Ρώτα τον γείτονα σου που πέτυχες τυχαία στο απέναντι μπαλκόνι, ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στον αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου και τον εισαγγελέα Διαφθοράς. Θα σε κοιτάξει απορημένος. Ρώτα τον τι δικαιώματα παρέμβασης έχει ο υπουργός Δικαιοσύνης στον επόπτη της εισαγγελίας Διαφθοράς, στον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου ή στον γενικό επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης. Θα ανασηκώσει τους ώμους.

Ρώτα τον τι ξέρει για τον Novartis. Θα σου πει ότι «είναι ένα μεγάλο σκάνδαλο με πάρα πολλά λεφτά που κουκουλώθηκε αφού κανείς ως σήμερα δεν έχει πάει φυλακή». Ρώτα τον αν είναι σκάνδαλο πολιτικό ή ιατρικό. Εκεί θα μπερδευτεί και θα καταφύγει στην εύκολη λύση: «Είναι και τα δυο, το ένα χέρι νίβει τ’ άλλο…» Ρώτα τον ποιος κατά την γνώμη του κουκούλωσε το σκάνδαλο. Πάλι θα ζοριστεί και θα καταλήξει σε βολικές γενικεύσεις: «Ολοι τους, και το ΠΑΣΟΚ, και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει.»

Ρώτα τον αν οι δέκα κάλπες που στήθηκαν στην Βουλή απέδιδαν δικαιοσύνη για την Novartis. Θα σουφρώσει τα χείλια αλλά τελικά θα απαντήσει «μάλλον όχι». Ρώτα τον αν αυτός ο χειρισμός του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πολιτική σκευωρία κατά των πολιτικών του αντιπάλων. Θα σου απαντήσει δίχως μεγάλο δισταγμό «κατά πάσα πιθανότητα ναι». Ρώτα τον πώς είναι δυνατόν να ισχύει και το συλλογικό κουκούλωμα και η σκευωρία. Θα το σκεφτεί λίγο και θα καταλήξει πως «όλοι τους είναι και ένοχοι και σκευωροί μαζί».

Ρώτα τον αν ξέρει τον Ρασπούτιν. Θα απαντήσει «ναι». Ρώτα τον ποιος είναι. Αν είναι σχετικά ενημερωμένος θα απαντήσει «ο Παπαγγελόπουλος», αλλιώς θα πει «πως τον λένε μωρέ εκείνον το υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ…;» Ρώτα τον τι πιστεύει ότι έκανε ο Ρασπούτιν. Θα απαντήσει ότι «ήταν ο άνθρωπος πίσω από την παραπομπή του Σαμαρά, του Πικραμένου, του Βενιζέλου, του Λοβέρδου». Τους άλλους δεν τους θυμάται. Ρώτα τον γιατί τα ‘κανε αυτά. Θα πει αμέσως «για να τους κλείσουν φυλακή και να πάρουν τις εκλογές».

Ρώτα τον ποια είναι η Ελένη Τουλουπάκη, η Ξένη Δημητρίου ή η Μαρία Παπασπύρου και τι έκαναν. Θα πει «δεν ξέρω, δεν θυμάμαι». Ρώτα τι σχέσεις είχαν αυτές με τον Ρασπούτιν. Θα απαντήσει «ιδέα δεν έχω». Ρώτα για τους προστατευόμενους μάρτυρες. Θα πει αμέσως, «α, οι κουκουλοφόροι». Ρώτα τον τι απέγιναν αυτοί. Θα ανασηκώσει τους ώμους. Ρώτα τον αν θα υπάρξει τιμωρία για την σκευωρία. Θα απαντήσει «ούτε για το σκάνδαλο, ούτε για την σκευωρία.»

Κάπου εδώ θα τελειώσει η άτυπη συνέντευξη και θα μπεις μέσα γεμάτος συμπεράσματα για την λαϊκή πεποίθηση περί του «μεγαλύτερου σκανδάλου από γενέσεως του ελληνικού κράτους». Κοντολογίς για το τι ξέρει και πιστεύει ο απλός λαός για την υπόθεση Novartis. Έχουμε και λέμε:

Πρώτον, το σκάνδαλο Novartis ούτε εξιχνιάστηκε, ούτε θα εξιχνιαστεί. Δεν θα αποδοθούν ποτέ ευθύνες γι αυτό, δεν θα υπάρξει τιμωρία.

Δεύτερον, το πολιτικό σύστημα στο σύνολο του είναι ένοχο. Το μισό διότι επέστρεψε ή έκλεψε απ’ το σκάνδαλο, το άλλο μισό διότι έπαιξε βρώμικο παιχνίδι με την διαλεύκανση του.

Τρίτον, τα ανώτατα κλιμάκια της Δικαιοσύνης είναι ένα αδιαφανές ιερατείο απροσπέλαστο στο απλό πολίτη.

Τέταρτον, όπου κυριαρχούν σκοτεινές φιγούρες υπουργών, κουκουλωμένοι μάρτυρες και καυγάδες νυν και πρώην πρωθυπουργών, κανένας δεν μαθαίνει τελικά την αλήθεια. Όλοι τους έχουν λίγο δίκιο και πολύ άδικο, αλλά κυρίως έχουν τη δύναμη που τους αφήνει στο απυρόβλητο.

Με μια κουβέντα, σε αυτό τον τόπο δεν υπάρχει δικαιοσύνη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News