Η τακτική του «ώριμου φρούτου» που λέει ότι η αξιωματική αντιπολίτευση αρκεί να περιμένει τη φθορά της κυβέρνησης για να κατακτήσει την εξουσία, έχει κατά καιρούς φέρει αποτελέσματα. Κρύβει όμως και παγίδες. Μια από αυτές, είναι η σύγκριση με τα πεπραγμένα, αν η αξιωματική αντιπολίτευση που «περιμένει» έχει ήδη δώσει δείγματα γραφής στην εξουσία. 

Μια άλλη, ίσως πιο σοβαρή, είναι απλά να μη σου βγει. Και ο κίνδυνος γίνεται μεγαλύτερος όταν δεν το κάνεις «με τρόπο», αλλά άτσαλα. Οταν η τακτική σου είναι προφανές ότι έχει σκοπιμότητα, ότι δεν βασίζεται σε πολιτικά πιστεύω και -το κυριότερο- σε μια διαφορετική πρόταση. Αν οι πολίτες αντιληφθούν ότι λες πάντα «όχι» ακόμη και σε αυτά που χρειάζεται να γίνουν και περιμένεις όφελος από ενδεχόμενη καταστροφή που μπορεί να πλήξει και τους ίδιους, τότε η επιλογή του ώριμου φρούτου μπορεί να αποβεί μια σκοπιμότητα αυτεπίστροφη. Να γυρίσει μπούμερανγκ. 

Σε ό,τι αφορά τις πυρκαγιές μένουν περίπου 40 ημέρες. Στην Πεντέλη δεν είχαμε νέο Μάτι, αλλά κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει, με τις συνθήκες που επικρατούν, να συμβεί κάτι κακό κάπου αλλού -μακάρι να μη συμβεί. Ομως η επικοινωνιακή επένδυση την ώρα που η φωτιά απειλούσε ανθρώπινες ζωές έδινε την εντύπωση, ακόμα και σε καλοπροαίρετους ανθρώπους, ότι η αντιπολίτευση πόνταρε στην καταστροφή. Και η ανάρτηση του Αλέξη Τσίπρα που μίλησε για «πάνδηλο έλλειμμα ενσυναίσθησης» και σοβαρό θέμα «ανεπάρκειας», οδήγησε την άλλη πλευρά να θυμίσει τους 102 ανθρώπους που κάηκαν στο Μάτι, το σόου στο Συντονιστικό της Πυροσβεστικής, το πούρο και τη θαλαμηγό λίγες ημέρες μετά. Ηταν αναμενόμενο. 

Μπαίνοντας στην πυρίκαυστη ζώνη του καλοκαιριού, τα τρία μεγάλα μέτωπα για την κυβέρνηση ήταν η επιθετικότητα της Τουρκίας, η πληθωριστική-ενεργειακή κρίση και, ασφαλώς, οι πυρκαγιές. Και στα τρία αυτά μέτωπα, κάτι έχει κάνει για να τα διαχειριστεί. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε και στα τρία τον ετεροκαθορισμό. Παρουσίασε λίγο-πολύ ως νικητή τον Ερντογάν για τα F-16, ονόμασε «απάτη pass» το επίδομα για το ρεύμα (υποστηρίζοντας ψευδώς ότι τα υπεσχημένα ήταν 600 ευρώ ακατέβατα για όλους), ενώ στο μέτωπο των πυρκαγιών δείχνει στα μάτια της κοινής γνώμης ότι περιμένει μια τραγωδία που θα «ισοφαρίσει» το Μάτι. Με αυτό τον τρόπο, η αξιωματική αντιπολίτευση αδικεί τον εαυτό της.  

