στα χωριά μας; (Τα σοκάκια της Μυκόνου και της Πάρου εξαιρούνται).

Ανέκαθεν βέβαια τα νησιά του Αιγαίου μαγνήτιζαν χολιγουντιανούς σταρ και άλλους κοσμικούς και διασημότητες, αλλά τι να το κάνεις. Ερχονται και μένουν κλεισμένοι στα πολυτελή γιοτ τους, σε υπερπανάκριβα ξενοδοχεία και νοικιασμένες βίλες ή εξοχικά φίλων τύπου Τομ Χανκς (ο αγαπημένος μας ηθοποιός ανήκει σε μια ενδιάμεση ομάδα: απολαμβάνει την ησυχία του σπιτιού του στην Αντίπαρο αλλά δεν χάνει και την ευκαιρία να βγει σε ταβέρνες και να φωτογραφηθεί δεόντως).

Στο μεταξύ, πολλές φορές -το ομολογώ- έχω αναρωτηθεί σε τι διαφέρουν οι καλοκαιρινές επιθυμίες ημών των ανωνύμων από αυτές του διεθνούς τζετ σετ, αν ξεχάσουμε για λίγο το απέραντο χάσμα που χωρίζει τους τραπεζικούς λογαριασμούς μας.

Είχα επιτρέψει στον εαυτό μου να φαντάζεται ότι, παρά τις τεράστιες διαφορές μας —στη μια άκρη της κλίμακας οι απίστευτα πλούσιοι και διάσημοι και στην άλλη άκρη της εμείς, οι ακριβώς το αντίθετο— όταν πρόκειται για κάτι τόσο παγκόσμιο όσο οι καλοκαιρινές διακοπές, είμαστε όλοι απλώς άνθρωποι που θέλουμε τα ίδια πράγματα, μοιραζόμαστε τις ίδιες αξίες και ουσιαστικά λειτουργούμε με τον ίδιο τρόπο. Λάθος εκτίμηση. Πώς το σκεφτόμουν; Ως εξής:

Λαχταράς ξενύχτια και ξεσαλώματα; Το κάνεις όπως ο Ντι Κάπριο. Ολο και σε κάποιο μπαρ της Ιμπιζα θα τον συναντήσεις αν τα πάρεις όλα με τη σειρά. Αν και φέτος ήταν πιο ήσυχος, μαθαίνω. Προσπάθησε να περάσει απαρατήρητος στην Πάρο και εθεάθη να τρώει με την παρέα του σε εστιατόριο του νησιού, όπου είχε δέσει για λίγες μέρες το σκάφος του.  Σιγά το διαφορετικό. Πάνε και φίλοι μου εκεί.

Προτιμάς ερημικές ακρογιαλιές; Αν είσαι σκαφάτος όπως όλες αυτές οι διασημότητες που κάνουν ινσταγκραμικές αναρτήσεις με φωτογραφίες τους σε μαγικά νησιά, ξέρεις που θα πας να αράξεις. Αν πάλι ανήκεις στη δική μου κατηγορία με το πολύ ισχνό budget για διακοπές, για σένα υπάρχουν οι υπέροχες ερημικές απέραντες παραλίες του Κορινθιακού. Μάλιστα κοντά σε κατοικημένες περιοχές (σχεδόν σε όλη την ακτογραμμή από Κόρινθο μέχρι Πάτρα τα χωριά διαδέχονται το ένα το άλλο) οι ομπρέλες και οι ξαπλώστρες μπαρ, καφενείων και ταβερνείων παρέχονται δωρεάν, το ίδιο και οι ντουσιέρες των δήμων.

Είσαι workaholic, όπως κάτι μεγιστάνες που περνάνε (και) τα καλοκαίρια τους μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή με δυο τρία κινητά στο πλάι; Σιγά το πρωτότυπο. Δεν θέλω να σας αποκαλύψω ότι κάνω κι εγώ το ίδιο, ξέρω επίσης και άλλους τέτοιους τύπους, ονόματα δεν λέμε. Μόνο που εμείς δουλεύουμε συνδεδεμένοι στο wi fi του σπιτιού μας -και όταν δεν έχουμε, κάνουμε hotspot το κινητό- ή απόμερων καφενείων έστω με θέα στη θάλασσα, ενώ ο Τζεφ Μπέζος, για παράδειγμα, κινεί τα νήματα της εξουσίας του μέσα από το υπερσύγχρονο, διαστημικά εξοπλισμένο «Koru» του, τη θαλαμηγό-υπερωκεάνιο με την οποία διασχίζει τις θάλασσες του κόσμου δείχνοντας ιδιαίτερη προτίμηση στη Μεσόγειο.

Κάπως έτσι αρχίζουν και τελειώνουν οι ομοιότητές μας. Οσο για τις διαφορές; Εκεί υπάρχει χάος. Ζούμε σε άλλους παράλληλους κόσμους. Τελεία. Αλλά επειδή είπα Μπέζος θυμήθηκα και την κυρία του. Πόσο πιο ufo μπορεί να είναι μια γυναίκα από την Λόρεν Σάντσεζ; Η νεόνυμφη πήγε βόλτα σε παραλία της Ιμπιζα φορώντας κολλητό μίνι φόρεμα και γόβες στιλέτο σε στυλ πασούμι (χωρίς πίσω λουράκι) και κάρφωνε τις τακουνάρες στο αμμοχάλικο, παραπατώντας πιασμένη χεράκι-χεράκι με τον σύζυγό της ενώ πόζαραν στους παπαράτσι με ηλίθιο χαμόγελο. Απαπα, σαν να τους βλέπω τώρα δα ζωντανούς μπροστά μου.

Δεν μου φαίνεται πρωτότυπο. Η κακογουστιά και η άγνοια δεν είναι προνόμιο συγκεκριμένης  τάξης. Εχω δει με τα μάτια μου γόβες στιλέτο να καρφώνονται στο χωράφι γύρω από ξωκλήσι σε κάτι ρομαντικούς γάμους στο βουνό και κυριούλες να τσακίζουν τα λεπτεπίλεπτα υποδήματά τους παλεύοντας να ανέβουν σε βραχονησίδα. (Οι γάμοι και οι βαφτίσεις νεόπλουτων στις ερημιές ήταν πολύ in, θυμίζω, ειδικά εκείνα τα χρόνια της αστακομακαρονάδας).

Πέρα από το γελοίο του πράγματος (κοινό σε όλες τις περιπτώσεις) όμως, η μεγάλη διαφορά είναι ότι η κυρία Μπέζος μπορεί να πετάξει απερίσκεπτα τις γδαρμένες Louboutin της στα σκουπίδια έστω κι αν τις έχει φορέσει μόνο μια φορά, ενώ οι κυρίες της κάτω σκάλας που θέλουν να εντυπωσιάσουν με την εμφάνισή τους σε κακοτράχαλα μέρη, κλαίνε.

Και θέλεις να τους βάλεις τις φωνές: «Κορίτσια δεν φοράμε στιλέτα στις παραλίες ούτε σε βουνά και σε ραχούλες»…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News