«Σαν δεν φτάσει ο άνθρωπος στην άκρη του γκρεμού δεν βγάζει στην πλάτη του φτερούγες να πετάξει». Eτσι τελειώσατε την ομιλία σας, αγαπητέ. Στον Καζαντζάκη που μας ενώνει λοιπόν. Και σ’ όλα τα βιβλία που υπάρχουν στη βιβλιοθήκη σας. Γνωρίζω ότι διαβάζετε. Ρέα Βιτάλη γεννηθείσα το 1961, εσείς το 1968, άρα έχουμε κοινές αναφορές. Η γενιά μας διάβαζε πολύ. Καζαντζάκη, Ρίτσο, Σεφέρη, Σαμαράκη, Λουντέμη, Βάρναλη… Διαβάζαμε πολύ, ονειρευόμασταν πολύ, παθιαζόμασταν πολύ, τραγουδούσαμε πολύ, γεμίζαμε στάδια, μας δονούσε ο Θεοδωράκης, μας ψυχομέλωνε ο Χατζιδάκις, μας σημάδευε ο Ξαρχάκος. Τυχερή γενιά!.. Μεγαλοστομίες! Oλες οι γενιές τυχερές αφού αξιώνονται ζωή.

Πολιτικά ωστόσο υπήρξαν θέματα, από τη στιγμή που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν ήταν πια Πρωθυπουργός. Τουλάχιστον για μένα. Στοιχήστε με στην κατηγορία «ούφο». Ναι, δεν παρεξηγούμαι. Για να καταλάβετε, διατηρώ απέραντο σεβασμό για την προτροπή του Ράλλη «Δεν θέλω ου!». Να σας θυμίσω το κλίμα; «Έξω οι βάσεις του θανάτου», «ΕΟΚ ΚΑΙ ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», «Βυθίσατε το Χόρα», «Μαζί θα κυβερνήσουμε!». Και ο λαός παραληρούσε! Μα εγώ έτρεμα την ευθύνη. Δεν είναι δουλειά του Πρωθυπουργού να κυβερνά, αναρωτιόμουν; Ετσι «γιούργια», όλοι μαζί στην εξουσία; Τόσο ξινή υπήρξα πρόεδρε, τόσο αγγούρω! Σε τέτοιας ηδονικής χαράς περιβάλλον, τόσο ανοργασμική! Από τη μια ο Μεγάλος Αρχηγός Ανδρέας και απέναντί του κάποιος, που «επέβαλε» στους δικούς του οπαδούς, αυτούς της Νέας Δημοκρατίας δηλαδή, να μην, ούτε καν γιουχάρουν, όποτε αναφερόταν το όνομα του αντιπάλου. Το «Δεν θέλω ου!» ήταν για μένα η επιτομή του πολιτικού πολιτισμού.

Μετά ανέλαβε «το ΠΑΣΟΚ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις», δηλαδή όλοι πλην της Νέας Δημοκρατίας. «Δεν δικαιούστε να ομιλείτε», που έλεγε ο Μένιος Κουτσόγιωργας. Προ Τσουκάτου ταμίας. «Είναι γλυκό το πιοτό της αμαρτίας…» Ρίτα Σακελαρίου, πρόεδρε. Σελίδα, σελίδα ιστορίας, ταμίες και ταμίες. Σειρές από διάττοντες αστέρες. Μέχρι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, Καλογρίτσας και πιτσαδόρος Πετσίτης. Η Αριστερά το τερμάτισε σε χρόνους ρεκόρ!

Και σ’ όλα αυτά, ως γραμμή άμυνας ίσως, αποφάσισα να τιμώ πολιτικούς, που σε τούτο το διαφθορείο θέλησαν να είναι χρήσιμοι. Υπήρξαν και υπάρχουν τέτοιοι πολιτικοί. Να! Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ευρωπαϊκός Προσανατολισμός με το περίφημο «Θα τους ρίξω στη θάλασσα και θα μάθουν να κολυμπάνε», ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης που προσπάθησε αποκρατικοποιήσεις και μαστίγωνε αλήθειες, ο Στέφανος Μάνος και ο αέναος αγώνας του για λογική και εφικτό, ο Αναστάσιος Πεπονής που τόλμησε το ΑΣΕΠ για να διασώσει την αξιοπρέπεια όλου του πολιτικού κόσμου (δεν τον ψήφισε όμως μετά απ’ αυτό ο σοφός λαός), ο Κωστής Χατζηδάκης που τόλμησε να αρθρώσει «να πουληθεί ο Ολυμπιακή έστω και ένα ευρώ», η Μαριέττα Γιαννάκου και η Άννα Διαμαντοπούλου για την ηρωική αποφασιστικότητά τους για την Παιδεία, ο Τάσος Γιαννίτσης που μιλούσε για το Βατερλό του Ασφαλιστικού όταν οι λοιποί γλεντούσαν… Ας μη συνεχίσω. Έχει ονόματα ευτυχώς ο κατάλογος.