Επί τρία και πλέον χρόνια, από τα Ελληνοτουρκικά έως την πανδημία, και από την ενεργειακή κρίση έως την αντιμετώπιση των πυρκαγιών, επέλεξε με πειθαρχία και χωρίς εξαιρέσεις τον ετεροκαθορισμό και το «όχι σε όλα». Από τις μεταρρυθμίσεις εκσυγχρονισμού του κράτους ως τις αμυντικές συμφωνίες με τις ΗΠΑ και τη Γαλλία και ως την ταχύτερη έκδοση των συντάξεων από πιστοποιημένους δικηγόρους και λογιστές.

Ψήφισε «όχι» ακόμη και για τις αποζημιώσεις πληγέντων από φυσικές καταστροφές και «παρών» στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή. Η τακτική του «όχι σε όλα» συνδυάστηκε με προσωπικούς χαρακτηρισμούς κατά του Πρωθυπουργού στη Βουλή και στο Twitter. Μέχρι τώρα, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, η τακτική αυτή δεν έχει αποδώσει τα προσδοκώμενα από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ. 

Το φθινόπωρο ανοίγουν ξανά τα πανεπιστήμια. Και υπάρχει πάντα ο κίνδυνος βίαιων επεισοδίων αν η κυβέρνηση συγκρουστεί με τις οπλισμένες ομάδες νέων και ημι-πιτσιρικάδων (τριαντάρηδων και σαραντάρηδων) που έχουν κάνει τους «ναούς της γνώσης» σπίτι τους -χωρίς να καίγονται και τόσο για τη γνώση… 

Νέα «ευκαιρία»; Κακά τα ψέματα: μερικούς μήνες πριν από τις εκλογές η κυβέρνηση δεν δείχνει καμία διάθεση να συγκρουστεί με αυτά τα φαινόμενα (πχ. μέσω της πανεπιστημιακής αστυνομίας) με τρόπο που μπορεί να οδηγήσει σε ανάφλεξη. Θεωρεί ίσως ότι ο κίνδυνος είναι μεγάλος. Θυμηθείτε: «Κάποιοι θέλουν έναν νέο Γρηγορόπουλο» έλεγε ήδη από το φθινόπωρο του 2019 ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. 

Πιθανόν, ζυγίζοντας τα πράγματα, η κυβέρνηση να εκτιμά ότι το κόστος από τη δυσφορία των φοιτητών και των γονιών που δεν θεωρούν τα πανεπιστήμια κτήμα των ημι-πιτσιρικάδων με τις μολότοφ και τα μαδέρια, αντισταθμίζεται από  θετικές – και αυτονόητες σε άλλες χώρες- νομοθετικές πρωτοβουλίες για τον εκσυγχρονισμό των ΑΕΙ. Και ότι η στείρα άρνηση από τον ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύει τι επιδιώκει ο καθένας στην Παιδεία. Σύγκρουση πάντως δεν φαίνεται ότι θα δούμε. Και εκεί μάλλον το πουλάκι πέταξε.   

Μπήκαμε στον τέταρτο χρόνο και η επένδυση του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αποδώσει. Βεβαίως, ανά πάσα στιγμή μέσα στο καλοκαίρι, στις 40 περίπου ημέρες που απομένουν, μπορεί να γίνει το μεγάλο «μπαμ» που θα δικαιώσει τόσο τους «κόπους» όσο και την τακτική που επιλέχθηκε.

Αν δεν συμβεί όμως αυτό, η κυβέρνηση φαίνεται ότι θα κινηθεί προσεκτικά από τον Σεπτέμβριο (εν μέσω μεγάλων κρίσεων και πάλι) για να διατηρήσει τη διαφορά που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις έως τις εκλογές. Και θα έχει και την πρωτοβουλία των κινήσεων με το ταμείο γεμάτο μετά το ρεκόρ του τουρισμού. Αν, με βάση τα δείγματα γραφής τα βγάλει πέρα, για τον ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πια αργά για να αναθεωρήσει την τακτική του. Και έτσι οι «κόποι» τεσσάρων ετών από την πλευρά του υπάρχει κίνδυνος (γι αυτόν…) να πάνε χαμένοι.  

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News