Συγγνώμη, όταν θέλουμε είμαστε υπόδειγμα. Κι ας μας επιβάλλουν πράγματα υπερβολικά, ακόμη και παράλογα. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού που βρέθηκαν την Παρασκευή στο Αμπού Ντάμπι, δεν πήγαν εκεί από το Λουξεμβούργο ή το πριγκιπάτο του Μονακό —από την Ελλάδα πέταξαν οι περισσότεροι. Ελληνες ήταν οι άνθρωποι, σαν κι εμάς. Πήγαν στην πρωτεύουσα των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ) για να παρακολουθήσουν την ομάδα τους.
Και αυτή τη φορά, ακόμη και οι πιο φανατικοί οπαδοί έμειναν εντός ορίων (με εξαίρεση κάποια υβριστικά συνθήματα και τις χειρονομίες γνωστού παράγοντα που έγιναν viral). Ενώ μόλις πέρυσι (για να μη θυμηθούμε την εξαγωγή αλητείας των 90s) χούλιγκαν των δύο ομάδων είχαν πλακωθεί και συλληφθεί στο Βερολίνο, όπου οι κανόνες τηρούνται.
Στην Ελλάδα, η συμπεριφορά μας όχι μόνο στα γήπεδα (όπου κάπως μαζεύτηκαν τα πράγματα μετά τα τελευταία μέτρα της κυβέρνησης), αλλά παντού —στον δρόμο, στις ουρές, στις παραλίες, σε ό,τι νοείται ως δημόσιος χώρος— αποδεικνύει ότι οι κανόνες είναι για τα… κορόϊδα. Πολύ απλά γιατί δεν υπάρχει καμία συνέπεια αν δεν τους τηρήσουμε.
Αυτή τη φορά όμως η διαχείριση που έκαναν οι έλληνες οπαδοί σε ό,τι αφορά τους δρακόντειους περιορισμούς που επιβάλλει το (ακραίο) νομικό καθεστώς των επτά εμιράτων των ΗΑΕ —που δεν είναι φυσικά δημοκρατίες αλλά κληρονομικές μοναρχίες (και ισχύει εκεί η θανατική ποινή)— κάτι μάλλον μας λέει.
Γιατί μιλάμε για περιορισμούς, όχι αστεία. Στους οπαδούς απαγορεύεται όχι μόνο το κάπνισμα, το άτμισμα και το αλκοόλ, το φαγητό και το ποτό στα δημόσια μέσα μεταφοράς, αλλά ούτε φωτογραφίες άλλων ανθρώπων χωρίς την άδειά τους δεν μπορείς να τραβήξεις -κινδυνεύεις να πας φυλακή. Και βέβαια ούτε λόγος για selfie sticks, μεγάλες σημαίες, λέιζερ και σφυρίχτρες μέσα στο γήπεδο. Για καπνογόνα και κροτίδες ας μην το συζητήσουμε…
«Χούντα» όπως λέμε εδώ στην Ελλάδα όταν μια κυβέρνηση —συνήθως υπό την πίεση κάποιου σοβαρού γεγονότος— αποφασίζει να εφαρμόσει για ένα διάστημα τον νόμο…
Πέρα από τα δύο μπλοκ οπαδών Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού πολλοί κάθισαν δίπλα-δίπλα στην Etihad Arena. Και με εξαίρεση κάποια υβριστικά συνθήματα από τις δύο κατευθύνσεις, άλλον ουδέν. Ιδίως μεταξύ όσων κάθισαν μαζί. Ο προπονητής του Ολυμπιακού ήταν πιο ήρεμος από το συνηθισμένο ενώ πρόεδρος του Παναθηναϊκού το αντίθετο.
Τις μας λέει, λοιπόν, η στάση των ελλήνων φιλάθλων στο Αμπου Ντάμπι; Πρώτον, ας βγάλουμε από τη μέση το αυτονόητο: η απάντηση στο πρόβλημα δεν είναι να κάνουμε βήματα προς τα πίσω, προς τα μαύρα σκοτάδια και τον αυταρχισμό. Δεν νοείται να αναγάγουμε σε παράδειγμα προς μίμηση το Αμπου Ντάμπι επειδή… πίπτει ράβδος. Μια χαρά είναι ο ευρωπαϊκός νομικός πολιτισμός. Η δική μας βερσιόν μπάζει. Στην πράξη. Γιατί κανόνες έχουμε.
Αυτό που αντιθέτως μας διδάσκει η (μέχρι στιγμής) συμπεριφορά των ελλήνων οπαδών στο Αμπου Ντάμπι είναι πως τελικά μια χαρά μπορούμε να τηρήσουμε τους κανόνες στον δημόσιο χώρο. Αρκεί να υπάρχει κίνητρο -όπως το να βρεθείς στο γήπεδο αντί για τα μπουντρούμια του εμιράτου- και να γνωρίζουμε ότι τυχόν ενέργειες που παραβιάζουν τους νόμους θα έχουν συνέπειες. Δηλαδή τα δύο πράγματα που απουσιάζουν στην Ελλάδα. Γιατί έτσι θέλουμε ενώ μπορούμε και αλλιώς.