Με συγκίνησε το απόσπασμα του Καζαντζάκη που διαλέξατε. Πάθαμε, αγαπητέ Κυριάκο Μητσοτάκη. Κατά μια έννοια, ευτυχώς πάθαμε. Παθαίνεις και μαθαίνεις. Τώρα πια ξεκάθαρα χωρισμένοι σε δυο Ελλάδες. Οι μεν, στην θωπευτική αγκαλιά του μορφώματος ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Οι δε…

Για τους «δε» θέλω να σας μιλήσω. Τους ψηφοφόρους σας. Που τους νοιώθω σαν να είναι σε μετατραυματικό σοκ. Βαθύ και χρόνιο το τραύμα των σπασμένων φτερών. Φοβισμένοι, επιφυλακτικοί, απαισιόδοξοι, τελματωμένοι. Τόσες φορές που έχασαν σε κάθε μάχη για τα αυτονόητα! Τόσο που τρόμαξαν από το διαρκές παράλογο! Που έφριξαν, ταλαιπωρήθηκαν και παράλληλα πλήρωναν, πλήρωναν, πλήρωναν για να μεταγγίζουν νεκρούς οργανισμούς! Νεκρούς! Μιλάω για τους επαναστάτες «νοικοκυραίους». Τους ριζοσπάστες, τους τολμηρούς, τους μαχητές. Ναι! Δεν τρελάθηκα. Όσοι έστησαν δουλειές, όσοι άντεξαν, όσοι ονειρεύτηκαν και πίστεψαν, όσοι διέσωσαν τον πολιτισμένο τους εαυτό, την αξιοπρέπειά τους, όσοι δεν φθήνυναν, δεν έγλειψαν, δεν «πολιτεύτηκαν», δεν νταραβερίστηκαν, ήταν τελικά οι αληθινοί επαναστάτες.

Πρόεδρε, εξαιρετικά τα είπατε στο Συνέδριο. Και η συνεχής προτροπή σας να μελετήσουμε το πρόγραμμά σας δεικνύει, μεθοδικότητα, εργατικότητα, σοβαρότητα. Είστε ο μόνος που αντιλαμβανόμαστε ότι αντιλαμβάνεται τις έννοιες για τις οποίες μιλάει. Ανάπτυξη, επιχειρηματικότητα, εξωστρέφεια, ανταποδοτικότητα. Ιδίως ανταποδοτικότητα, όπως και έγινε φανερό, με τη σύνδεση της αύξησης του κατώτατου μισθού ανάλογα με την αύξηση του ΑΕΠ. Ο μόνος που αντιλαμβανόμαστε ότι αντιλαμβάνεται την σημαντικότητα της μόρφωσης, της Παιδείας και τις απαιτήσεις της σύγχρονης εποχής… Ελπίζω σε νίκη της  Νέας Δημοκρατίας, ως απόδειξη στοιχειώδους αυτοεκτίμησης. Κάθε συνέδριο κόμματος, είναι ένα «αναβολικό» ελπίδας. Και κάθε ευφυές σλόγκαν, όπως για παράδειγμα το «Χαβιάρι και φαγοπότι με Άρη Βελουχιώτη» του Αντώνη Σαμαρά, ένα στιγμιαίο εμψυχωτικό «ανάθεμα».

Αλλά αυτό που διαπιστώνω σε κάθε πολιτική συζήτηση στην καθημερινότητά μου είναι, ότι οι ψηφοφόροι σας θα προσέλθουν αποφασισμένοι μεν αλλά τραγικά έντρομοι, τραγικά ταλαιπωρημένοι, τραγικά απογοητευμένοι, τραγικά εγκλωβισμένοι σε θυμούς που συγκρατούν από πολιτισμό, τραγικά λαβωμένοι στην λογική τους και στις αντοχές τους. Θα σας ψηφίσουν όντες τραγικά ανήσυχοι αν μπορείτε να τα καταφέρετε, όχι γιατί δεν σας θεωρούν ικανό αλλά γιατί έχουν την αγωνιώδη ετοιμότητα ενός θύματος απέναντι στον βιαστή του κι ας έχει καταδικαστεί.

Συνηθίσαμε τον φόβο. Συνηθίσαμε την ήττα. Συνηθίσαμε να κατατροπώνονται οι υγιείς δυνάμεις και ο υγιής νους. Τι τραγική πρόεδρε, η μοίρα του νοήμονα! Θα ήθελα να ενστερνιστώ αυτό, που είναι γραμμένο στον τάφο του Καζαντζάκη «Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι ελεύθερος». Μεγαλοστομίες νεκρών… Δεν ελπίζω τίποτα, φοβάμαι τα πάντα, πώς θα προχωρήσουμε; Αναζητήσεις ζωντανών. Δεν θα ήθελα να είμαι, ούτε ψύλλος στον κόρφο της ευθύνης που αναλαμβάνετε απέναντι στον λαό.

Πώς να γίνει κράτος μια αλάνα; Πώς θα αναγνωρίσουν διαδοχή, ως «εξυπακούεται» δημοκρατίας, όταν το μόνο «σύστημα» που λειτουργεί διαχρονικά είναι αυτό της διαφθοράς και ενεργεί ως ιδιοκτήτης; Χιλιάδες «πώς» στην άκρη του γκρεμού μας…

ΥΓ. Εκφράζω τη θλίψη και συμπαράσταση μου στους συναδέλφους μας στο πολύπαθο ΣΚΑΪ

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News